മദജലമൊഴുക്കുന്ന മോഹിനിമാര്‍ 3 [യോനീ പ്രകാശ്‌] 1751

രസച്ചരട് പൊട്ടിയ ഭാവത്തില്‍ ഞാനവരെ നോക്കി. പൊടുന്നനെ അവരെന്‍റെ നേരെ മുഖം കൊണ്ട് വന്ന് എന്റെ കീഴ്ച്ചുണ്ട് മൊത്തിയെടുത്തു. ഒരു സെക്കന്റ് വായില്‍ വച്ച് ഉറിഞ്ചിയ ശേഷം ചുണ്ട് മോചിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് എന്നെ പൂണ്ടടക്കം കെട്ടിപ്പിടിച്ചു നിന്നു.

“ഏടത്തി ഇന്നലെ എത്ര സങ്കടപ്പെട്ടൂന്നറിയോ പൊന്നൂന്…കിടന്നിട്ട് ഉറക്കം വന്നില്ല..ഇടയ്ക്ക് അങ്ങ് ഓടി വന്നാലോന്ന് വരെ തോന്നിപ്പോയി. ന്റെ പൊന്നൂനെ വല്ലാതെ കൊതിപ്പിച്ചിട്ടല്ലേ ഏടത്തി പോന്നേ..ഈ മനസ്സില്‍ എത്ര സങ്കടണ്ടായിട്ടുണ്ടാവും..!”

നഗ്നമായ പുറവടിവില്‍ കയ്യോടിച്ച് കൊണ്ട് ഞാനവരേ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.

“സാരോല്ല ഏടത്തീ..ഒന്നുല്ലേലും.. ഇനിയെന്നും എന്‍റെ ഏട്ടത്തിയമ്മ എനിക്ക് മാത്രോള്ളതാണെന്ന് ഈ വായീന്ന് തന്നെ കേള്‍ക്കാന്‍ പറ്റിയില്ലേ…!”

അവര്‍ മെല്ലെ ദേഹത്തൂന്ന്‍ അടര്‍ന്നു. ശേഷം എന്‍റെ കണ്ണിലേക്ക് ഒരു പതര്‍ച്ചയോടെ നോക്കി. ആ മനസ്സിലപ്പോഴുള്ള വികാരം എനിക്ക് വായിച്ചെടുക്കാനായില്ല.

അത്രയ്ക്കിഷ്ടാണോ ന്‍റെ അമ്പുട്ടന് ഏടത്തീനെ..?”

ഞാന്‍ വലംകൈ ആ കവിളില്‍ വച്ച് മെല്ലെ തഴുകി.

“എന്‍റെ ജീവനേക്കാള്‍..!!”

ഏട്ടത്തിയമ്മയുടെ കണ്ണുകളില്‍ നനവൂറി.

“ന്‍റെ പൊന്നൂന്റെ സ്നേഹത്തിനു പകരായിട്ട് എന്തേ ഞാന്‍ ചെയ്യേണ്ടൂ ന്‍റെ ഗുരുവായുരപ്പാ..!”

ആ മുഖത്ത് സന്തോഷവും സങ്കടവും പരിവേദനവുമെല്ലാം കൂടിച്ചേര്‍ന്നപോലൊരു വികാരം മുറ്റി നിന്നു.

“എനിക്ക് വേണ്ടത് എന്‍റെ മുന്നീത്തന്നെ നില്‍ക്കുന്നുണ്ടല്ലോ… പിന്നെന്തിനാ ഈശ്വരനോട് ചോദിക്കുന്നെ..!”

ഞാന്‍ അരുമയോടെ ആ കവിളില്‍ ചുണ്ട് ചേര്‍ത്തു.

ഹര്‍ഷാധിക്യത്താല്‍ നിറഞ്ഞു പോയ കണ്ണുകളില്‍ നിന്നിറ്റിയ ഒരു തുള്ളി കണ്ണീര്‍ എന്‍റെ ചുണ്ടുകളെ നനച്ചു.

ഞാനത് മൊത്തിയെടുത്തു. ആ കണ്ണുകള്‍ കൂമ്പിയടഞ്ഞു…പിന്നത് മെല്ലെത്തുറന്ന് ആത്മഹര്‍ഷത്തോടെ അല്‍പനേരം എന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍ ഉടക്കി വച്ചു.

“ഇനി ഏടത്തീന്‍റെ പൊന്ന് വല്ലതും കഴിയ്ക്ക്…രാത്രിയെങ്ങാന്‍ എന്തോ ഒരു നുള്ള് കഴിച്ചതല്ലേ..!”

നേര്യതിന്‍റെ തുമ്പെടുത്ത് മുഖം തുടച്ച് ,ആ നനഞ്ഞ കണ്ണിലൊരു പുഞ്ചിരി നിറച്ചു കൊണ്ട് എന്നെ ചെയറില്‍ പിടിച്ചിരുത്തി.

ഒരു പ്ലേറ്റില്‍ രണ്ടു മൂന്നു പത്തിരിയും കറിയുമൊഴിച്ച് എന്‍റെ മുന്നില്‍ വച്ചു.

“ഏടത്തി കഴിച്ചതാണോ..?”

അവരെന്നേ നോക്കി ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ ഇല്ലെന്നു ചുമലിളക്കി.

ഞാനവരെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി. അതേ കള്ളച്ചിരിയോടെ ‘എന്തേ ‘ എന്ന ഭാവത്തിലവര്‍ പുരികമുയര്‍ത്തി.