മഹിളയ്ക്ക് മഹേഷിന്റെ മതി [REMAAVATHI] 365

അവസാന  കണം വരെ തൊണ്ടക്കുഴിയിലൂടെ താഴേക്കിറങ്ങാൻ വേണ്ടി അവൻ കുണ്ണ അവളുടെ വായിൽ തന്നെ വച്ചിരുന്നു. പിന്നെ അത് ഊരിയെടുത്തു. കൃതജ്ഞതയോടെ അവളെ ഒന്ന് നോക്കി.

ശ്വാസം എടുത്തിട്ട് അവൾ പറഞ്ഞു “കൊച്ചു മൈരേ.. നീ എന്നെ കൊന്നു കളയും എന്ന് ഞാൻ വിചാരിച്ചു.  എന്തൊരു മുഴുപ്പാടാ… നിന്റെ സാമാനത്തിനു. രാവിലെ കഞ്ഞിവെള്ളം ആണോ കുടിച്ചത്. ഒത്തിരിയുണ്ടായിരുന്നല്ലോ.”

അവൾ തോർത്തെടുത്തു ചുണ്ടുകൾ തുടച്ചു തുണിയൊക്കെ നേരെയാക്കി ഇരുന്നു.

“അച്ചമ്മേ….” ആ കൊച്ചിന്റെ വിളി കേട്ട് മഹേഷ് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ ചെല്ലമ്മ (മഹിളയുടെ അമ്മ) എവിടെയോ പോയിട്ടു തിരികെ വന്നിരിക്കുന്നു.

“എവിടാടാ കറുമ്പാ… നിന്നെ കാണാനേ ഇല്ലല്ലോ.” അവർ ചോദിച്ചു.

കൈലിയൊക്കെ  നേരെയാക്കിയിട്ടു അവൻ പറഞ്ഞു “ഞാൻ ദിവസോം കുളിക്കാൻ വരുമ്പോൾ  ഇവിടെ വരുമെല്ലോ. അമ്മയെ അല്ലെ കാണാത്തതു. ഇനി ഞാൻ കുളിക്കട്ടെ.”

തോർത്തും സോപ്പുമായി അവൻ കുളക്കടവിലേക്കു പോയി. ഒരു നവോന്മേഷം ലഭിച്ച പോലെ.

കുളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആകെ ഒരു പുത്തൻ ഉണർവ്. ഹോ.. ഇത്രയെങ്കിലും ഒത്തല്ലോ… ഇനിയും കാര്യങ്ങൾ ബുദ്ധിപൂർവം നീക്കണം. രാത്രിയിൽ വരട്ടെ എന്ന്  മഹിളയക്കയോട് ചോദിച്ചു നോക്കാം”. അവൻ മനസ്സിൽ കരുതി വീടിന്റെ മുറ്റത്തേക്ക് ചെന്നു.

ചെല്ലമ്മയമ്മ ഉണ്ടായിരുന്നതിനാൽ ഒന്നും  ചോദിയ്ക്കാൻ  പറ്റിയില്ല. അവൻ വീട്ടിലേക്കു പോയി. ഉച്ചക്ക് പൈപ്പിൽ നിന്നും വെള്ളം എടുക്കാനായി  മഹിള ചെമ്പുകുടവുമായി വരുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അവൻ വേലിപടർപ്പിനിടയിൽ കയറി നിന്ന് അവൾ അടുത്ത് വന്നപ്പോൾ ചോദിച്ചു “ഡീ.. അക്കേ.. ഞാൻ രാത്രിയിൽ വരട്ടേ. എനിക്ക് നല്ലോണം ഒന്ന് ചെയ്യണം”.

“പോടാ.. ചെറുക്കാ… ഇന്നെങ്ങും വരണ്ട.. ഞാൻ പറയാം. അന്ന്  വന്നാൽ മതി”. അവൾ പറഞ്ഞിട്ട് കുടവുമായി പൈപ്പിൻ ചുവട്ടിലേക്ക് പോയി.

പിന്നീടുള്ള രണ്ടു ദിവസം കുളിക്കാൻ പോയപ്പോഴൊക്കെ രണ്ടാൾക്കും കണ്ണിൽ കണ്ണിൽ നോക്കിയിരിക്കാൻ മാത്രമേ കഴിഞ്ഞുള്ളു. കാരണം സാഹചര്യങ്ങൾ അനുകൂലമല്ലായിരുന്നു. ആ ദിവസങ്ങളിൽ വാണാഭിഷേകം മഹിളയക്കക്കു ഉള്ള സമർപ്പണങ്ങൾ ആയിരുന്നു.