ലേഖയുടെ പടയോട്ടം [Master] [Reloaded] 349

നാലുപേരും കഴിക്കാന്‍ ഇരുന്നു. സുശീല എന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ചു. ലേഖ ബീഫ് കഷണങ്ങള്‍ പെറുക്കി നന്നായി തിന്നുന്നത് വേലായുധന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു. നാരായണന്‍ കോഴി കൊത്തി തിന്നുന്നത് പോലെ അല്‍പാല്‍പമാണ് കഴിച്ചത്.

ഡിന്നര്‍ കഴിച്ച ശേഷം വേലായുധന്‍ പതിവ് പോലെ പുറത്ത് ഉലാത്താന്‍ ഇറങ്ങി. നാരയണന്‍ മുറിയില്‍ കയറി ഒരു പെഗ് കൂടി അടിച്ച ശേഷം ബീഡി കത്തിച്ചു പുറത്ത് വന്നു. അവന്റെ കാലുകള്‍ ഇടറുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇവനിന്ന് പാരയാകുമോ എന്ന ശങ്കയോടെ വേലായുധന്‍ അവനെ നോക്കി. വേണ്ടിവന്നാല്‍ ഇവനെ തട്ടിക്കളഞ്ഞിട്ടായാലും അവളെ ഇന്ന് ഊക്കിയേ പറ്റൂ എന്ന് സമനില തെറ്റിയ അയാളുടെ ഭ്രാന്തന്‍ മനസ്സ് പറഞ്ഞു.

കുറെ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അടുക്കളയിലെ പണികള്‍ തീര്‍ത്ത് സുശീലയും ലേഖയും പുറത്ത് വന്നു.

“ഭയങ്കര ആവി. മഴയ്ക്കാരിക്കും..”

വരാന്തയില്‍ ഇരുന്നുകൊണ്ട് സുശീല പറഞ്ഞു. ലേഖ അവളുടെ താഴെ പടിയില്‍ ഇരുന്നു. വേലായുധന്‍ സുശീല കാണാതെ അവളെ നോക്കി. അവളുടെ ആര്‍ത്തിപൂണ്ട കണ്ണുകള്‍ അയാളുടെ നഗ്നമായ നെഞ്ചില്‍ ആയിരുന്നു. കാടുപോലെ വളര്‍ന്നിരുന്ന അയാളുടെ രോമക്കാട്ടില്‍ മുഖം ഇട്ടുരയ്ക്കാന്‍ ലേഖയ്ക്ക് കൊതി തോന്നി.

“രാത്രി മഴ പെയ്തേക്കും” വേലായുധന്‍ ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു.

കുന്തിച്ചിരുന്ന ലേഖയുടെ കൊഴുത്ത തുടകള്‍ പകുതിയും നഗ്നമായിരുന്നു. അയാളെ അത് കാണിക്കാന്‍ തന്നെയായിരുന്നു അവള്‍ പാവാട ധരിച്ചത്. അയാള്‍ ആക്രാന്തത്തോടെ തന്റെ കാലുകളിലേക്ക് നോക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ ലേഖയ്ക്ക് ഹരം കയറി.

“പകല്‍ ഒറങ്ങിയ കൊണ്ട് ഒറക്കം വരുന്നില്ല..”

നാരയണന്‍ ബീഡിയുടെ പുക വലിച്ചൂതിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. ഇടിത്തീ വീണ പോലെ വേലായുധന്‍ അവനെ നോക്കി; പിന്നെ ലേഖയെയും. അവള്‍ സുശീല കാരണം നോട്ടം മാറ്റി ഒരു പാട്ട് മൂളി.

കുറെ നേരം അവര്‍ പലതും സംസാരിച്ചിരുന്നു. അവസാനം സുശീലയ്ക്ക് ഉറക്കം വരാന്‍ തുടങ്ങി. അവളും നാരായണനും ഉറങ്ങാനായി വേലായുധനും ലേഖയും അക്ഷമയോടെ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. അത് കേട്ടപ്പോള്‍ ലേഖയുടെ മുഖം തുടുത്തു.

“ലേഖ കിടക്കുന്നില്ലേ” സുശീല കോട്ടുവായ ഇട്ടുകൊണ്ട്‌ ചോദിച്ചു.

അവള്‍ മൂളി. പിന്നെ എഴുന്നേറ്റ് വേലായുധനെ ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം ഉള്ളിലേക്ക് കയറി.

“എന്നാ ചേട്ടാ ഞാന്‍ കിടക്കാന്‍ പോവ്വാ.നല്ല ക്ഷീണം” സുശീല പറഞ്ഞു.