എന്റെ മുതലാളിയുടെ ഭാര്യമാർ [Anaz] 947

ഞാൻ ലൈറ്റ് ഓൺ ചെയ്തു. അവൾ പൂക്കുല പോലെ വിറക്കുന്നു. “ഞാൻ….. ഞാൻ…. കളക്ഷൻ വാങ്ങാൻ..” അവർ നിന്നു വിക്കി. “കളക്ഷൻ ഇന്നലെത്തെ പോലെ വേണോ, അതോ?” ഞാൻ അർത്ഥം വെച്ച് നിർത്തി. “എങ്ങനെയായാലും മതി.” എങ്ങനെയെങ്കിലും എൻ്റെ മുൻപിൽ നിന്നു രക്ഷപെട്ടാൽ മതി എന്ന ഭാവത്തിൽ ആണ് നിൽപ്പ്. “ഇന്നലെ തന്നപ്പോ മൊത്തം ചുമച്ചു തുപ്പി കളഞ്ഞില്ലേ? ഇന്നും അങ്ങനെ കളയാനാണോ?” ഞെട്ടലോടെ അവൾ മുഖമുയർത്തി. അപ്പോഴാണാ മുഖം നേരെ ചൊവ്വേ ഞാൻ കാണുന്നത്.

കാച്ചിയ പൊന്നിൻ്റെ നിറമുള്ള പെണ്ണെന്നത് കവി ഭാവന മാത്രമാണെന്നാ ഞാൻ കരുതിയെ ഇപ്പൊ കണ്മുൻപിൽ. വജ്രം പോലെ തിളങ്ങുന്ന കണ്ണ്, നീണ്ട മൂക്ക്, ചുവന്നു തുടുത്ത ചെറിയ ചുണ്ടുകൾ കഴുത്തിൽ. ഒരു നൂല് പോലൊരു സ്വർണ്ണചെയിൻ ഉണ്ടെന്നു അറിയുന്നത് അതിൽ കിടക്കുന്ന കറുത്ത കല്ല് പോലുള്ള ലോക്കറ്റ് ഉള്ള കൊണ്ടാണ്.

ഞാനവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു. അപ്പോഴും അവളുടെ വിറയൽ മാറിയിട്ടില്ല. താടിയിൽ പിടിച്ചു മുഖം ഉയർത്തി. കണ്ണുകൾ പിടക്കുന്നു. ഞാനാ പൂവിതൾ പോലുള്ള ചുണ്ടുകളിൽ ചുണ്ടമർത്തി. ചുണ്ടുകളെ വായിലാക്കി ചപ്പി വലിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവളുടെ കൈകൾ എന്നെ ചുറ്റി വരിഞ്ഞു പെരുവിരലിൽ ഊന്നി അവൾ ഉയർന്നു. എൻ്റെ കൈകൾ അവളുടെ ഇളം ചന്തിയിൽ അമർത്തി എന്നിലേക്ക്‌ ചേർത്തു. കുറച്ചു നേരത്തിനു ശേഷം അവളുടെ ചുണ്ടുകളെ ഞാൻ സ്വതന്ത്രമാക്കി. വിറയൽ മാറി ഇപ്പൊ അവൾക്കു കിതപ്പായി.

“മ്മ്മ്മ് എന്തെ?” ഞാൻ ചോദിച്ചു. “ഞാനിപ്പോ ശ്വാസം മുട്ടി ചത്തേനെ,” കിതച്ചു കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു. “അങ്ങനെ കൊല്ലുമോ ഞാനെൻ്റെ പൊന്നിനെ?” “പിന്നെ എന്ത് ചെയ്യാനാ പ്ലാൻ??

“എനിക്ക് വേണം നിന്നെ എന്നും.” “സത്യം???” “സത്യം!!”

അവളെന്നെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി കെട്ടിപിടിച്ചു നെഞ്ചിൽ നിറയെ ഉമ്മ കൊണ്ട് മൂടി. അവളുടെ ഉയരത്തിനു അവിടെ വരെയേ പറ്റു. ഞാനവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു കട്ടിലിൽ കൊണ്ടുപോയി ഇരുത്തി. അവൾ വാ പൊത്തിപിടിച്ചു ചിരിച്ചു.

“എന്താ?” മുണ്ടിൻ്റെ വിടവിലൂടെ കരിവീരൻ മുൻപോട്ട് ചാടി നിൽക്കുന്നു. ഞാനാ മുണ്ട് കൂടി അങ്ങ് പറിച്ചു കട്ടിലിലേക്കിട്ടു. കൊടിമരം പോലെ അവൻ ഉയർന്നു നിന്നു ഒലിപ്പിക്കുകയാണ്.