ഖദീജയുടെ കുടുംബം 6 [പോക്കർ ഹാജി] 310

വെഷമിച്ചിട്ടുണ്ടു.പക്ഷേങ്കിലു അന്നൊന്നും നമ്മക്കറീലല്ലൊ മ്മളെ ജീവിതം എങ്ങനെ ഒക്കെ പോകുംന്നു.ന്തായാലും ഇനി ഞാനും ഇക്കാനെ വിടൂല.’
റസിയ ബീരാന്റെ കുണ്ണയെ തഴുകിക്കൊണ്ടു മെല്ലെ മുണ്ടിനു പുറത്തെടുത്തു കൊണ്ടു അതിന്റെ തുമ്പിലൊരു മുത്തം കൊടുത്തു എന്നിട്ടതിന്റെ മകുടം വായിലിട്ടൊന്നുറുഞ്ചിക്കൊണ്ടു നിവര്‍ന്നു.ഇതു കണ്ട ദീജ പറഞ്ഞു
‘ന്റെ റസിയാ ഇങ്ങനെ ഊമ്പിക്കാണിക്കല്ലെ ഇനിക്കും ചെലപ്പം ഊമ്പാന്‍ തോന്നും .’

‘ന്നാ ഊമ്പിക്കോടീ സാധനം ഇവിടെത്തന്നെ ഇണ്ടല്ലൊ.ഇക്ക നാളെയല്ലെ പോകുന്നതു.’

‘എന്താ അവിടെ എല്ലാരും കൂടി ഇന്നെ ഒയിവാക്കീട്ടൊരു ചര്‍ച്ച. റജീന വിളിച്ചു ചോദിച്ചു’

‘ഒന്നൂല്ലെന്റെ മുത്തെ ഞാന്‍ അന്റെ വാപ്പാനോടു ഒന്നു യാത്ര പറഞ്ഞതാ.’
‘ഊം ഊം മനസ്സിലായി ഇനിക്കു.ഇത്താക്കുപ്പൊ ന്റുപ്പാനെ വിടാന്‍ തോന്നണില്ല ല്ലെ’

ഇതു കേട്ടു റസിയ ഒന്നു ചിരിച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.

‘എങ്ങനെ വിടും ന്റെ മുത്തെ അമ്മാതിരി സാധനല്ലെ അന്റെ വാപ്പാ.ഇങ്ങട്ടു വന്നെ അന്നോടും ഒരു കാര്യം പറയാനുണ്ടു.’

അവളേയും വിളിച്ചോണ്ടു മാറി നിന്നിട്ടു റസിയ അവളുടെ ചെവിയില്‍ പറഞ്ഞു
‘ഡീ പെണ്ണെ അന്നോടു ഞാന്‍ പറഞ്ഞതു ഓര്‍മ്മണ്ടല്ലൊ ല്ലെ’
‘ഏന്തു’

റജീന നെറ്റി ചുളിച്ചു
‘എടീ പോത്തെ ബീരാനിക്ക വല്ലോം അന്റെ കുണ്ടിമ്മെ പിടിക്കാന്‍ വന്നാലു ഒന്നും പറയാണ്ടു നിന്നങ്ങു കൊടുക്കണം കേട്ടൊ.’
‘ന്റെ റസിയാത്താ ഇങ്ങളതു വിട്ടീലെ.’

‘എങ്ങനെ വിടാനാടീ പെണ്ണെ’
‘അല്ല ന്താപ്പൊ ഞാന്‍ ചെയ്യണ്ടതു.’

‘എടീ അതന്നല്ലെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞതു.ഇന്നലേം ഇന്നുമായിട്ടു അന്നെ കണ്ടു കണ്ടുബീരാനിക്കാക്കു മനസ്സിലു ചെറിയൊരു പൂതി ഇണ്ടായിട്ടുണ്ടാവും.’
‘എന്നു വാപ്പ പറഞ്ഞൊ’

‘ഇല്ലെടീ മൂപ്പരുടെ ചെല നേരത്തു അന്റെ കുണ്ടീലും മൊലമ്മലും ഉള്ള നോട്ടം കാണുമ്പൊ അറിഞ്ഞൂടെ മുത്തെ.അതാ പറഞ്ഞതു മൂപ്പരു എന്തേലും ചെയ്താ ഇയ്യൊന്നും പറയാന്‍ നിക്കണ്ട.മ്മടെ സൊന്തല്ലെ ബീരാനിക്ക .അത്ര പൂതിയാണെങ്കിലു ഒന്നു പിടിച്ചോട്ടേന്നു വെക്കണം.’