“ശ്യെ! ശ്യെ! ഈ അമ്മ എന്നാ ഈ പറയുന്നേ? അവമ്മാര് അങ്ങനത്തെ ഊളകള്‍ ഒന്നും അല്ല…മനസ്സി തോന്നിയ കാര്യം നേരെ എന്‍റെ മൊഖത്ത് നോക്കി പറഞ്ഞു എന്നല്ലേ ഒള്ളൂ?…”
“നീ ചോദിച്ചേന് ഉത്തരം പറയെടാ കെടന്ന് ഉരുളാതെ!”
“അതമ്മേ..അവമ്മാര് ഇവിടെ വന്ന് അമ്മേനെ കണ്ടിട്ടില്ലേ? നൈറ്റിക്ക് പുറത്ത് കൂടി…”
കൊച്ചുകുട്ടന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ അവളുടെ മാറില്‍ പതിഞ്ഞു.
“നീയെങ്ങോട്ട ഈ നോക്കുന്നെ?”
അത് കണ്ട് അവള്‍ ചോദിച്ചു.
“ശ്യെ! ഇതെന്നാ? എനിക്ക് നോക്കത്തില്ലേ? ഞാന്‍ പാല് കുടിച്ച മൊല അല്ലെ അത്? അത് വേറെ ആള്‍ക്കാര് നോക്കുമ്പോലെ ഞാന്‍ നോക്കുവോ? അമ്മ എന്‍റെ അമ്മയല്ലേ? ഈ അമ്മേടെ കാര്യം!”
അത് കേട്ടപ്പോള്‍ ഗ്രേസിയ്ക്ക് അല്‍പ്പം വിഷമം തോന്നി.
“നൈറ്റിക്ക് പൊറത്ത് കൂടി നോക്കിയാ ആര്‍ക്കും കാണാന്‍ പറ്റും അമ്മേടെ മൊല..പിന്നെ അമ്മ എപ്പഴും ഇടുന്നെ ടൈറ്റ് ആയ ഷേപ്പുള്ള നൈറ്റി അല്ലെ? അന്നേരം അരക്കെട്ടും തൊടേടെ ലൈനും ഒക്കെ കാണത്തില്ലേ? ആര്‍ക്കും കാണാന്‍ പറ്റും അമ്മെ. അങ്ങനെയാ അവമ്മാര് കണ്ടത്,”
“എടാ കൊച്ചേ, നീ അമ്മേടെ മൊല, തൊട എന്നൊക്കെ ഇങ്ങനെ പറയല്ലേ..കേക്കുമ്പം എന്തോ…ഒരു സുഖം തോന്നുന്നില്ല കുട്ടാ…”
“അത് ശരി!”
അവന്‍ ചിരിച്ചു.
“അമ്മ ചോദിച്ചേന് ഉത്തരം പറഞ്ഞതല്ലേ ഞാന്‍? അല്ലാതെ ആര്‍ക്കാ ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറയുന്നത് ഇഷ്ടം?”
“എടാ, നീയെന്നേത്തിനാ ലീലാമണിടെ വീട്ടില്‍ പോയെ?”
ഗ്രേസി പെട്ടെന്ന് ഓര്‍ത്ത് ചോദിച്ചു.
അത് കേട്ടപ്പോള്‍ കൊച്ചുകുട്ടന്‍റെ മുഖം വാടി.
“എന്നാടാ?”
അവന്‍റെ ഭാവമാറ്റം കണ്ടിട്ട് അവള്‍ തിരക്കി.
