എന്നും എന്റേത് മാത്രം 3 [Robinhood] 343

പോക്കറ്റിൽ ഇരുന്ന ഫോൺ ശബ്ദിച്ചു. പരിചയമില്ലാത്ത ഏതോ നമ്പർ ആണ്.

“Hello”

“ഹലോ , കിച്ചു ആണോ?” കേട്ട് പരിചയമുള്ള ഒരു ശബ്ദമാണ്. ഒരു നിമിഷം ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

“ആരാ സംസാരിക്കുന്നേ?”

“ഡാ , ഞാൻ ഹരിപ്രസാദാണ്” അപ്പോഴാണ് എനിക്ക് ആളെ മനസ്സിലായത്.

“കിച്ചൂ , കേൾക്കണില്ലേ?” അവന്റെ പ്രതികരണം ഇല്ലാതായപ്പോൾ അയാൾ ചോദിച്ചു.

“ഉം കേൾക്കാം”

“ഞങ്ങളോട് ്് ദേഷ്യമായിരിക്കുമല്ലേ?”

“ഏയ് , എനിക്കാരോടും ദേഷ്യമില്ല അങ്കിളെ” അവൻ ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

“നീ പിന്നെ നാട്ടിലേക്ക് വന്നിട്ടില്ല അല്ലേ?”

“ഉം” മൂളുക മാത്രമെ അവൻ ചെയ്തുള്ളൂ.

“എനിക്ക് നിന്നോട് ഒരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്”

“എന്താ , ്് അങ്കിൾ പറഞ്ഞോളൂ”

“നേരിട്ട് പറയാനുള്ളതാണ്. നീ എന്നാ ഇനി ഇങ്ങോട്ട്?”

“അല്ല അത് ഞാൻ,”

“ഒന്നും പറയണ്ട. ഏതായാലും പ്രതാപൻ പോകുന്നതിന്റെ മുന്പായി നീ നാട്ടിലേക്ക് പോര്”

“അല്ല , ഇവിടെ ഒരുപാട് തിരക്കുകളുണ്ട്”

“കമ്പനിയിലെ തിരക്കല്ലേ? അത് നീ ഇല്ലെങ്കിലും നടന്നോളും അവൻ പോകുന്നതിന് മുമ്പ് ഇങ്ങെത്തിയേക്കണം”

“അങ്കിളേ ഞാൻ”

അപ്പോഴേക്കും കാൾ കട്ടായിരുന്നു.

*****

പോകാൻ മടിച്ച് നിന്ന പകലിനെ പറഞ്ഞയച്ച് രാത്രി കടന്നുവന്നു. ഇരുട്ടിന്റെ കട്ടി കൂടി വരുന്നതിന് അനുസരിച്ച് രാത്രി തന്റെ സൗന്ദര്യം കാട്ടി മോഹിപ്പിച്ച് തുടങ്ങി.

“അപ്പോ , ഞാൻ പോണമെന്നാണോ നീ പറയുന്നേ?”

“അതാ നല്ലത് നവീ”

“അല്ലെടീ”

“നിന്റെ അവസ്ഥ എനിക്ക് മനസ്സിലാവും. പക്ഷേ നീ പോണമെന്നേ ഞാൻ പറയൂ. ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും സ്വന്തം നാട്ടിലേക്കല്ലേ , അതും ഇത്ര കാലം കഴിഞ്ഞില്ലേടാ”

“ഒക്കെ ശരിയാ , എന്നാലും”

“ഒന്നുമില്ല , നീ പോയിട്ട് വാ”

“ഉം”

“ആഹ് , നമ്മടെ പൂജച്ചേച്ചി എന്നാ ചെയ്യുവാ!?”

“ആള് ആരുടെയോ കൂടെ കറങ്ങിയടിക്കുവാ. പിന്നെ , ഐശു എന്ത് പറയുന്നു?”

“എന്ത് പറയാൻ , ഇവിടെ ഫോണും നോക്കി ഇരിപ്പുണ്ട്”

“ഉം Then by. നല്ല ക്ഷീണം , ഞാൻ ഉറങ്ങാൻ നോക്കട്ടെ”

“Ok da by. Good night”