“ഹ്മം…”
സുഖലാസ്യയായി അവളൊന്നു കുറുകി.
“ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചു…”
“എന്ത്?”
“നീ മുമ്പ് പറഞ്ഞ കാര്യം…”
“മുമ്പ് പറഞ്ഞതോ? അത്…ഹോ! അതോ? ഓക്കേ…! എന്നിട്ട്? എന്നിട്ടെന്നാ തീരുമാനിച്ചു?”
സത്യത്തില്‍ ഇവളെന്ത്‌ തരം പെണ്ണാണ്‌? എല്ലാം എന്‍റെ സന്തോഷത്തിന് വേണ്ടി ചെയ്യുന്നതാണോ? എന്‍റെ കഴപ്പ് തീര്‍ക്കാന്‍ വഴങ്ങി തരുന്നതാണോ ഇവള്‍? അല്ലെങ്കില്‍ പെട്ടെന്ന് എന്ത് കൊണ്ടാണ് ദീപിക അക്കാര്യം മറന്നുപോയത്?
“അയാള്‍ക്ക് നൈറ്റ് വാച്ച് മാനോക്കെയായി നിക്കാന്‍ താല്‍പ്പര്യം ഉണ്ടാവുമോ ദീപു?”
ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
“ഒന്നാമത് ഡേ ടൈം മൊത്തം അയാള് അവിടെ പണിയല്ലേ? മടുത്ത് പോകില്ലേ? അതും കഴിഞ്ഞ് നൈറ്റ് കൂടി വേറെ പണിക്ക് പോകാനുള്ള ശേഷി ഒക്കെ കാണുമോ ഫിസിക്കലി?”
“ചെലപ്പം…”
ദീപിക പറഞ്ഞു.
“അയാളല്ലേ ഇങ്ങോട്ട് പറഞ്ഞത്? അപ്പം അയാക്ക് അത് പറ്റുവായിട്ടല്ലേ? അല്ലേല്‍ പറയുവേലല്ലോ!”
“അത് ശരിയാ…”
ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
അല്ലെങ്കിലും പകല് മുഴുവനും അയാള് സൈറ്റില്‍ പണി അല്ലല്ലോ. പകുതി പണിയും അയാള് ദീപികയുടെ അടുത്തല്ലേ?
ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തു.
ഒരു ഞായറാഴ്ച്ച ഞാന്‍ കുര്യാക്കോസ് ചേട്ടന്‍റെ പറമ്പുമായി വേര്‍തിരിക്കുന്ന മതിലിന്‍റെ അരികില്‍ നിന്ന് പണി സൈറ്റിലേക്ക് നോക്കി. അവിടെ പണിയുന്ന ആളുകള്‍ക്കിടയില്‍ ഞാന്‍ സുധാകരനെ തിരഞ്ഞു. ദീപിക പറഞ്ഞ അടയാളങ്ങളോട് ഒത്തുപോകുന്ന ഒരാളെ ഞാന്‍ കണ്ടു.
അയാളെ ഞാന്‍ കൈ കാണിച്ചു വിളിച്ചു. അയാള് എന്‍റെ അടുത്തേക്ക് സാമാന്യം നല്ല വേഗത്തില്‍ ഓടി വന്നു.
ആദ്യമായി ഞാന്‍ അയാളെ കാണുന്നു. എന്‍റെ ദേഹത്ത് എന്തോ ഒരു വിറയല്‍ പോലെ തോന്നി.
അയാള് അടുത്തു വന്നു. ഞാന്‍ അയാളെ ആകെയൊന്നു നോക്കി. എനിക്ക് അദ്ഭുതം അടക്കാനായില്ല. ദീപിക എന്ത് കണ്ടിട്ടാണ് ഇയാളെ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടത് എന്നോര്‍ത്ത് ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചു. അയാള് അടുത്ത് വന്നപ്പോള്‍ തന്നെ വിയര്‍പ്പിന്‍റെയും ബീഡിയുടെയും അസഹ്യമായ നാറ്റമാണ് എന്നെ എതിരേറ്റത്. സാമാന്യം പൊക്കവും അല്‍പ്പം തടിയുമുള്ള ഒരാള്‍. മുഖത്ത് ദാസ്യഭാവം. ഇതാണോ ദീപിക പറഞ്ഞ അധികാരവും മുഷ്ക്കും ഒക്കെ കാണിക്കുന്ന സുധാകരന്‍?
“നിങ്ങള് ഫോണ്‍ ചെയ്യാന്‍ വന്നപ്പം എന്‍റെ ഭാര്യ ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞില്ലാരുന്നോ?”
ഈ കഥയുടെ ബാക്കി വരുമോ??
അടുത്ത പാർട്ട്‌ എന്ന് വരും
സ്മിതേച്ചി ഇതിന്റെ നെക്സ്റ്റ് part enn varumenn enkilum onn paryamo…. Pratheeksha illathe ulla കാത്തിരിപ്പിനെക്കാൾ നല്ലത് അല്ലേ പ്രതീക്ഷ ഉള്ള ഒരു കാത്തിരിപ്പ് അത് കൊണ്ടു ചോയ്ച്ചതാ. പ്ലീസ് reply…