കുടമുല്ല 1 [Achillies] 1145

ഫോൺ നിർത്താതെ അടിക്കുന്നത് കണ്ടാണ്, ബൈക്ക് സൈഡിലൊതുക്കി ഞാൻ എടുത്തത്,…

“നിനക്കൊന്നു ഫോൺ എടുത്തൂടെ മൈരേ, എത്ര നേരായി വിളിക്കുന്നു….”

രാഹുൽ ആയിരുന്നു.

“ഡാ….ആകെ വല്ലാത്ത ഒരവസ്ഥയിലാ ഞാൻ….ഞാൻ പിന്നെ വിളിക്കാം…”

“ങും….നുണയൻ എല്ലാം പറഞ്ഞു,നീ…പേടിക്കണ്ട, എന്തിനാണേലും ഞങ്ങൾ എല്ലാം കൂടെ ഉണ്ട്….”

ഞാൻ മൂളിയിട്ട് ഫോൺ വെച്ചു, മനസ്സിൽ ഇപ്പൊ ചാരുവിനെക്കുറിച്ചു ആലോചിക്കുമ്പോഴാ പേടി,…

ഹോട്ടലിൽ നിന്ന് ഫുഡും വാങ്ങി നേരെ ഓടി വീട്ടിലെത്തി, അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും മുറി അടഞ്ഞു തന്നെ കിടക്കുവാണ് കതകിന് മുന്നിൽ അവർക്കുള്ള ഫുഡ് വെച്ചിട്ട് ഞാൻ മുട്ടി, തുറക്കും മുന്നേ മുകളിലേക്ക് കയറി,

മുറി അടച്ചിരുന്നു, ഞാൻ രണ്ടു തവണ മുട്ടി, അകത്തു നിന്നു ഒച്ചയും അനക്കവും ഒന്നുമില്ല… ഉള്ളിൽ ഒരു പേടി അരിച്ചിറങ്ങാൻ തുടങ്ങി,…

“ചാരു…ചാരു……ചാരു വാതിൽ തുറന്നേ…”

ഉച്ചത്തിൽ വിളിച്ചുകൊണ്ടു ഞാൻ കതകിൽ അടിച്ചു, ഒരു നിമിഷം അവളെ തനിച്ചാക്കി പോയതിൽ ഞാൻ എന്നെ തന്നെ ശപിച്ചു,

കതകു തല്ലിപ്പൊളിച്ചു അകത്തു കയറാൻ നോക്കുന്ന നേരം പെട്ടെന്ന് അവൾ കതകു തുറന്നു, മുഖത്താകെ വെള്ളത്തുള്ളികൾ പടർന്നിരുന്നു, അവൾ ബാത്‌റൂമിൽ ആയിരുന്നെന്ന് തോന്നി,… അവളെ കണ്ടപ്പോൾ എനിക്കെന്റെ പ്രാണവായു തിരികെ കിട്ടിയ പോലെ ആയിരുന്നു.

“എന്താ….ഏട്ടാ….പേടിച്ചു പോയോ…ഞാൻ ഇനി ചാവത്തൊന്നും ഇല്ല….ഏട്ടന് ഞാൻ വാക്ക് തന്നതല്ലേ….”

അത്രയും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് നനഞ്ഞു തുടങ്ങുന്ന കണ്ണുകൾ എന്നെ ഒളിക്കാൻ അവൾ തിരിഞ്ഞു നടന്നു,

“ഏട്ടൻ എങ്ങോട്ടു പോയതാ…”

ടവ്വൽ എടുത്തു മുഖം തുടച്ചു അവൾ എന്നോട് ചോദിച്ചു.

“രാവിലെ മുതൽ പട്ടിണി അല്ലെ,…എന്തേലും കഴിക്കണ്ടേ….”

ഞാൻ കയ്യിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന കവർ പൊക്കി കാണിച്ചു,

“എനിക്ക് വേണ്ട ഏട്ടാ…വിശക്കുന്നില്ല….”

“ഡി ചാരു…കളിക്കാതെ വന്നിരുന്നു കഴിക്കാൻ നോക്ക്…അല്ലേൽ നീ അവനേം ഓർത്തു കരഞ്ഞോണ്ടിരുന്നോ… എനിക്കെന്താ…”

ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ട് പൊതി അഴിച്ചു രണ്ടാക്കി കട്ടിലിൽ വെച്ചു, ജഗ്ഗിൽ നിന്നു വെള്ളവും എടുത്തു വെച്ചു, അവളപ്പോഴും ജനലിൽക്കൂടി പുറത്തേക്കും നോക്കി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു.

ഞാൻ പതിയെ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നിരുന്നു.

“വാ..ചാരു….നീ കഴിച്ചില്ലേൽ എനിക്കും വേണ്ട….”

ഞാൻ പിന്നെയും കുറെ നേരം ഇരുന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്റെ ശല്യം സഹിക്കാതെ ആണോ എന്തോ അവള് എടുത്തു കഴിച്ചു തുടങ്ങി, അന്ന് മുഴുവൻ ഞാനും അവളും മുറിയിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു.