മകന്റെ കൂട്ടുകാരൻ [??????] 622

“ഞാൻ കരുതി ഉമ്മ വൗ! ഹോ! മൈ ഗോഡ് ..!!ഓ സൂപ്പർ !! എന്നൊക്കെ യാങ്കീസ് പറയുന്നപോലെ ഒക്കെ പറയൂന്ന്! എന്നിട്ട് ഈ ഉറക്കം തൂങ്ങി പഠിപ്പിസ്റ്റ് ഫർഹാന്‌ കണ്ടുപടിക്കെടാ പൈത്യക്കാരാ എന്നൊരു ഉപദേശവും കൊടുക്കുമെന്ന്! മൊത്തം വേസ്റ്റ് ആയിപ്പോയാച്ച്!!”

അവന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് അഫ്രീൻ ഉറക്കെ ചിരിച്ചു.

ഓഹ്!

ഫർഹാൻ മനസ്സിലോർത്തു.

ഉമ്മായെ ഇങ്ങനെ ചിരിച്ച് താൻ മുമ്പ് എപ്പോഴാണ് കണ്ടിട്ടുള്ളത്?

“പക്ഷെ ഉമ്മാടെ ബോഡി ഇവന്റെ പോലെ അല്ല കേട്ടോ!”

അഫ്രീൻറെ ദേഹമാസകലം നോക്കിക്കൊണ്ട് അക്ഷയ് പറഞ്ഞു.

“ഉമ്മായ്ക്ക് നല്ല ഫിറ്റ്നസ് സെൻസ് ഉണ്ട്. ബോഡി കാണുമ്പോൾ അറിയാം!”

ഏഹ്!

ഫർഹാൻ അമ്പരന്നു.

അഫ്രീൻറെ മാറിലേക്ക് നോക്കിയാണോ അക്ഷയ് അത് പറയുന്നത്?

അതെ!

ഹിജാബിന്റെ പച്ചനിറത്തിനകത്ത് വീർപ്പുമുട്ടുന്ന അഫ്രീൻറെ വലിയ മാറിടത്തിലാണ് അക്ഷയുടെ കണ്ണുകൾ.

ഉമ്മ അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി നിൽക്കുന്നു!

അവൻ മുരടനക്കി.

അപ്പോൾ അഫ്രീൻ നോട്ടം മാറ്റി.

“ഉമ്മാടെ ചെസ്റ്റും വേസ്റ്റും കണ്ടാൽ അറിയാം നന്നായി ബോഡി മെയിൻറ്റയിൻ ചെയ്യുന്നുണ്ട് എന്ന്…”

നോട്ടം മാറ്റാതെ അക്ഷയ് പറഞ്ഞു.

അഫ്രീൻറെ കണ്ണുകൾ വീണ്ടും അക്ഷയുടെ കണ്ണുകളിയ്ക്ക് നീണ്ടു.

അവന്റെ നോട്ടം തന്റെ മാറിടത്തിൽ തന്നെയാണ് എന്നവൾ കണ്ടു.

“ഉമ്മ നടക്കാൻ പോകുവോ? അതോ കളിക്കുവോ?”

“നടക്കാൻ പോകും

“ഓക്കേ..കളിക്കുവോ?”

അവന്റെ ആ ചോദ്യത്തിന് മുമ്പിൽ അഫ്രീൻ ആദ്യമൊന്ന് പകച്ചു.

ഫർഹാനും.

ഇവൻ എന്തൊക്കെയാ ഈ ചോദിക്കുന്നത്?

“ബാഡ്മിന്റൺ, വോളി ബോൾ അങ്ങനെ ഒരു ഗെയിമും കളിക്കില്ലേ?”

അവൻ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.

“എനിക്ക് സ്പോട്സിലൊക്കെ ഭയങ്കര താല്പര്യമായത് കൊണ്ട് എപ്പോഴും കളിയുടെ വിചാരമേയുള്ളൂ!”

“എപ്പഴും കളീം കൊണ്ടിരുന്നാ പടുത്തം എപ്പഴാ?”

പാത്രങ്ങൾ കഴുകി കഴിഞ്ഞ് അഫ്രീൻ ചോദിച്ചു.

ഫർഹാൻ വീണ്ടും കോട്ടുവായിട്ടു.

“പോയി ഉറങ്ങെടാ!”

ഫർഹാൻ അവനോട് പറഞ്ഞു.