“ഇവളെക്കൊണ്ട് തോറ്റല്ലോ?!”
“എടാ വല്ലവരും പിടിച്ചാൽ തീർന്നു കെട്ടോ.”
“അവിടെങ്ങും ആരും ഇല്ല.”
“അപ്പോൾ സംഭവം നടന്നു.”
“എന്തോന്ന്?”
“നീ എന്തിനാ കൊണ്ടുപോയത് അത്.”
“ഞങ്ങൾ വെറുതെ..”
“ഓ വെള്ളച്ചാട്ടം കാണാൻ? എന്നിട്ട് കണ്ടോ?”
ആ ചോദ്യം അവനെ ശരിക്കും ചമ്മിപ്പിച്ചു, അരണ്ടവെളിച്ചത്തിലും അവൻ നിന്ന് ഉരുകുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു.
അവസാനത്തെ “കണ്ടോ”യുടെ അർത്ഥം മറ്റൊന്നാണ് എന്ന് അവന് നന്നായി മനസിലായി.
“നീ ആള് കൊള്ളാമല്ലോ?” അതും പറഞ്ഞ് അവന്റെ കവിളിൽ അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാൻ കൈവിരലിനാൽ ഒന്ന് ഞോണ്ടി.
പെട്ടെന്ന് അവൻ എന്റെ കൈയ്യിൽ പിടിച്ച് യാചനാഭാവത്തിൽ പറഞ്ഞു:
“ഇങ്ങിനൊന്നും സൂചന നൽകുന്നതു പോലെ വീട്ടിൽ അമ്മയുടെ മുന്നിൽ വച്ച് കളിയാക്കരുത് പ്ലീസ്.”
ഞാൻ ആ കൈയ്യിൽ ബലമായി പിടിച്ചു, അരണ്ട വെളിച്ചം നിറഞ്ഞ വിജനമായ ഞങ്ങളുടെ പറമ്പിലേയ്ക്ക് അപ്പോൾ ഞങ്ങൾ കയറിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
അവിടെ നിന്ന് ഞാൻ ആ കൈവലിച്ച് എന്റെ തോളത്തേയ്ക്ക് ചേർത്തു, പിന്നെ അവനോട് ചേർന്നു നിന്നു.
ശരീരങ്ങൾ ചേർന്നില്ല എന്നാൽ അവൻ വേപദപൂണ്ട് അനങ്ങാതെ സ്തംഭനാവസ്ഥയിലായിരുന്നു.
“എനിക്കൊരു ഉമ്മ തരുമോ? എന്നാൽ ഞാൻ പറയാതിരിക്കാം.”
എടുത്തടിച്ചപോലുള്ള ആ ചോദ്യത്തിൽ അവൻ ഞെട്ടിയിരിക്കണം, എങ്കിലും ഒരു നിമിഷത്തെ പതറിച്ചയ്ക്ക് ശേഷം അവൻ ചോദിച്ചു.
“എന്താ?”
“എന്നെ ഒന്ന് ഉമ്മവയ്ക്കാമോ എന്ന്, നിനക്ക് അറിയാമോ എന്ന് ഞാനൊന്ന് നോക്കട്ടെ.”
പെട്ടെന്ന് അവൻ കുനിഞ്ഞ് എന്റെ ചുണ്ടിൽ ചുംബിച്ചു.
ഞാൻ അവനെ ഗാഡമായി പുണർന്നു. അവൻ എന്നേയും.
കുറച്ച് സമയം ഞങ്ങൾ ചുണ്ടുകൾ കുടിച്ചു. എന്റെ മുലകൾ അവന്റെ ശരീരത്തിലമർന്നു.
മടങ്ങിയ കൈ ബദ്ധപ്പെട്ട് അവയെ പരതിയപ്പോൾ ഞാൻ ടോപ്പ് പതിയെ മുകളിലേയ്ക്ക് ഉയർത്തികൊടുത്തു.
എന്റെ മുന്നോട്ടുള്ള പോക്കുകണ്ട് അവൻ അതിശയിച്ചിരിക്കാം, എന്നാൽ അപ്പോഴേയ്ക്കും സന്ധ്യയ്ക്ക് പിന്നെയും കട്ടികൂടി.
