മദജലമൊഴുക്കുന്ന മോഹിനിമാര്‍ 3 [യോനീ പ്രകാശ്‌] 1742

ചുണ്ടിന്‍റെ കോണ്‍ ഒരു വശത്തേയ്ക്ക് പുച്ഛഭാവത്തില്‍ കയറ്റിപ്പിടിച്ചു കൊണ്ട് ഞാനവളെ നോക്കി.

പെട്ടെന്ന് അവളെന്‍റെ കക്ഷത്തിനിടയിലൂടെ രണ്ടുകൈകളും കൊളുത്ത് പോലെ കടത്തിക്കൊണ്ട് എന്നെ അവളുടെ ശരീരത്തിലേക്ക് ചേര്‍ത്തു പിടിച്ചു.

“പ്ലീസ് അമ്പൂസേ…എന്‍റെ വല്ല്യ ആഗ്രഹാ അത്..ജസ്റ്റ്‌ കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഒന്ന് കാണിച്ചു തന്നാ മതി..ഒരു രണ്ടു ദിവസം..പ്ലീസ്..പ്ലീസ്..!”

അവള്‍ നിന്ന് ചിണുങ്ങുകയാണ്. പക്ഷെ എന്‍റെ ശ്രദ്ധ പാടെ മാറിപ്പോയിരുന്നു. കയ്യിന്‍റെ മുഴുപ്പ് ഭാഗം ഇപ്പൊ കുഞ്ഞേച്ചിയുടെ നെഞ്ചിന്‍റെ കൃത്യം മദ്ധ്യഭാഗത്താണ്.

അവളുടെ പിടുത്തം മുറുകുന്നതിനനുസരിച്ച് ആ ഭാഗം കൂടുതല്‍ അമര്‍ന്നു ചേരുകയാണ്. കുള്ളന്‍ തെങ്ങിന്‍റെ കരിക്ക് വലിപ്പത്തില്‍ രണ്ടു ചെറിയ വെണ്ണ മുലകള്‍ക്കിടയില്‍ ഞെങ്ങിഞെരുങ്ങിച്ചേര്‍ന്നിരിക്കുകയാണ്. അതിന്റെ താഴ്വരകളുടെ പതുപതുപ്പ് എന്‍റെ സിരകളെ അടിച്ചുണര്‍ത്തി.

പമ്മിത്തളര്‍ന്നു കിടന്ന കുണ്ണ സൈക്കിള്‍ ട്യൂബില്‍ കാറ്റ് നിറയുമ്പോലെ നിവര്‍ന്നുണര്‍ന്നു കുലച്ചുപോയി.

“പ്ലീസ് ഡാ…വേറെ വഴിയില്ലാഞ്ഞിട്ടാ..അറിയാല്ലോ ഡ്രൈവിംഗ് സ്കൂളിലേക്കൊന്നും അച്ഛനും ഏടത്തീമോന്നും വിടില്ല..അന്ന് കണ്ടില്ലായിരുന്നോ..പ്ലീസ് അമ്പുട്ടാ…!

കുഞ്ഞേച്ചി എന്നെ പിടിച്ചുലയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ആ കുരുന്നു മുലകള്‍ എന്നെ വല്ലാതെ പരീക്ഷിക്കുകയാണ്..

‘ഇത് പാടില്ല..നിഷിദ്ധമാണ്.. നിന്‍റെ സ്വന്തം പെങ്ങളാണ്..സ്വയം നിയന്ത്രിക്ക് …പെട്ടെന്ന്….അവളെ വിട്ടകന്നു നില്‍ക്ക്..അവളുടെ ശരീരം അടര്‍ത്തി മാറ്റ്..’ മനസാക്ഷി ഒരു അങ്കലാപ്പോടെ അലമുറയിടുകയാണ്.

“അങ്ങോട്ട്‌ മാറ്…!” ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന് എന്‍റെ കൈ കുതറിച്ചു.

“മനുഷ്യനെയിങ്ങനെ വെറുപ്പിക്കാതെ…കാറെന്നാരോ പറഞ്ഞതേയുള്ളൂ അപ്പോഴേക്കും അവള്‍ക്ക് പഠിക്കണം…ആദ്യം അത് വര്വോ ഇല്ലേ എന്ന് നോക്കട്ടെ..!”

മനപ്പൂര്‍വം ഞാനൊരു ഈര്‍ഷ്യയുടെ മുഖംമൂടി അണിഞ്ഞതായിരുന്നു. അവള്‍ സ്വാഭാവികമായിത്തന്നെയാണ് പെരുമാറുന്നതെന്നറിയാം.. പക്ഷെ, മനസ്സ് മൊത്തം അവതാളമായിക്കിടക്കുകയാണ്. പലപ്പോഴും സ്ഥാനം മറന്നു പോകുന്നു. എന്‍റെ മാറ്റങ്ങള്‍ കുഞ്ഞേച്ചി എപ്പോഴെങ്കിലും തിരിച്ചറിഞ്ഞാല്‍…ഓഹ് ചിന്തിക്കാനേ വയ്യ. സ്വയം നിയന്ത്രിച്ച് അകന്നു നിന്നേ പറ്റൂ..!

“ഓഹ്..നീ വല്ല്യ സാറായിപ്പോയി..”

ആ മുഖം വാടിയിരിക്കുന്നു.എന്ത് കൊണ്ടോ അവളുടെ സ്വരത്തിലൊരു പതര്‍ച്ച വന്ന പോലെ തോന്നി. പറമ്പിലേയ്ക്ക് മുഖം തിരിച്ച്, എങ്ങോട്ടോ എന്നപോലെ നോക്കിക്കൊണ്ട്‌ എന്‍റെ അടുത്തു നിന്നും അകന്ന്‍ ചാരുപടിയുടെ L ഷേപ്പിലേക്ക് മാറിയിരുന്നു.

“…വലുതായി വലുതായി വരുന്നതിനനുസരിച്ച് എനിക്കൊന്നും ഒട്ടും വിലയില്ലാണ്ടായി..”

പൊടുന്നനെ നോട്ടം എന്‍റെ നേരെയായി.

“…മനുഷ്യന് ഇത്രയ്ക്ക് അഹങ്കാരം പാടില്ല..നിന്നെ ടൂവീലര്‍ പഠിപ്പിച്ചതൊക്കെ ഈ ഞാനാ..അതും ന്റെ പുത്തന്‍ സ്കൂട്ടറില്‍..നന്ദി വേണമെടാ..നന്ദിയില്ലാത്തവനേ..!”