💖എന്നിൽ നിന്ന് അവളിലേക്ക്…..നിന്നിലൂടെ💖 [കിരൺ ബഗീര] 234

എന്തായാലും  മയിലാപ്പൂർ എനിക്ക് പൂറു ഭാഗ്യം മാത്രമേ തന്നിട്ടുള്ളൂ..അതു വഴിയേ പറയാം.. ഇപ്പോൾ നമുക്ക് തിരിച്ചു വരാം..

അന്നു ഞാൻ ചെന്നപ്പോൾ യാദവ് ബാത്റൂമിൽ ആയിരുന്നു.. അവരാണ് വാതിൽ തുറന്നത്..വീടിനകത്തേക്ക് വിളിച്ചു കയറ്റി, അവരുടെ ഒരു അനിയനെ പോലെ വളരെ മാന്യതയോടും സ്നേഹത്തോടും ആണവർ സംസാരിച്ചത്..

എങ്കിലും അവരുടെ അഴകളവുകൾ ഒന്നു കണ്ണ് കൊണ്ട് കണക്കെടുക്കാൻ ഞാൻ മറന്നില്ല..ഇരു നിറക്കാരി ആണെങ്കിലും അവരുടെ ചിരിക്കെന്തോ ഒരു വശ്യത ഉണ്ടായിരുന്നു..

എന്നെ സോഫയിൽ ഇരുത്തി അയാളെ വിളിക്കാനായി അവർ തിരിഞ്ഞു നടന്നപ്പോൾ വലിച്ചു കെട്ടിയ സാരിയിൽ ഇളകി അരയുന്ന ആ കുന്നിൻ പുറങ്ങൾ കണ്ട് എന്റെ അരക്കെട്ടിലൂടെ മിന്നൽ പിണറുകൾ പാഞ്ഞു..

“ദൈവമേ ഇയാൾക്കു.എങ്ങനെ ഒരു ചരക്ക് ഭാര്യ ഉണ്ടായിട്ടാണോ, ഓഫീസിലെ സ്വീപ്പർ അക്കയെ വരെ വെള്ളം ഒലിപ്പിച്ചു നടക്കുന്നത്..” എന്നു ഞാൻ ഓർത്തു

“ഇരിക്കൂ, അദ്ദേഹം ഇപ്പൊ വരും”

തിരിച്ചു വന്നിട്ടവർ പറഞ്ഞു..

“ശരി”

പാൽക്കുടങ്ങൾ പോലെ തുളുമ്പുന്ന ആ ചന്തികൾ തന്ന കാഴ്ച്ചയുടെ വൈദ്യുതാഘാതത്തിൽ നിന്ന് മോചിതൻ ആവാതെ തന്നെ ഞാൻ പറഞ്ഞു

“ആരാ അമ്മെ വന്നത്”

എന്നു ചോദിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു ബുദ്ധിജീവി കണ്ണട വച്ച ഒരു പയ്യൻ അടുത്ത റൂമിൽ നിന്നു അടുത്ത നിമിഷം എത്തിനോക്കി

“പിങ്കു, നീ ഹോംവർക്ക് ചെയ്ത് കഴിഞ്ഞോ”

എന്ന അവരുടെ ശാസനക്കു മുന്നിൽ അവൻ പുസ്തക വും കയ്യിൽ പിടിച്ച് കോണി കയറി മുകൾ നിലയിലേക്കു പോയി..

‘പിങ്കു എന്നൊക്കെ ആൺകുട്ടികൾക്കു പേരിടുമോ’

എന്നാലോചിച്ചു ഇരുന്ന എന്റെ ചിന്തകളെ മുറിച്ചു കൊണ്ട് വേറേ ഒരു ശബ്ദം ഒഴുകി വന്നു

“ഇവന് ഇപ്പൊ കളി ഭയങ്കര കൂടുതലായ അമ്മേ..”

അതാരാണാവോ ഈ ശബ്ദത്തിന്റെ ഉടമ എന്നു ആലോചിച്ച എന്നെ ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ട്, കഷ്‌ടച്ചു മുട്ടിന്റെ പകുതി വരെ മറയുന്ന ഒരു കുട്ടി പാവാടയും ഇട്ടൊരു പെൺകുട്ടി കടന്നു വന്നു ഹാളിലേക്ക്…

മകളായിരിക്കണം..ഇയാൾക്കു ഇങ്ങനത്തെ ഒരു മോൾ ഉണ്ടായിരുന്നോ…ഒരു പതിനഞ്ചിനു മേൽ പ്രായം കാണും..

ആ നിമിഷം തന്നെ എന്റെ കണ്ണുകൾ അവളുടെ ടി ഷർട്ടിനുള്ളിലെ കുന്നിൻ മേടുകളെയും പാവടക്കുള്ളിലെ താഴ്വാരങ്ങളെയും സ്കാൻ ചെയ്യുകയും, ആ സന്ദേശങ്ങൾ എന്റെ അരക്കെട്ടിലേക്ക് പ്രകാശ വേഗത്തിൽ അയക്കുകയും ചെയ്തു..