“എടീ നമ്മൾ”
“നമ്മൾ ഒന്നുമില്ല, വെറുതെ ഒരു രസം അത്ര തന്നെ” കിതപ്പിനിടയിൽ ഞാൻ പറഞ്ഞു.
ഞാനൊരു തെറിച്ചപെണ്ണാണെന്ന് അവന് തോന്നിക്കാണും, അത് കാര്യമാക്കിയില്ല.
അവൻ മുഖം കുനിച്ചു ബ്രായുടെ മുകളിലൂടെ അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ ഇഴയുന്നു.
Superb 💯.
Adi poli
Waiting for next..
Nice
കസിനെ കളിച്ചവർ ഉണ്ടോ?
Yes
Enitt engana undayirunnu
Lovely
Page kooti ezhuthu powlikum broi
100 comments ..ആക്രാന്തം ഇത്തിരി കൂടിപ്പോയില്ലേ ന്നൊരു സംശയം.
പിന്നെ ഇത് 100 എണ്ണം കൊടുത്താൽ 100 ‘രൂഫ’ കിട്ടുമല്ലോ? എനിക്ക് എഴുതാതിരിക്കാൻ ഒരു കാരണമല്ലേ ഈ 100 കമന്റ്?!! അത്രയും പ്രഷർ ഉണ്ടെങ്കിലേ എഴുതൂ എന്ന് സാരം.
ഹ്മ്മ് ചെറിയ ഒരു ഭീഷണിയുടെ ലാഞ്ചനയില്ലെ ഈ കമന്റിൽ 🤔😜 enjoy writing bro, wishing u all the success!!
സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഭീഷണിയുണ്ട്, എന്താണെന്നുവച്ചാൽ നമ്മുടെ മനസിൽ ഒരു കഥയുടെ ത്രെഡ് വരുന്നത് ഏതെങ്കിലും ഒരു സംഭവത്തിന്റെ ചുവടുപിടിച്ചായിരിക്കും. വളരെ വലിയ നീണ്ടകാലത്തെ ഏതെങ്കിലും ബന്ധമോ, സംഭവമോ അല്ലെങ്കിൽ ആ ഒരു കഥയിൽ തീരാനുള്ളതേ ഉള്ളൂ. ഒരു സിനിമയുടെ രണ്ടാം ഭാഗം ഇറക്കുന്നതു പോലെ തന്നെ കഥയുടേയും അടുത്ത ഭാഗം ഇറക്കുമ്പോൾ കൂടുതൽ നന്നാകണം. അപ്പോൾ കൂടുതൽ ചിന്തിക്കേണ്ടിവരും. ചില കഥകൾക്ക് അതിന്റെ ആവശ്യമേയില്ല. എന്നാൽ മറ്റുകഥകൾ നമ്മൾ തേടിപ്പിടിക്കേണ്ടിവരും. അതിനാലാണ് ഈ കഥയുടെ അവസാനം ഒരു കമന്റ് അങ്ങിനെ ഇട്ടത്. പിന്നെ പലപ്പോഴും ഒരു വിഷയം കഴിഞ്ഞ് അടുത്ത വിഷയത്തിലേയ്ക്ക് പോകാനാണ് രസം. കഥ എഴുതികഴിഞ്ഞാൽ ആ നായിക മരിച്ചു. പിന്നെ അടുത്ത നായികയോടാണ് നമ്മുക്ക് പ്രതിപത്തി. ഇതൊക്കെയാണ് കാരണങ്ങൾ.
വളരെ ശരി.
എഴുത്ത് ഒരു ധ്യാനാവസ്ഥയാണ്..
ഒരു ആഹാവന ക്രിയയാണ്..
കഥാപാത്രങ്ങളും പരിസരവും ചേർത്തൊരുക്കുന്ന ഒരു മന്ത്രവിദ്യ. പക്ഷെ ഉദാസീനനായ വായനക്കാരപ്പോലെയല്ല എഴുത്ത്കാരൻ.
