മണിമലയാർ 2 [ലോഹിതൻ] 966

തന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് അവന്റെ ചൂട് നിശ്വാസം അടിച്ചപ്പോൾ ഒരു നിമിഷം ശോഭനക്ക് തോന്നി അവൻ കുറച്ചു കൂടി ശക്തിയായി തന്നെ ഇറുക്കി പ്പിടിച്ചെങ്കിൽ എന്ന്…

പെട്ടന്ന് അവൾ അടുത്തിരിക്കുന്ന ലില്ലിയെ നോക്കി.. അവൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയ കണ്ണുകൾ തുടക്കുന്നതാണ് ശോഭന കണ്ടത്…

സോഫിക്കും അമ്മയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് കണ്ണു നനഞ്ഞു…

ശോഭനക്ക് നേരിയ ഭയമാണ് തോന്നിയത് .. തന്നെ ചുറ്റി പ്പിടിച്ചിരിക്കുന്ന അവന്റെ കൈ താഴേക്ക് ഇറങ്ങി തന്റെ വിശാലമായ കുന്നിൻ മുകളിൽ വിശ്രമിക്കുമോ…

ലില്ലിയെ ഒന്നും കൂടി നോക്കിയിട്ട് റോയിയുടെ മുഖം പിടിച്ചു മസ്റ്റിയിട്ട് അവൾ പറഞ്ഞു…

നീ കഴിക്ക് റോയിച്ചാ.. ഞങ്ങളെ സങ്കടപ്പെടുത്താതെ.. ”

. അന്ന് രാത്രി ശോഭനക്ക് ഉറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. അവൾ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് നിറയുന്ന കണ്ണുകൾ തുടച്ചു.. ഒരു നിമിഷം ഞാൻ എന്നെ മറന്നോ.. എല്ലാം മറന്നോ.. എന്റെ മോളേ മറന്നോ…

അച്ചായൻ പോയ ശേഷം എല്ലാം ഒതുക്കാൻ പഠിച്ചു.. വയറിന്റെ വിശപ്പാണ് വലുത് എന്ന് മനസിലാക്കിയ നാളുകൾ… ഇപ്പോൾ വയറിന്റെ വിശപ്പ് അറിയുന്നേയില്ല. അതായിരിക്കും മറ്റ് വിശപ്പുകളെ പറ്റി ശരീരം ഓർമ്മിപിക്കുന്നത്…

റോയി ഒന്നു ചുറ്റി പിടിച്ചപ്പോൾ.. അവന്റെ നിശ്വാസം അടിച്ചപ്പോൾ അവന്റെ മുഖം മാറിൽ ഒന്നമർന്നപ്പോൾ ഒരു നിമിഷമെങ്കിലും തനിക്ക് തന്നെ കൈവിട്ടുപോയോ… പാടില്ലായിരുന്നു.. അവൻ മകനാണ്.. മകൻ..!

ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞ് ഒരു ദിവസം ആറ്റു കടവിൽ നിന്ന് ശോഭനയും മക്കളും തുണി കഴുകുമ്പോൾ അങ്ങേ കരയിൽ പടർന്നു നിൽക്കുന്ന പുളിമര ത്തിന്റെ ചുവട്ടിൽ ലൂയിസും നാലഞ്ചു ശിങ്കിടികളും കൂടി മദ്യ കുപ്പിയുമായി വന്നിരുന്നു..അവരുടെ സ്ഥിരം ചീട്ടു കളി സാങ്കേതമാണ് അവിടം…

വേനൽ കാലമായതിനാൽ ആറിന്റെ ഒരു വശത്തു കൂടി മാത്രമാണ് വെള്ളം ഒഴുകുന്നത്…

ചീട്ട് നിരത്തി കളി തുടങ്ങി.. ഇടക്ക് ലൂയിസ് കടവിലേക് നോക്കും.. പക്ഷേ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല..

കളിക്കിടയിൽ കുപ്പി തുറന്ന് അടിക്കുന്നുമുണ്ട്.. രണ്ടു മൂന്നെണ്ണം അകത്ത് ചെന്നതോടെ ലുയിസ് ഫോമിലായി..

ഡാ.. വർഗീസേ നമ്മളൊക്കെ ഈ നാട്ടിൽ ജനിച്ചു വളർന്നു എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് എന്ത് കാര്യം…