ചുരുളി 4 [ലോഹിതൻ] 232

ഇപ്പോഴും മാഞ്ഞിട്ടില്ലാത്ത അടിയുടെ പാടുകളിൽ വിരലോടിക്കുമ്പോൾ തനിക്ക് അവിടൊക്കെ ഈറമാകുന്നു….

അയാളുടെ ചൂരലുകൊണ്ടുള്ള അടി താൻ ഇനിയും കൊള്ളുമോ….

എനിക്ക് അതുവേണം… ഇനിയും ഇനിയും വേണം…

ഒരു മാനസിക രോഗ വിദഗ്ധനെ കൺസൽ ട്ടു ചെയ്‌താലോ…

ഡോക്ടർ മരുന്നു വല്ലതും തന്ന് താൽക്കാലത്തേക്ക് ഈ അഭിനിവേശത്തെ കെട്ടിയിടുമായിരിക്കും…

അപ്പോൾ തനിക്ക് ഇതിൽ നിന്നും കിട്ടുന്ന ആനന്ദം നഷ്ടപ്പെടില്ലേ…

വേണ്ട… ആരെയും കാണണ്ട… ഈ സുഖം എനിക്ക് വേണം…

അവൾ മൊബൈൽ എടുത്ത് ജോർജിന്റെ നമ്പറിൽ അമർത്തി…

ബെല്ലടിക്കുന്നു… ആ ശബ്ദം കേൾക്കുന്ന തിനു മുൻപ് തന്നെ തന്റെ ഹൃദയ മിടിപ്പിന്റെ വേഗം കൂടാൻ തുടങ്ങി…

എന്താടീ കടിച്ചി പൂറി… കഴപ്പ് സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ലേ….

എന്റെ നാവ് ഇറങ്ങിപോയപോലെ… അണ്ണാക്കുവരെ വരണ്ടുപോയപോലെ… ഒരു വാക്കുപോലും മിണ്ടാൻ കഴിയുന്നില്ല…

കേൾക്കുന്നില്ലേ… ടീച്ചറെ…

ങ്ങും… ഉണ്ട്…

പിന്നെ എന്താടീ മിണ്ടാത്തത്….

അത്… അത്… പിന്നെ… എനിക്ക്… എനിക്ക് ഒന്നു കാണണം….

നീ എന്തിനാടീ ടീച്ചറെ എന്നെ കാണുന്നത്..

അത്.. അറിയില്ല… എനിക്ക് കാണണം…

അതിനാണ് കഴപ്പ് എന്ന് പറയുന്നത്…

നിന്റെ കെട്ടിയവന് നിന്റെ കഴപ്പ് മാറ്റാൻ കഴിയുന്നില്ല… അതുകൊണ്ടാ നീ ഇങ്ങനെ കന്നി മാസത്തിലെ കൊടിച്ചി പട്ടിയെ പോലെ പൂറും കാണിച്ചുകൊണ്ട് അലയുന്ന ത്… ഇപ്പോൾ മനസ്സിലായോ നീ ആരാണെ ന്ന്… മനസിലായോടീ…?

ങ്ങും… മനസിലായി…!

ആരാ… നീ ആരാണ് പറയ്…?

ഞാൻ കൊടിച്ചി പട്ടി…!

ആരുടെ കൊടിച്ചി പട്ടിയാടീ നീ…?

ഇച്ചായന്റെ… ജോർജ് ഇച്ചായന്റെ…

എടീ കൊടിച്ചി പൂറീ… നിനക്ക് എന്നെ കാണണമെങ്കിൽ എന്റെ വീട്ടിൽ വരണം..

അയ്യോ… അവിടെ മറിയ ഇല്ലേ…

ഉണ്ട്… മറിയ ഉണ്ട്… അവളെയാണ് നീ ഇനി ആദ്യം കാണേണ്ടത്… എന്നിട്ട് അവളുടെ മുൻപിൽ ഒരു അപേക്ഷ വെക്ക്..

അവൾ അനുവദിച്ചാൽ നിനക്ക് എന്നെ കാണാം…

അയ്യോ… അതു വേണ്ടാ… ഞാൻ കഴിഞ്ഞ ദിവസം വന്ന ബോട്ട് യാർഡിൽ വരാം… അവിടെയാകുമ്പോൾ ആരും അറിയില്ലല്ലോ

പോ പൂറീ… നിനക്ക് ഇഷ്ട്ടമുള്ളടത്തു വരാൻ ഞാൻ നിന്റെ വളർത്തു നായല്ല… നീയാ നായ… കൊടിച്ചി നായ്…