ദേവയ്‌ക്കും അനഘയ്ക്കും വേണ്ടി 5 [Jon snow] [Climax] 306

പെട്ടെന്നു ദേവ എല്ലാവരെയും കുതറി തെറിപ്പിച്ചു ബാത്റൂമിലേക്ക് ഓടി. അവർ പെട്ടെന്ന് പുറകെ ഓടി എങ്കിലും അവർ എത്തുന്നതിനു മുൻപ് ദേവ വാതിൽ അടച്ചു.

പെട്ടെന്നു തന്നെ ദേവ അവന്റെ ശരീരത്തിലേക്ക് വെള്ളം കോരി ഒഴിച്ചു. മെഴുക് കൊണ്ടു പൊള്ളിയ ഭാഗങ്ങളിൽ അവന് ഊത്തൽ മാറിയില്ല. അവൻ ബാത്ത് ടബ്ബിൽ വെള്ളം നിറച്ച് അതിലേക്ക് കയറി കിടന്നു. അപ്പോളാണ് അവന് ആശ്വാസം ആയത്. അവൻ ഒന്ന് നെടുവീർപ്പിട്ടു.

വാതിലിൽ ഒരു മുട്ട് കേട്ടു. സാന്ദ്രയാണ്.

സാന്ദ്ര : ” ടാ മര്യാദക്ക് വാതിൽ തുറക്ക് ഇല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ ഷോക്ക് അടുപ്പിക്കും ”

ദേവ നയച്ചതുരിയോടെ സംസാരിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു.

ദേവ : ” പ്ലീസ് ഒരു അഞ്ചു മിനട്ട് താ. ഞാൻ വന്നോളാം പ്ലീസ്. ”

സാന്ദ്ര : ” ഇല്ല പറ്റില്ല ഇപ്പോൾ തന്നെ തുറക്ക് ”

ദേവ : ” പ്ലീസ് ഒരു അഞ്ചു മിനട്ട്. അതുകഴിഞ്ഞു നിങ്ങൾ പറയുന്നത് എല്ലാം ഞാൻ അനുസരിച്ചോളാം ”

സാന്ദ്രയ്ക്ക് എന്തോ മനസലിവ് തോന്നിയിട്ടോ അവൾ അഞ്ചു മിനട്ട് അവന് നൽകി.

അഞ്ചു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞു ദേവ വാതിൽ തുറന്ന് നനഞ്ഞ ദേഹത്തോടെ പുറത്തേക്ക് വന്നപ്പോൾ അനഘയും സാന്ദ്രയും അവനെ കാത്ത് അവിടെ നിൽക്കുന്നുണ്ട്.

അനഘ നേരെ വന്ന് അവന്റെ ചെവി പിടിച്ചു തിരിച്ചു.

അനഘ : ” മൈരേ നീ ആരോട് ചോദിച്ചിട്ട ഓടിയത്. ”

സാന്ദ്ര : ” ഇതിന്റെ പേരിൽ അവർ ഞങ്ങൾക്ക് കാശ് താരാതെ ഇരുന്നാൽ നിന്നെ കൊല്ലും ”

ദേവ : ” സോറി പൊള്ളിയത് സഹിക്കാൻ പറ്റിയില്ല ”

അനഘ : ” അവർ അവിടെ ഉണ്ട്. ഇനി മര്യാദക്ക് പെരുമാറിക്കോണം ”

ദേവയെ വീണ്ടും അവർ ഹാളിലേക്ക് കൊണ്ട് ചെന്നു.

ഇപ്പോൾ അവൻ കണ്ട കാഴ്ച കണ്ട് അവൻ ഞെട്ടി. നേരത്തെ കണ്ട നാല് പെണ്ണുങ്ങളും തുണി ഇല്ലാതെ ആണ് ഇപ്പോൾ ഇരിക്കുന്നത്. കരിക്ക് പോലത്തെ മുലകളും കുടം കമിഴ്ത്തിയ ചന്തികളും ദേവയുടെ കണ്ണുകൾക്ക് കുളിരായി. അവർ പരസ്പരം ചുംബിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

മണിയമ്മ : ” ആ അവനെ ഇങ് കൊണ്ടുവാ. കയ്യും കാലും കെട്ടിക്കോ. ഇനി ഓടാൻ പാടില്ലാ.”

അത് പറഞ്ഞത് കേട്ട് അനഘയും സാന്ദ്രയും കൂടി അവന്റെ കയ്യും കാലും കൂട്ടി കെട്ടി.

മണിയമ്മ സോഫയിൽ കാൽ കവച്ചു വച്ചു. അവരുടെ കാട് പിടിച്ച പൂറ് കണ്ട് ദേവ ഒന്ന് ഞെട്ടി.

മണിയമ്മ : ” വാടാ ഇവിടെ എന്റെ പൂറ് നക്കടാ ”

കയ്യും കാലും കെട്ടിയ ദേവയെ സാന്ദ്ര നിലത്തേക്ക് തള്ളി ഇട്ടു. നിലത്ത് വീണ ദേവ നീർനായ ഒക്കെ പോകുന്നത് പോലെ ഇഴഞ്ഞു പോയാൽ മാത്രമേ മണിയമ്മയുടെ അടുത്ത് എത്തു. ദേവ നിലത്ത് കിടന്ന് നിസ്സഹായതയോടെ സാന്ദ്രയെ നോക്കി.

സാന്ദ്ര : ” നോക്കണ്ട. ഇഴഞ്ഞു പൊക്കോ ”

ദേവ കഷ്ടപ്പെട്ട് ഇഴഞ്ഞ് അവരുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു. ദേവയുടെ തല മണിയമ്മ പിടിച്ച് അവളുടെ കവയുടെ ഇടയിലേക്ക് കയറ്റി.