തീർച്ചയായും തന്റെ സൃഷ്ടിയിൽ ഏറ്റവും ആനന്ദിക്കുന്നത് അതിൻറെ സൃഷ്ടാവ് തന്നെയാണ്. എഴുതികഴിഞ്ഞാൽ മാത്രേ എഴ്ത്ത്കാരന്റെ/എഴ്ത്ത്കാരിയുടെ സ്വപ്നം സാക്ഷാത്ക്കരിക്കപ്പെടുകയുള്ളു. വായനക്കാരന് അത് സ്വീകരിക്കാനും തള്ളിക്കളയാനുമുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യവുമുണ്ടെന്നുള്ളത് പക്ഷെ നാം വിസ്മരിക്കരിക്കരുത്.
ഇവിടെത്തന്നെ വളരെ മികച്ച പല കഥകളും അനാഥമാകുന്നതും ഒന്നിനും കൊള്ളാത്ത ചിലതൊക്കെ ഹിറ്റാവുന്നതും നമ്മൾ കാണുന്നില്ലേ.
ക്ഷമിക്കണം..ഇതൊരു സാഹിത്യ ചർച്ചാവേദിയല്ല എന്നറിയാം..ന്നാലും.
ഏറ്റവും താഴത്തെ കമന്റിന്റെ മറുപടിയാണ്. നമ്മൾ ചില കഥകൾ എഴുതി കഴിയുമ്പോൾ തോന്നും “അത്രയും മതി” അതാണ് ഒരു സുഖമുള്ള എന്റ് എന്ന്. മാത്രവുമല്ല പ്ലോട്ട്, ആളുകൾ, വസ്തുതകൾ, കെമിസ്ട്രി ഈ സംഭവങ്ങളെല്ലാം നമ്മൾക്കൊരു വിഷ്വൽ ഉണ്ട്, അത് കുറച്ച്കഴിയുമ്പോൾ നമ്മൾക്ക് മടുക്കും. കുറച്ച് നാൾ കഴിയുമ്പോൾ പിന്നെയും ആ പ്ലോട്ടിലേയ്ക്ക് വരുവാൻ തോന്നും. എന്താണങ്ങിനെ എന്ന് ആലോചിച്ചിട്ട് മനസിലാകുന്നും ഇല്ല. നമ്മുടെ മൂഡ് പോലെ ആണെന്നു തോന്നുന്നു പ്ലോട്ടും!! പ്ലോട്ടും, കെമിസ്ട്രിയും ശരിയായാൽ മാത്രമേ കഥയ്ക്ക് ബലം ഉണ്ടാകൂ. എനിക്കാണെങ്കിൽ വിശദമയി പറഞ്ഞാലെ തൃപ്തിയാകൂ, ഇവിടെ പലർക്കും ആ ക്ഷമയുണ്ട് എന്ന് തോന്നുന്നില്ല. അതിനാൽ തന്നെ ചില കഥകളിൽ കുറെ ഭാഗം എടുത്തു കളഞ്ഞാണ് ചേർക്കുന്നത്. ആളുകൾക്ക് ബോറഡിച്ചാലോ എന്നു കരുതി. കുറെ നാൾ കഥ എഴുതും പിന്നെ കുറെ നാൾ മടിപിടിച്ച് എഴുതുകയേ ഇല്ല. അങ്ങിനൊക്കെയാണ് കഥയുടെ പോക്ക്. ഒരു സ്പാർക്ക് കിട്ടിയാൽ എഴുതും, എല്ലാ കഥകളും അനുഭവങ്ങളും, കേട്ടനുഭവങ്ങളും തന്നെയാണ്. മറ്റു ചില കഥകൾ നമ്മൾക്ക് നല്ലതു പോലെ അറിയാവുന്ന ചിലരെക്കുറിച്ചായിരിക്കും. അതിനാൽ കുറേ അധികം മറച്ചു പിടിക്കേണ്ടിവരുന്ന ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ട്. അങ്ങിനുള്ള പ്രശ്നങ്ങൾ കാരണം എഴുതാത്ത ചില കഥകൾ ഉണ്ട്.
