ജോസഫും മരുമോളും 1 [®൦¥] 306

,, അത് വിചാരിച്ചു സ്വന്തം ഏട്ടന്റെ ഭാര്യയെ ആണോ. കാമിക്കേണ്ടത്.

,, ഞാൻ ഇച്ഛായനോട് എല്ലാം പറയാം.

,, അന്ന് ആ നശിച്ച ദിവസം.

ഇച്ഛായൻ അന്ന് കിടപ്പിലായിരുന്നു. ഏട്ടത്തി ഇവിടെ പണികൾ ഒക്കെ തീർത്തു വീട്ടിൽ വന്നു പോയിരുന്ന സമയം എല്ലാവരും പോയ സങ്കടം എന്നെ കൂടുതൽ വിഷമത്തിൽ ആക്കിയ സമയം. ഞാൻ നന്നായി മദ്യപിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു.

അന്നും നാലു കാലിൽ ആയിരുന്നു എന്റെ വരവ്. ആടി കുഴഞ്ഞു വാതിലിൽ തട്ടിയപ്പോൾ ഏട്ടത്തി വാതിൽ തുറന്നു. നീല മാക്സിയിൽ ഏടത്തി എന്നെ നോക്കി അകതൊട്ടേക്ക് പോയി.

ഞാൻ നേരെ എന്റെ റൂമിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ ഏട്ടത്തി എന്നെ വിളിച്ചു. തിരിഞ്ഞു നോക്കിയ ഞാൻ കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകളോടെ നിൽക്കുന്ന എടത്തിയെ ആണ് കണ്ടത്.

,, എന്താ ഏട്ടത്തി കാരയുവാണോ

,, ഞാൻ നിനക്ക് അന്യൻ ആണോ

,, അതെന്താ അങ്ങനെ ചോദിച്ചത്.

,, കഴിഞ്ഞ കുറെ ദിവസങ്ങൾ ആയി നീ ഇവിടെ നിന്നും ഭക്ഷണം കഴിച്ചിട്ട്. എന്റെ ഭക്ഷണം നിനക്ക് ഇഷ്ടം ആവുന്നില്ലേ.

,, അയ്യോ അതല്ല ഏട്ടത്തി. എനിക്ക് പറ്റുന്നില്ല. ഒന്നിനും.

,, നിനക്ക് സങ്കടം മറക്കാൻ മദ്യപിക്കും ഞാനോ ഞാൻ അല്ലെ അനാഥ ആയത്. ആരും ഇല്ലാതെ ആയത്.

,, ഏട്ടത്തി എന്താ അങ്ങനെ പറയുന്നത് ഏട്ടതിക്ക് ഞാൻ ഇല്ലേ.

,, എന്നിട്ടാണോ നീ ഇങ്ങനെ.

,, ഇല്ല ഏട്ടത്തി.

,, നാട്ടുകാർക്ക് നീ തെമ്മാടി ആണ്. പക്ഷെ ഞങ്ങൾ വീട്ടുകാർക്ക് നീ അങ്ങനെ അല്ല.

,, അല്ല ഏട്ടത്തി, ഇച്ഛായൻ പോയി, ഇപ്പോൾ അമ്മച്ചിയും ഈ വീട്ടിൽ ആകെ ഒരു മൂഢത. പിന്നെ

,, പിന്നെ , ഞാൻ ഇല്ലേ ഇവിടെ 5 മിനിറ്റ് എന്റെ കൂടെ ഇരുന്നു സംസാരിക്കാറുണ്ടോ നീ.

,, അത് ഏട്ടത്തി അതാണ് പ്രശനം. നാട്ടുകാർ നമ്മളെ പറ്റി അതും ഇതും ഒക്കെ പറയുന്നുണ്ട്. അതാ ഞാൻ അകൽച്ച കാണിക്കുന്നത്.

,, നാട്ടുകാർ തുഫു , അവർ അങ്ങനെ പറഞ്ഞാൽ നമ്മൾ അങ്ങനെ ആവുമോ. നിന്റെ ഇച്ഛായന്റെ കൈ പിടിച്ചു ഇവിടെ വന്നിട്ട് 24 വർഷം ആയി ഈ 24 വർഷം ആയി എനിക്ക് നിന്നെ അറിയാം.

,, പക്ഷ നാട്ടുകാർ

,, നമ്മൾ അങ്ങനെ അല്ല എന്നും നമുക്ക് ഉറപ്പല്ലേ പിന്നെ എന്താടാ നീ എന്റെ അനിയൻ അല്ലെ.

ഏടത്തിയുടെ സ്നേഹത്തോടെ ഉള്ള ആ സംസാരം ശരിക്കും എന്നെ കാരയിച്ചിരുന്നു. ഞാൻ എടത്തിയെ കെട്ടി പിടിച്ചു കരഞ്ഞു. ഏട്ടത്തി എന്നെ കെട്ടി പിടിച്ചു സമാധാനിപ്പിച്ചു.