എന്റെ വേലക്കാരി പെണ്ണ് 329

റീത്ത എന്നെ നോക്കി. ഇളം ചരക്കാണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോള് തന്നെ എന്റെ സിരകള്ക്ക് ചൂട് പിടിച്ചിരുന്നു. പക്ഷെ എന്റെ ഉത്സാഹം പുറത്ത് കാണാതിരിക്കാന് ഞാന് ശ്രദ്ധിച്ചു. “നിന്റെ ഇഷ്ടം പോലെ ചെയ്യ്” ഞാന് റീത്തയോട് പറഞ്ഞു.. “ഏതായാലും നാളെ അവളെ കൊണ്ടു വാ.. നീ പോയാല് ഇവിടെ ആളില്ലാതെ പറ്റില്ലല്ലോ?” റീത്ത പറഞ്ഞു. “ഇവിടുത്തെക്ക് ആയതുകൊണ്ടാ ഞാന് അവളെ തന്നെ വിളിച്ചത് .. വിശ്വസിച്ചു നിര്ത്താന് പറ്റുന്നവരെ അല്ലെ അയയ്ക്കാന് പറ്റൂ” സരസു തന്റെ ആത്മാര്ഥയത വെളിപ്പെടുത്തി. അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ റീത്ത വിളിക്കുന്നത് കേട്ട് ഞാന് പുറത്ത് ചെന്നു. സരസുവിന്റെ ഒപ്പം അവള് വന്നിരുന്നു. ഞാന് ഞെട്ടി എന്ന് പറഞ്ഞാല് അത് തീരെ കുറഞ്ഞു പോകും. കാരണം പെണ്ണിനെ കണ്ട് എന്റെ ഉള്ളില് ഒരു ബോംബ് സ്ഫോടനം തന്നെ നടന്നു. കാരണം സരസുവിന്റെ ആങ്ങളയുടെ മകള് എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള് ഞാന് കരുതിയത് കറുത്ത് മെല്ലിച്ച് ഏറെക്കുറെ സരസുവിനെപ്പോലെ വിരൂപയായ ഒരു പെണ്ണിനെ ആണ്. എന്റെ ആ ധാരണയെ പാടെ തിരുത്തുന്ന കാഴ്ചയാണ് പക്ഷെ ഞാന് കണ്ടത്. ശരിക്കും ഒരു ഊക്കന് ചരക്ക്. വെളുപ്പെന്നു പറയാന് പറ്റില്ല എങ്കിലും വെളുത്ത നിറം. ഇരുനിറത്തിനും മുകളില് നില്ക്കുന്ന നല്ല ആരോഗ്യമുള്ള നിറം. തുടുത്ത ഓവല് മുഖം. കരി എഴുതി കാമാസക്തി തുളുമ്പുന്ന കണ്ണുകള്. നീണ്ട മൂക്ക്. നല്ല ചുവന്നു തുടുത്ത ചുണ്ടുകള്. അവളുടെ കീഴ്ചുണ്ട് സാധാരണയില് അധികം മലര്ന്നതായിരുന്നു. അതില് നിന്നും തേന് ഊറുന്നുണ്ടോ എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. അവള് ധരിച്ചിരുന്ന അയഞ്ഞ ചുരിദാറിന്റെ ഉള്ളില് ശരീരവടിവ് വ്യക്തമല്ലായിരുന്നു. എങ്കിലും നെഞ്ചിലെ തള്ളലില് നിന്നും മുലകളുടെ മുഴുപ്പ് ഏറെക്കുറെ എനിക്ക് ഊഹിക്കാന് പറ്റി. “ഇതാ സാറെ ആങ്ങളയുടെ മോള്” സരസു പറഞ്ഞു. “ഉം.. എന്താടീ നിന്റെ പേര്?” ഞാന് ഗൌരവം വരുത്തി ചോദിച്ചു. “ലേഖ” അവള് മൊഴിഞ്ഞു. “ഉം..അമ്മായി എല്ലാം പറഞ്ഞു കാണുമല്ലോ അല്ലെ.. എല്ലാം നോക്കിയും കണ്ടും ചെയ്യണം കേട്ടോ..” അവള് തലയാട്ടി. “ശരി..നീ ചെന്ന് ഇവള്ക്ക് അടുക്കള കാണിച്ചു കൊട്” റീത്ത സരസുവിനോട് പറഞ്ഞു. അവര് പോകുന്നത് ഞാന് നോക്കി നിന്നു. ചുരിദാറിന്റെ ഉള്ളില് പെണ്ണിന്റെ മുഴുത്ത ചന്തികള് കയറിയിറങ്ങുന്നത് കണ്ടപ്പോള് എനിക്ക് ഉറപ്പായി അവള് നല്ല കടി ഉള്ള ഇനമാണ് എന്ന്. അടുത്ത ദിവസം ലേഖ തനിച്ചാണ് വന്നത്. കൈയില് ഒരു ബാഗും ഉണ്ടായിരുന്നു. വേഷം തലേദിവസത്തേതു തന്നെ ആയിരുന്നു. അവള് വന്നപ്പോള് റീത്ത മുറിയില് ആയിരുന്നു. എന്നെ ആദരവോടെ നോക്കിയിട്ട് അവള് അകത്തേക്ക് പോയി. എനിക്ക് എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു ഉത്സാഹം അനുഭവപ്പെട്ടു. ഞാന് അവളെക്കുറിച്ച് ഓര്ത്തുകൊണ്ട് പത്രം വായിച്ചു. “കൊച്ചമ്മേ…ബ്രേക്ഫാസ്റ്റ് എടുക്കട്ടെ” ലേഖയുടെ ശബ്ദം ഞാന് കേട്ടു. “എടുക്ക്..ഞാന് ചേട്ടനെ വിളിക്കട്ടെ…” റീത്ത പറഞ്ഞു. പിന്നെ അവള് എന്നെ വിളിച്ചു. ഞാന് എഴുന്നേറ്റ് ഡൈനിംഗ് റൂമിലേക്ക് ചെന്നു. റീത്തയും വന്നിരുന്നു. അവള് രണ്ടു പാത്രങ്ങള് എടുത്ത് വച്ചു. ലേഖ ആഹാരവുമായി വന്നു. ഞാന് അവള്ക്ക് അഭിമുഖമായും റീത്ത പുറംതിരിഞ്ഞുമാണ് ഇരുന്നിരുന്നത്.