ഒരു നേരമ്പോക്ക്, ആകെയുള്ള രസം കമന്റ് വായിക്കുന്നതാണ്, നമ്മളുടെ മനസിലെ കഥ മറ്റുള്ളവരിലും പതിയുന്നു എന്ന് അറിയുമ്പോൾ ഒരു സുഖം. ഞാൻ ആറാം ക്ലാസിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ മുതൽ ഇതു പോലെ ഫിക്ഷനുകൾ എഴുതിയിരുന്നു. അന്നത്തെ കാമുകിയായിരുന്നു ആദ്യവായനക്കാരി ( അന്ന്‌ പ്രേമമൊന്നുമില്ല, അറിയുകയുമില്ല, ഒരു ക്രെഷ് അത്ര തന്നെ).
ഇന്ന്‌ പുള്ളിക്കാരി ബാംഗ്ലൂരിലെ ഉയർന്ന്‌ ഉദ്യോഗസ്ഥയാണ്. അന്നുമുതലുള്ള ഓർമ്മകളും, അനുഭവങ്ങളുമാണ് കഥാതന്തു, ഏതാണ്ട് 22 പെൺകുട്ടികളോളം പല കാലത്ത് പല ബന്ധത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. ആ കഥകളിൽ പാതി പോലും പറഞ്ഞിട്ടില്ല. ഒരു പക്ഷേ പലതും പറയുകയുമില്ല. എഴുതി ഫലിപ്പിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള കഥകളാണ് പലതും. എലിമെന്റ്രി മി. വാട്ട്സൺ എന്ന് പറയുന്നത്ര എളുപ്പമല്ല, എഴുത്ത്.
പറ്റില്ല എങ്കിൽ നിർത്തി പോണം … ആലാതേ ഈ പണിക്ക് നിക്കരുത് … ഈ എഴുത്തുകാരൻ മാത്രം ഉള്ളത് കൊണ്ട് മാത്രമാണ് ഇവിടേ വായനക്കാർ ഉള്ളത് അത് ഒന്ന് മനസിലാക്കണം …. തന്റെ കഥ നലതാണങ്കിൽ മാത്രം ഇനി എഴുതിയാ മതി….
അയ്യോ അങ്ങിനെ ആയിക്കോട്ടെ മാതാവേ
Nalla oru kalikalichal nenakkum ezhutham ithilum nalla storys do you want try ?
Hi moluse Nalla oru kalikalichal nenakkum ezhutham ithilum nalla storys do you want try ?
നല്ല ഒരു കളികളിച്ചാൽ ഒന്നും കഥയെഴുതാൻ ആകില്ല. ഈ പറയുന്ന വിദ്വാൻമാരെല്ലാം കീബോർഡിലേയ്ക്ക് പോയി ഏതെങ്കിലും ടൈപ്പിങ്ങ് സോഫ്റ്റ്‍വേയറും ഓണാക്കി ഇരുന്നു നോക്ക്! ഒന്നും വരില്ല. അങ്ങിനൊന്നും കഥയെഴുതാൻ ആകില്ല. എഴുതാൻ അറിയുന്നവർക്ക് അത് എളുപ്പമാണ്. വെറുതെ എഴുതിയാലും പോര അത് ആളുകളെ കൺവിൻസ് ചെയ്യുക്കുന്നതായിരിക്കണം. അവരെ കൂടെ കൊണ്ടു പോകണം. വലിച്ചെടുത്ത് നമ്മുടെ കഥാപാത്രങ്ങളുടെ കൂടെ നടക്കുന്നതായി തോന്നിക്കണം. എങ്കിൽ മാത്രമേ ഇഴുകി ചേർന്ന്‌ കഥയുടെ അംശമാകാൻ സാധിക്കൂ. ചുമ്മാ എഴുതുന്നവർക്കൊന്നും ആ ഒരു ട്രിക്ക് കിട്ടില്ല, നിങ്ങൾ ഒന്ന് ശ്രമിച്ച് നോക്കൂ. എന്നിട്ട് പറയുക.
Kollallo… ❤️