എന്റെ മാളു [കമ്പിയോസ്ക്കി] 232

അന്ന് ഒരു ശനിയാഴ്ച്ച, വ്യാഴം പകുതി ദിവസത്തെയും വെള്ളിയാഴച്ചയിലെ അവധിയും കഴിഞ്ഞ് ഓഫീസിൽ എത്തി, തലേന്ന് രാത്രി ഒരു ഫ്രണ്ടിൻ്റെ ചെറിയ ഒരു പാർട്ടി ഉണ്ടായിരുന്നതിനാൽ അത്യാവശ്യം വീശിയിരുന്നു. അതിൻ്റെ ഹാങ്ങ് ഓവറിൽ അൽപം വൈകിയാണ് എത്തിയത്. അറ്റൻഡൻസ് മെഷിനിൽ വിരൽ പഞ്ച് ചെയ്ത് ഗ്ലാസ് ഡോർ തുറന്ന് ഉള്ളിലേക്ക് കടന്നതും, റിസപ്ഷനിൽ പതിവില്ലാതെ കാലത്ത് തന്നെ കുറച്ചാളുകൾ.. റിസപ്ഷനിൽ ഉള്ള മോണയോട് ഗുഡ് മോണിംഗ് പറഞ്ഞ് കാബിനിലേക്ക് കയറുമ്പോൾ അതിനടുത്ത സോഫയിലിരിക്കുന്ന പെൺക്കുട്ടിയിൽ എൻ്റെ കണ്ണുടക്കി.

ഒരു കടും ചുവപ്പ് ഷർട്ടും കറുത്ത പാൻ്റ്സും കൈയിൽ ഒരു ഫയലുമായി ആകെ പരിഭ്രമിച്ച് ഇരിക്കുന്നു പാവം. അവളുടെ നാടൻ ശൈലിയിലുള്ള മേക്കപ്പ് എന്നെ വളരെ ആകർഷിച്ചു. കട്ടിയിൽ കണ്ണെഴുതി, ചെറിയ നീളത്തിൽ ഉള്ള ഒരു പൊട്ടും, മുഖത്ത് അൽപം പൗഡർ ഇട്ടിട്ടുണ്ടോന്ന് ഒരു സംശയം, ഞാനൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു, അവളോടാണോ എന്ന സംശയത്തിൽ രണ്ട് വശത്തേക്കും നോക്കി ഉറപ്പ് വരുത്തി തിരിച്ച് ഒരു റെഡിമെയ്ഡ് ചിരി പാസാക്കി. നശിപ്പിച്ചു..

ഈ ആഴ്ച്ചയിലെ ആദ്യ പുഞ്ചിരിയാണ്, ഒട്ടും ആത്മാർത്ഥയില്ലാതെ കിട്ടിയ ആ ചിരിയിൽ നിരാശനായി സീറ്റിൽ പോയിരുന്ന് തൊട്ടടിത്തിരിക്കുന്ന പാക്കിസ്ഥാനി പർവേസിനോട് ചോദിച്ചു, ക്യാ ഹേ യാർ? റിസപ്ഷൻ മേം കുഛ് ലോഗ് ബൈട്ടാ ഹുവാഹേ. അവൻ കമ്പ്യൂട്ടറിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി മുജേ മാലൂം നഹീം ഭായ് എന്ന് പറഞ്ഞു. അല്ലെങ്കിലും ആ തായൊളിക്ക് ഒരു മൈരും അറിയില്ലാ. ഞാൻ ഫോണെടുത്ത് റിസപ്ഷനിലെ എക്സ്റ്റൻഷൻ ഡയൽ ചെയ്തു.

ആഹ് ഷാനു, ക്യാ ചാഹിയേ യാർ, അവളുടെ വശ്യമായ ശമ്പ്ദ്ധം കാതുകളിൽ പതിച്ചപ്പോൾ തന്നെ എൻ്റെ ഷഡ്ഡിക്കുള്ളിലെ കുട്ടൻ ഒന്ന് അനങ്ങി, ”മുജേ ജോ ചാഹിയേ വോ തും ദേദോഗി മേരി മോണ മേഡം?” എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾ കിലു കിലെ ചിരിച്ച്, പെഹലേ ക്യാ ചാഹിയേ ഭോലോ ബാത് മേം ദേക്കൂൻഗീ എന്ന് മറുപടി തന്നു, മനസ്സിൽ നിൻ്റെ ആ പപ്പായ മുലകളാണ് എനിക്ക് ഉറുഞ്ചി കുടിക്കാൻ വേണ്ടത് ചരക്കേ എന്ന് പറഞ്ഞു.