🐈കൗമാരം ഒരു ഓർമ്മക്കുറിപ്പ് [ശ്രീബാല] 309

“ഏയ്യ്… ഒന്നുല്ല..”

“എന്നാ… ബുക്ക്‌ എടുത്തോ.. നമക്ക് തുടങ്ങി കളയാം ..”

. ഇന്നും പതിവ് പോലെ ക്ലാസ്സ്‌ എടുക്കാൻ ആണോ ഇങ്ങേരുടെ ഭാവം? ഇതുപോലൊരു അവസരം ഇനി കിട്ടുകയില്ല ഞാൻ മനസ്സിൽ പിറുപിറുത്തു. എല്ലാം അറിഞ്ഞിട്ടും ഒന്നും അറിയാത്ത മട്ടിലെ അങ്ങേരുടെ പെരുമാറ്റം കണ്ട് എനിക്ക് ദേഷ്യം വന്നു.ദേഷ്യം വന്നാൽ ഏതെങ്കിലും രീതിയിൽ പുറത്തു കാട്ടുന്ന സ്വഭാവം ആണ് എന്റെത് അവിടെയും ഞാൻ അതു തന്നെ ചെയ്തു.
“ഇന്നും ക്ലാസ്സ്‌ തന്നെ ആണോ?” ഇഷ്ടമില്ലാത്ത കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യിപ്പിക്കുമ്പോൾ കൊച്ചു കുട്ടികൾ കേഴാറുള്ളതുപോലുള്ള എന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് അങ്ങേക്ക് ചിരി വന്നു.

“അപ്പൊ മോൾക്ക് പാസ്സ് ആകണം എന്നൊന്നും ഇല്ലേ .. “ദേഷ്യത്തിൽ അങ്ങേരുടെ വശത്തേക്ക് ബുക്ക്‌ ഇട്ട് കൊടുത്ത് ഞാൻ മുഖം വീർപ്പിച്ചിരുന്നു.
“ഒക്കെ..എങ്കിൽ ഇന്ന് ക്ലാസ്സ്‌ വേണ്ടാ മറിച്ച നമക്ക് ഇന്നൊരു ഗെയിം കളിച്ചാലോ?..”
ഞാൻ അയാളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ആ മുഖത്തു എന്തോ ഒരു കള്ളത്തരം ഒളിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി.മറുപടി എന്നോളം ഞാൻ ഒന്ന് നീട്ടി മൂളി.

“ഒക്കെ.. ഞാൻ ഒരൊരോ രൂപങ്ങൾ വരക്കാം അതെന്താണെന്ന് മോളു പറയണം…”
ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

“ഒക്കെ ആണോ മോളെ ”

അയാൾ വീണ്ടും ആവർത്തിച്ചു.താല്പര്യം ഇല്ലാത്ത മട്ടിൽ ഞാൻ ഒരു ” ഒക്കെ “പറഞ്ഞു.
അയാൾ ബുക്കിൽ ഒരു ആനയുടെ പിന്നിൽ നിന്നുള്ള രൂപം വരച്ചു. “ഇത് എന്താണന്നു പറയാമോ?”

അയാൾ എന്നെ ഇട്ട് വട്ടു കളിപ്പിക്കുകയാണ് എന്നെനിക്ക് മനസിലായി ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

“ഹാ പറ മോളെ… ഇല്ലേൽ അങ്കിളു പറ ”

“ആ… എനിക്ക് അറിയില്ല അങ്കിളു പറ ..”അയാൾ ഒന്ന് ഉറക്കെ ചിരിച്ചു.
“അയ്യേ ഇത് ആനയാണേ…”