ഖദീജയുടെ കുടുംബം 6 [പോക്കർ ഹാജി] 310

‘അതെന്താപ്പൊ ഇന്റെ കാര്യങ്ങളു പറയാനുള്ളതു.പറ ഞമ്മളും കേക്കട്ടെ.’
‘അതു വെറുതെ ഓരോന്നു പറഞ്ഞോണ്ടിരുന്നതാ വേറൊന്നുമല്ല.ഇക്കാ കോയിക്കോട്ടങ്ങാടീലു ഉണ്ടായിട്ടും ഞാനിതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ലല്ലൊ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞതാ.’

‘ഓഹ് അതാണൊ റസിയ അന്നെ ഞമ്മക്കു ഇവിടെ വന്നു കാണാനാണു വിധിച്ചതു അതങ്ങനെ നടന്നുന്നു കൂട്ടിയാല്‍ മതി.’

അപ്പോഴേക്കും റസിയ എണീറ്റു
‘എന്നാ ഞാനങ്ങട്ടു പോകാണു.ഇനി മറ്റന്നാളു ഇന്റെ കയ്യിലെ സൊര്‍ണം കൊണ്ടു വരാം.നാളെ മുക്കത്തൊരു പണിണ്ടുഇനിക്കു.അതു കഴിഞ്ഞു എപ്പൊ എത്തുംന്നു പറയാന്‍ പറ്റൂല. ഇക്കാഒരു മിനിട്ടു ഒന്നു ഇങ്ങട്ടു വാ’
അവള്‍ റൂമിലേക്കു കേറി പുറകെ ചെന്ന ബീരാനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചുഅയാളുടെ മുണ്ടിനടിയിലു കയ്യിട്ടു കുണ്ണ പിടിച്ചു ഉഴിഞ്ഞു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.

‘പിന്നെ ഇക്കാ പണ്ടത്തെ പോലെ നാടു വിട്ടു ഇനി പോകരുതു.ഇവിടെത്തന്നെ ഇനി കുടുംബോം കുട്ടികളുമായി കഴിഞ്ഞാമതി.പിന്നെ ഈ സാധനം ഇനിക്കു വേണംന്നു തോന്നുമ്പൊ തരണം ‘

‘എടീ അയിനു ഞാനിനി എങ്ങോട്ടും പോണില്ല.ഇങ്ങനെ ഇഷ്ടം പോലെ പൂറുകളും കുണ്ടികളുംഇവിടെ കിട്ടുമ്പം എന്തിനാ ഞാന്‍ നാടു വിട്ടു പോണതു ‘
ബീരാന്‍ അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചൊരു ഉമ്മ കൊടുത്തു കൊണ്ടു റസിയായുടെ പൂര്‍ത്തടത്തിലൊന്നു തടവിയതിനു ശേഷം കുണ്ടികളെ പിടിച്ചുടച്ചു.അപ്പോഴേക്കും ദീജ അങ്ങോട്ടേക്കു വന്നു.

എന്താപ്പൊ രണ്ടാളും കൂടിയൊരു സൊകാര്യം പറച്ചിലു.
പെട്ടന്നു പരസ്പരം വിട്ടു മാറിക്കൊണ്ടു റസിയ പറഞ്ഞു
‘ഒന്നൂല്ലെന്റെ ദീജ ഞാന്‍ ഇക്കാനോടു പറഞ്ഞതാ ഇനി നാടു വിട്ടു പോകാണെങ്കിലു ആ സാധാനം ഇവിടെ വെച്ചിട്ടു പോകണമെന്നു.ഇനിക്കും ദീജാക്കും ആവിശ്യമുള്ളതാന്നു.’

ഇതു കേട്ടു ദീജ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.
‘ഇനി മൂപ്പരു പോകൂല റസിയാ ഈ സാധനം കേറ്റി വെള്ളം നെറക്കാനുള്ള ഓട്ട ഒക്കെ പുള്ളിക്കു ആവിശ്യത്തിനുകിട്ടീട്ടുണ്ടു.അതോണ്ടിനി പോവൂല ല്ലെ ഇക്കാ’
ബീരാന്‍ ഒന്നു ചിരിച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.

‘ഇജ്ജീ പറേണ സാധനം ഇനി ഞമ്മളു കളയൂല.ഇനിക്കു പെരുത്തിഷ്ടായി.’
‘ന്തായാലും ദീജ കൊറേക്കാലത്തെ ഇന്റെ മനസ്സിലെ ഒരു നീറ്റലായിരുന്നു ഇന്നു സാധിച്ചതു.ഞാനീ പരിപാടി ഒക്കെ തൊടങ്ങുണേനു മുന്നെ ഇന്റെ പൊറകെ നടന്നു ചോയിച്ചിട്ടു ഇക്കാക്കു കൊടുക്കാന്‍ പറ്റീലല്ലൊന്നു കൊറെ