ഗീതാഗോവിന്ദം 7 [കാളിയൻ] 422

“ആക്രാന്തം കണ്ടില്ലേ പെണ്ണിന്റെ . ഇവിടെ വച്ച് തന്നെ തരാടി….” അത് പറഞ്ഞതും ഗോവിന്ദേട്ടൻ പിറകിൽ നിന്ന് തലയ്ക്ക് പിന്നിൽ പിടിച്ചൊരു തള്ളലായിരുന്നു. കുനിഞ്ഞു പോയ് ഞാൻ. കിണറ്റിലെ വെള്ളത്തിൽ ഇപ്പൊ എന്റെ മുഖം കാണാം. ഗോവിന്ദേട്ടനെ ഭ്രാന്ത് പിടിപ്പിക്കുന്ന ഭാവം. തൊടിയിൽ എന്റെ മുലകളമർന്നു. ഒട്ടിയമർന്ന ചന്തി പാളികൾ കുനിഞ്ഞതും പരസ്പരം അടർന്ന് വിരിയുന്നത് അറിയവേ തന്നെ വലിയ ശബ്ദത്തിൽ ഗോവിന്ദേട്ടന്റെ കൈപ്പത്തി നിതംമ്പത്തിൽ പതിച്ചിരുന്നു. വേദനയും സുഖവും ഒരുമിച്ച് …ഹു… കണ്ണ് മലർന്ന് പോയ്. കഴപ്പി എന്ന് ഗോവിന്ദേട്ടൻ വിളിക്കുന്ന ഗീതുവിന്റെ പ്രതിരൂപം ഞാൻ കിണറ്റിലെ ജലത്തിൽ കണ്ടു. തൊടിയിലെ കുഞ്ഞ് കല്ലുകൾ വീണ് വെള്ളം ഓളം വെട്ടി. ഞാനറിയാതെ തന്നെ എന്റെ ചന്തി പുറകിലേക്ക് തള്ളുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. ഉള്ളിലെവിടെയോ അടുത്തൊരു അടിയ്ക്ക് തിടുക്കം കൂട്ടുന്ന പോലെ. പക്ഷെ എത്ര തള്ളി പിടിച്ചാലും തരില്ല ദൂഷ്ടൻ. മനുഷ്യനെ ഇട്ട് കൊതിപ്പിച്ച് കൊല്ലും. കണ്ടില്ലേ പുറകിൽ കൈ വച്ച് തടവുന്നത്. എന്നെയിട്ട് കളിപ്പിക്കുന്നതാ ദുഷ്ടൻ.

“ഗോവിന്ദേട്ടാ വേണ്ടാട്ടോ ……. ആരേലും വരും. ശ്ശൊ വിടുന്നുണ്ടോ എന്നെ ….. ” അത് പറയുമ്പോഴും ഏട്ടന്റെ വികൃതി ആസ്വാദിച്ച് കൂടുതൽ തള്ളി പിടിച്ച് നിൽക്കുന്ന എന്നെ കുറിച്ചോർത്ത് എനിക്ക് തന്നെ അത്ഭുതം തോന്നി. അവസാനം കൈപ്പത്തി ആവോളം വിടർത്തി നിതംബ പാളി അമർത്തിയൊന്ന് പിഴിഞ്ഞ ശേഷം ഏട്ടൻ പിൻകഴുത്തിൽ നിന്നും കൈ വേർപ്പെടുത്തി. വേറൊന്നും ചെയ്യാതെ വിട്ടതിൽ എനിക്ക് തെല്ലൊരത്ഭുതവും നിരാശയും തോന്നാതിരുന്നില്ല. എന്നാലും ഞാൻ പെട്ടെന്ന് എണീറ്റ് ചുളിഞ്ഞ സാരിയും പാറി വീണ മുടിയുമൊക്കെ നേരെയാക്കി ദേഷ്യത്തിലൊരു നോട്ടവും പാസാക്കി.

“എന്നെ കൊല്വോ മന്യഷ്യ നിങ്ങൾ ? ” പുകഞ്ഞ് നീറുന്ന ചന്തി തടവി ഞാൻ ചോദിച്ചു …

“വേദനിച്ചോ എന്റെ മോൾക്ക്..?”

ഹൊ എത്ര പെട്ടെന്നാ കള്ളൻ ഭാവം മാറ്റിയത്. എന്തൊരു പാവം.

“ചെറുതായിട്ട് ….. ”

സ്നേഹപ്രകടനത്തിൽ ഞാൻ വീണുപോയി.

“പോട്ടെ ….. ” ഏട്ടൻ എന്റെ മുഖം കൈക്കുമ്പിളിൽ കോരി നെറ്റിയിൽ ഒരുമ്മ തന്നു. എന്തോ അതോട് കൂടി മനസ്സൊന്ന് ശാന്തമായ പോലെ. ഹൊ എന്തൊരു മൽപ്പിടിത്തമായിരുന്നു മനസില് , തെറ്റും ശരീം തമ്മിൽ. ഇപ്പൊ എല്ലാം മാഞ്ഞു പോയ്. ഏട്ടന്റെ നെഞ്ചിൽ ഒളിക്കാൻ തോന്നി.