Friendship with Benefit’s 4 [കുഞ്ഞൻ 2.0] 329

മനു : ചേച്ചിയെ പറ്റി തന്നെയാ.

പ്രസീത : എന്നെ പറ്റിയോ

മനു : ചേച്ചിയെ കണ്ടാൽ ഒരിക്കലും അവളുടെ അമ്മ ആണെന്ന് പറയില്ല. ഒരു ചേച്ചി അത്രെ ഉള്ളു.

പ്രസീതയുടെ മുഖത്തു നാണം വന്നു.

പ്രസീത : അങ്ങനെ ഒക്കെ തോന്നോ മോനെ.

മനു : മോനെ എന്നോ. ഈ സാരി ഒക്കെ മാറ്റി ഒരു ചുരിദാർ ഇട്ട് ഇറങ്ങിയാൽ എന്റെ കാമുകി ആകൻ ഉള്ള പ്രായമേ ഉള്ളു. അപ്പോഴാ എന്നെ മോനെ എന്ന് വിളിക്കുന്നെ.

സൗധര്യത്തെ പൊക്കി പറഞ്ഞാൽ മനസിലെകിലും സന്തോഷിക്കത്ത പെണ്ണുങ്ങൾ ഇല്ല എന്ന് മനു എവിടെയോ വായിച്ചത് ഓർത്തു.

മനുവിന്റെ സംസാരം പ്രസീത ശരിക്കും ആസ്വദിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

മനു : ഇനി എന്നെ മോനെ എന്ന് വിളിക്കണ്ട. പേര് വിളിച്ചാൽ മതി. അതാ കേൾക്കാൻ സുഖം

പ്രസീത : ശരി മനു.

പ്രജിഷ റൂമിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വന്നു.

പ്രസീത : നീ മനുവിന് കുടിക്കാൻ വല്ലതും കൊടുത്തോ.

പ്രജിഷ : (മനസ്സിൽ ഇത്രേം നേരം നിങ്ങളുടെ മോളെ പൂറ്റിലെ തേൻ കുടിച്ച മൈരൻ ആ ഇരിക്കുന്നെ.)

ഇല്ല…. ഇവൻ ഇപ്പൊ വന്നു കയറിയതെ ഉള്ളു. പിന്നെ അമ്മ വരുന്നുണ്ടല്ലോ അപ്പൊ വെയിറ്റ് ചെയ്തതാ..

പ്രസീത : എന്നാൽ മോൾ പോയി ചായ ഇട്. എനിക്കും കൂടി.

പ്രസീത പ്രജിഷയെ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

അമ്മയെ നോക്കി ഒന്ന് കണ്ണുരുട്ടി അവൾ കിച്ചണിലേക്ക് പോയി. വീണ്ടും പ്രസീതയും ഒറ്റക് ആയി.

മനു : എങ്ങനെ ഉണ്ട് ഫോൺ.

പ്രസീത : കൊള്ളാം. യൂസ് ചെയ്തു പഠിക്കണം. വാട്സ്ആപ്പ് മാത്രെ ഇവൾ പറഞ്ഞു തന്നോളൂ. പിന്നെ കാൾ ചെയ്യാനും.

മനു : വാട്സാപ്പ് ഒക്കെ പഠിച്ചോ. എന്നാൽ ഞാൻ ഒന്ന് ചെക്ക് ചെയ്യട്ടെ. എന്റെ നമ്പറിലേക്ക് ഒരു മെസ്സേജ് അയച്ചേ.

ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ പ്രസീത ഫോൺ എടുത്തു മെസ്സേജ് അയച്ചു.

ഒരു ഹായ് മെസ്സേജ് മനുവിന് വന്നു .

മനു : കൊള്ളാം.. പെട്ടന്ന് പഠിക്കുന്ന ആൾ ആണല്ലോ.