കാഞ്ചനയും കീർത്തനയും [ആശാൻ കുമാരൻ] 498

 

ഞാൻ പക്ഷെ കാര്യയത്തിലെക്ക് കടക്കാൻ വേണ്ടി എന്റെ ഡ്രസ്സ്‌ അഴിക്കാൻ ഒരുങ്ങി. പക്ഷെ ജോസേട്ടൻ തടഞ്ഞു.

 

ജോസ് – ഞാൻ ഇതിനു വന്നതല്ല കാഞ്ചന.

 

ഞാൻ – പിന്നെ

 

ജോസ് – നിനക്ക് ഇവിടുന്നു രക്ഷപെടണോ

 

എന്റെ മുഖം വിടർന്നു… ഞാൻ ആളുടെ അടുത്ത് ചെന്നിരുന്നു.

 

ഞാൻ : എങ്ങനെ…

 

ജോസ് – നിന്നെ ഞാൻ കാശ് കൊടുത്തു വാങ്ങും

 

ദൈവമേ… വറു ചട്ടിയിൽ നിന്നു എരിത്തീയിലേക്കാണോ..

 

ഞാൻ : വാങ്ങാനോ… നിങ്ങൾ ആരാ

 

ജോസ് : ഞാൻ… അതിലൊക്കെ എന്തിരിക്കുന്നു…നിന്നെ ഇവിടുന്നു രക്ഷപെടാൻ ഞാൻ സഹായിക്കാം.. നിനക്ക് സമ്മതം ആണെങ്കിൽ മാത്രം.

 

 

എന്തായാലും വേണ്ടില്ല.. എനിക്ക് ഇവിടുന്നു എങ്ങനെ എങ്കിലും രക്ഷപെട്ടാൽ മതി. ബാക്കിയൊക്കെ പിന്നെ

 

ഞാൻ – വേണം… Pls help.

 

ജോസ് – എന്ന രാവിലെ തയ്യാറായിക്കോ.. നമ്മുക്ക് പോവാം.

 

ഞാൻ – ജോസേട്ടാ… രാവിലെ പോവാം എന്ന് പറയുമ്പോ…അതെങ്ങനെ

 

ജോസ് : നിന്നെ ഞാൻ പറയുന്ന കാശ് കൊടുത്ത് വാങ്ങും..

 

ഞാൻ – അതിനു ഇവർ സമ്മതിക്കുമോ

 

ജോസ് – മോളെ… ഞാൻ ആദ്യായിട്ടല്ല ഈ പരിപാടി

 

പറഞ്ഞ പോലെ തന്നെ രാവിലെ ആവുമ്പോഴേക്കും ജോസേട്ടൻ വന്നു എന്നോട് എന്റെ ഡ്രസ്സ്‌ പാക്ക് ചെയ്യാൻ പറഞ്ഞു.

 

ജോസ് – താഴെ ഒരു കാർ കിടപ്പുണ്ട് അതിൽ ചെന്നിരുന്നോ. ഞാൻ വരാം…

 

അങ്ങനെ ഞാൻ ആ കാറിൽ ചെന്നിരുന്നു… എന്നെ കൂടാതെ ഒരു ഡ്രൈവറും ആ കാറിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു….ഒരു 10 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞു ജോസേട്ടൻ വന്നു ഡ്രൈവറോട് കാർ എടുക്കാൻ പറഞ്ഞു…. അങ്ങനെ 2 കൊല്ലം കഴിഞ്ഞു ഞാൻ ആ നരകത്തിൽ നിന്നും രക്ഷപെട്ടു.

 

വഴിയിൽ ഉടനീളം ജോസേട്ടൻ ഉറങ്ങി… ഞാൻ എന്റെ ഭാവി എന്താവും എന്ന ചിന്തയൊന്നും എനിക്കപ്പോ ഇല്ലായിരുന്നു. പക്ഷെ ഞാൻ അവിടെന്നു രക്ഷപെട്ടു എന്ന സമാധാനവും സന്തോഷവും എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു.