മദജലമൊഴുക്കുന്ന മോഹിനിമാര്‍ 3 [യോനീ പ്രകാശ്‌] 1741

അച്ഛനും മുത്തശ്ശനുമൊക്കെ ഉമ്മറത്തിരിപ്പുണ്ട്. അവരെന്‍റെ ഡ്രൈവിംഗ് അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.

ഞാന്‍ കാറൊക്കെ ഓടിക്കാറായെന്ന ഒരഭിമാനം ആ മുഖങ്ങളില്‍ കാണാനുണ്ട്.

കുറച്ചു നേരം ഓടിച്ചപ്പോഴേക്കും മതിയായി. മുറ്റത്തൂടെ മാത്രം ഓടിക്കുമ്പോ ഒരു സുഖമില്ല.

“നമുക്കൊരെണ്ണം മേടിച്ചാലോ അച്ഛാ…!”

കുഞ്ഞേച്ചി പ്രതീക്ഷയോടെ അച്ഛനെ നോക്കി.

“ഇവിടിപ്പോ ഒരു വണ്ടിയില്ലേ..അത് മതി..!”

കുഞ്ഞേച്ചിക്കൊരു ആക്ടിവയുണ്ട്.അതിനെപ്പറ്റിയാണ്.

“അത് സ്കൂട്ടറല്ലേ അച്ഛാ..കാറൊക്കെണ്ടേല്‍ ഒരാവശ്യം വന്നാ പേടിക്കണ്ടല്ലോ…!”

അച്ഛന്‍ അത് ചിരിച്ചു തള്ളി.

“നിമ്മി പറഞ്ഞതിലും കാര്യമുണ്ടച്ഛാ..!’

ഏട്ടത്തിയമ്മയാണ്. അവര്‍ വാതില്‍ക്കല്‍ ഉണ്ടായിരുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടിരുന്നില്ല.

“മുത്തശ്ശനൊക്കെ രാത്രീല്‍ ഒരാവശ്യം വന്നാ അതൊരു ഉപകാരാണ്..കഴിഞ്ഞ തവണത്തെപ്പോലെ വണ്ടിയ്ക്ക് വേണ്ടി ഓടി നടക്കേണ്ടല്ലോ..പിന്നെ..ഇപ്പോ അമ്പുട്ടനുണ്ടല്ലോ ഓടിക്കാനോക്കെ.!”

ഞാന്‍ ആ മുഖത്തെക്കൊന്നു നോക്കി. ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകള്‍ പരസ്പരമൊന്നിടഞ്ഞു.

അച്ഛന്‍ നിശ്ശബ്ദനായി ഇരിക്കുകയാണ്. അതങ്ങനെയാണ്..ഏട്ടത്തിയമ്മ എന്തെങ്കിലും കാര്യത്തില്‍ ഒരഭിപ്രായം പറഞ്ഞാ തള്ളിക്കളയാനുള്ള ധൈര്യം അച്ഛനില്ല.

അച്ഛന്‍ ഒരു സപ്പോര്‍ട്ടിനെന്നപോലെ മുത്തശ്ശനെ നോക്കി.

” മ്ഹും..സേതു പറഞ്ഞത് ശരിയാ..വയസ്സന്മാരുള്ള വീട്ടില്‍ ഒരു വണ്ടിയൊക്കെ ഉള്ളത് നല്ലതാ…പിന്നെ തനിക്കും നല്ല പ്രായൊക്കെ ആയില്ലേ.. !”

മുത്തശ്ശനും ഏട്ടത്തിയമ്മയെ സപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്തു.

“അങ്ങനെ ആ കാര്യത്തില്‍ ഒരു തീരുമാനമായി.

ഈ വീട്ടില്‍ ഏറ്റവും പവര്‍ഫുള്‍ ആയ വ്യക്തി‍യാണ് എന്‍റെ ഏട്ടത്തിയമ്മ. ഞാന്‍ ഈ ലോകത്തില്‍ തന്നെ ഏറ്റവും ആരാധിക്കുന്ന ഏക പെണ്ണ്. ആ ഏട്ടത്തിയമ്മയുടെ പോന്നോമാനയാണ് ഞാനിന്ന്..! ഉള്ളിലൊരു കുളിര് പോലെ പടര്‍ന്നു.

അവരിയിങ്ങനെ കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്തോറും എന്‍റെ അത്ഭുതം ഇരട്ടിക്കിരട്ടിയായി വര്‍ദ്ധിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.

എങ്ങനെ സംഭവിച്ചു ഈ മഹാത്ഭുതം..!

ആ കമ്പി പുസ്തകം തന്നവനെ ഞാന്‍ മനസ്സ് കൊണ്ട് നമിച്ചു. അതില്ലായിരുന്നുവെങ്കില്‍ ഈ വെണ്ണക്കല്‍ ശില്‍പം എനിക്ക് അപ്രാപ്യമായേനെ.

ഇനി വെറും മണിക്കൂറുകള്‍ മാത്രമേയുള്ളൂ…അത് കൂടെ കഴിഞ്ഞാല്‍ ഞങ്ങള്‍ രണ്ടുപേരും മങ്കോസ്റ്റിന്‍ ചുളകളേപ്പോലെ ഒട്ടിപ്പിടിച്ചു കിടന്നു പ്രേമിക്കും..!!

പരസ്പരം ഇഴുകിച്ചേര്‍ന്നു കൊണ്ട് ഞങ്ങള്‍ ഞങ്ങളുടെ ചൂട് പങ്കുവെക്കും.. പച്ച മാംസം തമ്മിലുരയും…ചുണ്ടുകള്‍ ചുണ്ടോടു ചേരും..പിന്നെ..പിന്നെ…

“ഹല്ലോ…സാറേ..കൂയ്..!”

പായസത്തില്‍ വന്നു വീണ ഈച്ചയെപ്പോലെ ആ ശബ്ദം എന്‍റെ സ്വപ്നലോകത്തെ നശിപ്പിച്ചു കളഞ്ഞു.

“ഇവന്‍റെ പേര് നമുക്കങ്ങു മാറ്റണം മുത്തശ്ശാ..സ്വപ്നം കൊണ്ടൊരു അമ്പൂസ് എന്നാക്കണം..!”