“സ്വന്തം കൂട്ടുകാരന്‍റെ അമ്മേടെ മൊലേം കാലും ഒക്കെ ഒരു നാണോം ഇല്ലാതെ അവനോട് പറയുന്ന വഷളന്‍ കൂട്ടുകാര് ആണോ നിന്‍റെ? എന്നിട്ട് അത് ഒരു ഉളുപ്പും ഇല്ലാതെ എന്‍റെ അടുത്ത് വന്ന് പറയുന്നു! ഞാനൊന്നു കാണട്ടെ അവമ്മാരെ! അല്ലെങ്കില്‍ അവരുടെ തള്ളമാരെ!”
“അതിപ്പം പബ്ലിക്ക് ആയൊന്നും അല്ല അമ്മെ പറയുന്നേ! ഞങ്ങള്‍ കൂട്ടുകാര്, നാലോ അഞ്ചോ പേരുള്ള ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട്സ്…”
“അവമമാരും നീ വായിക്കുന്ന പോലത്തെ ചീത്ത പടോം കഥേം ഒള്ള മാസിക ഒക്കെ ആയിരിക്കും വായിക്കുന്നത് അല്ലെ?”
ഗ്രേസി ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു.
“പിന്നെ, അവമ്മാര് ഒണക്ക ഫയറിനകത്തെ ബ്ലാക്ക് ആന്‍ഡ് വൈറ്റ് പടം ഒന്നും അല്ല കാണുന്നെ! അവമ്മാര് കാണുന്നത് ഡബണയര്‍, ഫാന്‍റ്റസി, പെന്ത്ഹൌസ് പോലെയുള്ള നല്ല സൂപ്പര്‍ കളര്‍ഫുള്‍ പിക്ച്ചേഴ്സാ…നമ്മള് പിന്നെ പാവം ദരിദ്ര നാരായണന്‍ ആയത് കൊണ്ട് ഫയര്‍ വെച്ച് അങ്ങ് അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നു…!”
“ഒഹ്! എന്തൊരു ത്യാഗമാ എന്‍റെ മോന്‍ ചെയ്യുന്നേ! നെനക്കൊക്കെ ഇങ്ങനത്തെ മാസിക വായിക്കാതെ ഇരുന്നാല്‍ എന്നാ കൊച്ചുകുട്ടാ…?”
“അമ്മെ! അതിനിപ്പം എന്നാ? ഞാന്‍ ഒളിച്ചും പാത്തും ഒന്നും അല്ലല്ലോ…അമ്മയ്ക്ക് അറിയാം, ലിസിചേച്ചിയ്ക്കും അറിയാം..കള്ളത്തരം ഒന്നും കാണിക്കുന്നില്ലല്ലോ ഞാന്‍!”
അത് ശരിയാണ് എന്ന് അവള്‍ക്ക് തോന്നി. അവള്‍ ലിസി പറഞ്ഞ വാക്കുകള്‍ ഓര്‍ത്തു.
കൊച്ചുകുട്ടനെ പറ്റി നാട്ടുകാര്‍ക്ക് ആര്‍ക്കും തന്നെ എതിരഭിപ്രായമില്ല എന്ന് മാത്രമല്ല, സമ്മതനുമാണ്. പെണ്‍കുട്ടികളെ വായ്‌ നോക്കാറില്ല. അനാവശ്യചിലവുകള്‍ ഇല്ല. ആകെ ഒരു ദുശീലം എന്നുള്ളത് ഈ ഫയര്‍ വായനയും ഇടയ്ക്കുള്ള സിഗരെറ്റ്‌ വലിയുമാണ്. വലിക്കുന്ന സിഗരറ്റിന്റെ എണ്ണം അവള്‍ നിയന്ത്രിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതും പുറത്ത് ആളുകള്‍ കാണ്‍കെയില്ല. ഇടയ്ക്ക് വല്ലപ്പോഴും വീട്ടില്‍ മാത്രം.
“അല്ല, ഒരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ?”
ഗ്രേസി ഗൌരവത്തില്‍ ചോദിച്ചു. അവന്‍ സംശയത്തോടെ അവളെ നോക്കി. ഇനി എന്തായിരിക്കും എന്ന ഭാവത്തോടെ.
“നിന്‍റെ കൂട്ടുകാര് എന്‍റെ മൊഖോം കയ്യും മൂക്കും ഒക്കെ സുഖിപ്പിച്ച് പറഞ്ഞത് മനസ്സിലാക്കാം. പക്ഷെ എന്‍റെ മൊലേം കാലും ഒക്കെ അവമ്മാര് എങ്ങനെയാ കണ്ടെ? അവമ്മാര് എന്നാ ഞാന്‍ തോട്ടില്‍ കുളിക്കാന്‍ പോയപ്പം ഒളിഞ്ഞെങ്ങാനും നോക്കിയാരുന്നോ? നിന്നോട് അങ്ങനെ വല്ലോം പറഞ്ഞോ?”
