കൂട്ടിലെ കിളികൾ 4 [ഒടിയൻ] 210

മൂപ്പർക്ക് ഫ്രണ്ട്സും പെങ്ങളും പിന്നേ മോളും ആണ് വലുത് .

ഭാകി ഉള്ളൊര് ജീവിച്ചാൽ എന്താ മരിച്ചാൽ എന്താ .

ആ വാക്കുകളിൽ ധയനീയതയും , പുച്ഛവും , നിവർത്തികെടും ഒക്കെ നല്ലത് പോലെ നിഴലടിച്ചു .

എല്ലാം ശെരിയവും സങ്കടപെടല്ലെ.

ആ പ്രധീക്ഷയോന്നും എനിക്ക് ഇല്ല , സമാധാനത്തോടെ നിൽക്കാൻ ഒരു വീട് ഉണ്ടാക്കി തന്നല്ലോ, മിണ്ടിയും പറഞ്ഞും ഇരിക്കാൻ ഒരു മോളെയും കിട്ടി മതി , ഇതുകൊണ്ട് ഞാൻ സമാധനിച്ച് ജീവിച്ചോളും. ഈ ഉള്ള വീടും കൂടി ദാനം നൽകാതെ ഇരുന്നാൽ മതിയായിരുന്നു .

അവളുടെ വാക്കുകളിൽ സങ്കടം തളംകെട്ടി നിൽക്കുന്നത് അറിയാൻ പറ്റുന്നുണ്ട്.

സുമി …..

ഉം…..

സങ്കടപെടല്ലേ, ഇങ്ങനെ കരഞ്ഞത് കൊണ്ട് എന്ത് മാറ്റമാണ് ഉണ്ടാകാൻ പോകുന്നത് . സ്വന്തമായി വീടില്ലാത്ത എത്ര ആളുകൾ ഉണ്ട് . നിനക്ക് അതില്ലെ, സങ്കടം പറയാനും കേൾക്കാനും മോളില്ലെ. ഇതൊന്നും ഇല്ലാത്ത ജീവിതം ഒന്ന് ആലോചിച്ച് നോക്കിക്കേ . അത് വച്ച് നോക്കുമ്പോൾ ഒരുപാട് ഭാഗ്യം അല്ലേ ഇപ്പൊ .

ആണ് അങ്ങനെ അശ്വസിച്ച് തന്നെയാ ഇത്രയും കാലം ജീവിച്ചത് ഇനി അങ്ങോട്ടും ,എനിക്ക് വലിയ ആഗ്രഹമോ ലക്ഷ്യമോ ഒന്നും ജീവിതത്തിൽ ഇല്ല . പക്ഷേ എല്ലാവരെയും പോലെ കുറച്ച് കര്യങ്ങൾ ആഗ്രഹിച്ച് പോകും . സങ്കടം വരുമ്പോൾ ചായാൻ ഭർത്താവിൻ്റെ തോള്, വിഷമിച്ച് ഇരിക്കുമ്പോൾ വിളിച്ച് രണ്ട് വാക്ക് സംസാരിക്കാൻ , കാത്തിരിക്കുന്നവർ ഉണ്ട് എന്ന് മനസിലാക്കി അല്പം സ്നേഹത്തോടെ ഉള്ള പെരുമാറ്റം . ഒരു പെണ്ണിന് ഭർത്താവ് നൽകേണ്ട മറ്റു പല സന്തോഷങ്ങളും ഒക്കെ ഉണ്ട്. അതൊക്കെ ഒരു മിനിമം ആഗ്രഹം ആണ് . ജീവനുള്ള മനുഷ്യ ജന്മം അല്ലേ , അല്ലാതെ കല്ലോ മരമോ ഒന്നും അല്ലലോ.

അവളുടെ സങ്കടങ്ങളുടെ ഒരു ഡാം എൻ്റെ മുന്നിൽ തുറന്ന് വിട്ടു . എനിക്ക് ആകുന്നത് പോലെ ഞാൻ അവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. സമയം അപ്പോഴേക്കും 4.30 ആയി .