മണിമലയാർ 2 [ലോഹിതൻ] 966

കുളിക്കടവിലേക്ക് ആര് പോയാലും കൂടെ മറ്റേയാളും കാണും.. വീട്ടിൽ രണ്ടു പേരുടെയും സൗന്ദര്യ പിണക്കങ്ങളും ഉരുട്ടിപ്പിടിത്തവും മുറപോലെ നടന്നു…

ലില്ലി അടുത്ത് ഇല്ലങ്കിൽ റോയിയുടെ കൈകൾ സോഫിയുടെ ശരീരത്ത് എല്ലാ മേഘലക്കലിലും ഓടിയെത്തും..

അവന്റെ സാമീപ്യം പോലും അവളുടെ രഹസ്യ ഭാഗങ്ങളെ ഈറനണിയിക്കും..

ഒറ്റക്കിരിക്കുമ്പോൾ അതോർത്തു ലഞ്ജവിവശയാകും…

ശോഭന എല്ലാം കണ്ടിട്ടും കാണാത്തത്തപോലെ നടിക്കും…

ഒരു ദിവസം ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോൾ ശോഭന ചോദിച്ചു…

റോയിച്ചാ.. നിനക്ക് പത്തിരുപത്തിയഞ്ചു വയസായി കാണില്ലേ.. ”

“ആയിട്ടുണ്ട്.. സ്കൂളിൽ മൈക്കിള ച്ചായൻ കൊടുത്ത ഡെയ്‌റ്റാ എന്റെ ബെർത്ത്‌ ഡേയ്..”

ആ ഡേറ്റ് എന്നാ റോയിച്ചാ.. നമുക്ക് അതൊന്ന് ആഘോഷിക്കാം.. റോയി ച്ചന്റെ പിറനാൾ ആയിട്ട്…”

ലില്ലിയാണ് അത് പറഞ്ഞത്…

എന്റെ sslc സർട്ടിഫികെറ്റിൽ ആ ഡേറ്റ് ഉണ്ട്.. നമുക്ക് നോക്കാം ”

വീണ്ടും ശോഭന പറഞ്ഞു..” ഈ പ്രായത്തിൽ ആൺകുട്ടികൾ ചെയ്യുന്ന ഒരു കാര്യമുണ്ട്.. റോയിച്ചൻ അത് ഓർക്കാറുണ്ടോ.. ”

എന്താണ് എന്ന അർത്ഥത്തിൽ അവൻ ശോഭനയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി…

“ഡാ.. പൊട്ടാ കല്യാണം.. നിനക്ക് ഒരു കല്യാണം കഴിക്കാനുള്ള പ്രായമായി.. ”

അമ്മ അത് പറഞ്ഞതോടെ സോഫിയ എഴുനേറ്റ് പതിയെ ഞാൻ ഒന്നും അറിഞ്ഞില്ലേ എന്ന ഭാവത്തിൽ അടുക്കളയിലേക്ക് വലിഞ്ഞു.. എന്നിട്ട് ചെവിയോർത്തു….

അപ്പോൾ ലില്ലി പറഞ്ഞു.. ” റോയ്ച്ചന്റെ കല്യാണക്കാര്യം പറയുമ്പോൾ ഇവിടെ വേറെ ചിലർക്കാ നാണം വരുന്നത്.. ”

അത് കേട്ട് അടുക്കളയിൽ നിന്ന് സോഫിയ ലില്ലിയുടെ നേരെ കണ്ണുരുട്ടി…

റോയി ഒരു നിമിഷം മൗനമായി..

അതൊക്കെ നടത്തി തരാൻ എനിക്ക് ആരുമില്ലല്ലോ..”

അതു പറയുമ്പോൾ അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു…

അതുകണ്ട് സങ്കടം വന്ന ശോഭന അവന്റെ തലപിടിച്ചു മാറോട് ചേർത്തു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

” ഇനി ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ നല്ല തല്ലു വെച്ചു തരും.. നിനക്ക് ഞാനില്ലേ.. ഞങ്ങളില്ലേ..ഞങ്ങൾക്ക് നീയില്ലേ.. നമ്മൾക്ക് അത് മതി..”

തന്റെ മുഖത്തേക്ക് അമരുന്ന ശോഭനയുടെ നിറഞ്ഞ മാറിലേക്ക് മുഖം ഒന്നു കൂടി ചേർത്തു വെച്ചു കൊണ്ട് ഒരു കൈ അവളുടെ അരയിലൂടെ ചുറ്റി ഒതുങ്ങിയിരുന്നു റോയി…