ജിഷ [Modified] [Master] 412

“നല്ലോണം കേറാത്തേന്റെ കൊറവാടീ നിനക്ക് അവരാധിച്ചി; അവക്ക് കടിക്കുന്നു, കൂതീമോള്‍” ഒരിക്കല്‍ അതിരില്‍ നില്‍ക്കുന്ന സമയത്ത് എന്റെ കാതിലേക്ക് തള്ളയുടെ ആക്രോശം എത്തി.

“ആണ്; അതിനു നിങ്ങക്കെന്താ? മോനോട് പറ ശരിക്ക് കേറ്റിത്തരാന്‍” ജിഷയുടെ അലസമായ മറുപടി. ആ മറുപടി തല്‍ക്ഷണം തന്നെ അണ്ടര്‍വെയറിന്റെ ഉള്ളില്‍ വിശ്രമിക്കുകയായിരുന്ന എന്റെ എട്ടിഞ്ചനെ സ്വാധീനിച്ചു. ജിഷയുടെ ശബ്ദത്തിന് പോലും അവനെ വിശ്വരൂപത്തിലാക്കാന്‍ തക്ക പ്രഭാവം ഉണ്ടായിരുന്നു.

“അതേടി അവന്റേത് തെകയാത്തേന്റെ സൂക്കേടാ നിനക്ക്. കടി തീര്‍ക്കാന്‍ നീ വല്ലോനേം പിടിച്ചു കേറ്റിക്കും; അതിനും മടിക്കാത്തവളാ നീയെന്നെനിക്കറിയാം”

“അപ്പൊ ലൈറ്റ് അടിച്ചുതരാന്‍ നിങ്ങള് വരണ്ട കേട്ടോ മുതുക്കീ”

“ഭ പട്ടി. ആനമൊലച്ചീ. ചന്തീം മൊലേം തള്ളി അവടെ ഒരു നടത്തം..ത്ഫൂ..”

“എന്റെ മൊലേം ചന്തീം കണ്ടു മുതുകാലത്ത് എന്തിനാ കിഴവീ ബിപി കൂട്ടുന്നത്.”

സത്യം പറയാമല്ലോ; എനിക്ക് താങ്ങാവുന്നതിലും കൂടുതലായിരുന്നു അത്. വീട്ടിലേക്ക് ഓടിയ ഞാന്‍ മുറിയില്‍ കയറി ശക്തമായി കുലുക്കി. ജിഷയെ ഞാന്‍ തിരിച്ചും മറിച്ചും കിടത്തി പണിതു.

തള്ള അവളെ പിണക്കി ഓടിക്കാന്‍ നന്നായി ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും സംഗതി ഏറ്റില്ല. കാരണം ജിഷ അങ്ങനെ പോകാന്‍ ആശിച്ചിരുന്നില്ല. ബുദ്ധിമതിയായ അവളുടെ കണ്ണ് അവന്റെ പേരിലുള്ള സ്വത്തിലായിരുന്നു. തന്റെ കടി തീര്‍ക്കാന്‍ കണവനു കഴിവില്ല എന്നവള്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞെങ്കിലും ഏതാണ്ട് ഒരേക്കര്‍ വരുന്ന അവന്റെ പേരിലുള്ള സ്ഥലം കാരണം അവള്‍ അവന്റെ ഒപ്പം തന്നെ തുടര്‍ന്നു. തന്നെയുമല്ല നയാപൈസ ചിലവിനു പോലും തരാത്ത തന്തപ്പടിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചുപോകാന്‍ അവള്‍ക്ക് ഒട്ടും താല്‍പര്യവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

പക്ഷെ ഗജകഴപ്പിയായിരുന്ന അവളുടെ ആര്‍ത്തിപെരുത്ത പൂറിന് തൃപ്തി നല്‍കാന്‍ സുരേഷിന് ഒരിക്കലും കഴിഞ്ഞില്ല. അതുമൂലം അവനോടുള്ള അവളുടെ സംസാരവും പെരുമാറ്റവും അവജ്ഞ നിറഞ്ഞതായിരുന്നു. പക്ഷെ തനി പെങ്കോന്തനായിരുന്ന സുരേഷിന് അവളെന്തു പറഞ്ഞാലും പ്രശ്നമായിരുന്നില്ല. അവളുടെ അടിമയെപ്പോലെ ആയിരുന്നു അവന്റെ ജീവിതം. കിടപ്പറയിലെ കഴിവുകേട് മൂലമാകാം, അവന്റെ മദ്യപാനം പഴയതിലും കൂടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.