കാഞ്ചനയും കീർത്തനയും [ആശാൻ കുമാരൻ] 497

 

ഞാൻ – ഓഹോ..ഗൾഫിൽ ഇത് വരെ ആരുടേയും അടുത്ത് പോയിട്ടില്ല.

 

അപ്പു – ഇല്ലാ…

 

ഞാൻ – ബെസ്റ്റ്… തപ്പി പിടിച്ചു അവസാനം വന്നത് സ്വന്തം ചേച്ചിയുടെ അടുത്തേക്ക്

 

അപ്പു – അതിനു ഞാൻ അറിഞ്ഞോ ചേച്ചിയാണെന്നു. ഞാൻ ചേച്ചിയെ ഇനി ജീവിതത്തിൽ കാണുമെന്നു വിചാരിച്ചില്ല…

 

ഞാൻ – നീ അപ്പൊ കൂട്ടുകാരന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോയോ

 

അപ്പു – ആ ചേച്ചി… ഞാൻ രാവിലെ പോയി.. ഇന്ന് സ്റ്റേ ചെയ്തിട്ട് നാളെ രാവിലെ ട്രെയിനിൽ മടങ്ങാം എന്ന വിചാരിച്ചേ….

 

ഞാൻ – അപ്പൊ നിന്റെ ബാഗ് ഒന്നും ഇല്ലേ…

 

അപ്പു – ഇവിടെ അടുത്ത് ഒരു ഹോട്ടലിൽ ആണ്..

 

 

അവന്റെ നോട്ടം ഇപ്പോഴും എന്റെ ശരീരത്തിൽ ആണ്. മാത്രമല്ല അവന്റെ പാന്റിന്റെ മുൻഭാഗം മുഴച്ചു നിൽക്കുന്നു. എനിക്കാണെങ്കിൽ ഇന്നത്തെ മൂടും ഒക്കെ വെച്ച് നോക്കുമ്പോ എന്താ ചെയ്യണ്ടേ എന്നറിയില്ല. ഈ തൊഴിലിനു ഇറങ്ങിയതിനു ശേഷം പിന്നെ രക്തബന്ധം ഒന്നും ഒരു പ്രശനമല്ല.

ഒരു പാട് അമ്മയും പെങ്ങളും മോളും അമ്മായിയമ്മയും ഒക്കെ റോൾപ്ലേ ആയി കളിച്ചതാ.

 

ഞാൻ – അപ്പു ഇനി എന്താ പ്ലാൻ..

 

അപ്പു – ഞാൻ പോവാ ചേച്ചി… എന്തായാലും എന്റെ ചേച്ചിയെ കണ്ടില്ലേ

 

ഞാൻ – ഇന്നിനി നീ പോവാൻ നിൽക്കണ്ട. ഇവിടെ കിടന്നോ.പിന്നെ എന്നെ കണ്ടതൊന്നും വീട്ടിൽ ആരും അറിയണ്ട. സത്യം ചെയ്യണം

 

അപ്പു – ശരി ചേച്ചി… ഞാൻ ആരോടും പറയില്ല. സത്യം

 

ഞാൻ – നീ എത്രയാ ക്യാഷ് കൊടുത്തത്

 

അപ്പു : 5500

 

ഞാൻ – എന്തായാലും നീ കാശ് മുടക്കിയതല്ലേ. കസ്റ്റമേഴ്സിനെ വെറും കയ്യോടെ മടക്കി വിടാൻ ഈ തൊഴിലിലുള്ളവർ സമ്മതിക്കില്ല.

 

ഞാൻ ചെന്ന് വാതിൽ കുറ്റിയിട്ടു. അവന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു

 

ഞാൻ – എന്തായാലും നീ വന്ന കാര്യം നടക്കട്ടെ