മണിമലയാർ 6 [ലോഹിതൻ] 647

എന്താ ലില്ലി കുട്ടീ..

അമ്മ വന്നിട്ടുണ്ട്.. ചേട്ടായിയെ കാണണമെന്ന്…

തന്റെ മുൻപിലേക്ക് ചിരിച്ചോണ്ട് വന്ന സാം കുട്ടിയെ ശോഭന അടിമുടി ഒന്നു നോക്കി…

എന്തു സുന്ദരനായ ചെറുപ്പക്കാരൻ.. കല്യാണ സമയത്ത് എന്റെ മോൾഭാഗ്യവതിയാണ് അതുകൊണ്ടല്ലേ ഇത്രയും സുന്ദരനെ കിട്ടിയത് എന്നൊക്കെ ഓർത്തതാണ്..

അമ്മ എപ്പോഴാ വന്നത്..

ഓ.. ഞാൻ കൊറേ നേരമായി..

അവിടെ വിശേഷം ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ അല്ലേ..

ഓഹ്.. അവിടെ എന്തു വിശേഷമാ.. ഇവിടെയല്ലേ വിശേഷം..ഏതായാലും നിങ്ങൾ ഇനി ഇവിടെ താമസിക്കേണ്ട മണിമലക്ക് പോര്.. ഇവനും കൂടി കിടക്കാനുള്ള സ്ഥലമൊക്കെ ആ വീട്ടിലുണ്ട്…

അപ്പോൾ സാം കുട്ടി.. അയ്യോ അമ്മേ ഇപ്പോൾ എന്താ ഇങ്ങനെ ഒരു തീരുമാനം…

“”അതെ എന്റെ പെണ്ണിനെ ഓർത്ത് എടുത്ത തീരുമാനമാണ്.. വല്ലവനും രാത്രിയിൽ കേറി വന്ന് ഇവളെ പിടിച്ചാൽ നീ അതും നോക്കി സാമാനം കുലിക്കികൊണ്ട് നിൽക്കത്തേയൊള്ളു… അതുകൊണ്ടാ അങ്ങോട്ട് പോരാൻ പറഞ്ഞത്…””

സാം കുട്ടിയുടെ തല കുനിഞ്ഞു പോയി.. ഒരു ഇളിഭ്യ ചിരിയോടെ അവൻ ലില്ലിയെ നോക്കി…

ലില്ലിക്ക് ശോഭന പറഞ്ഞത് കേട്ട് സന്തോഷമാണ് തോന്നിയത്..

നീ അവളെ നോക്കണ്ട സാം കുട്ടീ.. അവൾക്കും അതു തന്നെയാ ഇഷ്ടം.. ഇവിടെ നീ ഇല്ലങ്കിൽ അവൾ ഒറ്റക്കല്ലേ.. അവിടെ ഞാനും അവളുടെ ചേച്ചിയും കുഞ്ഞും ഒക്കെയല്ലേ.. പിന്നെ റോയിച്ചനും ഇവളെ കാണണമെന്ന് തോന്നിയാൽ കള്ളനെ പോലെ ഇങ്ങോട്ട് വരണ്ടല്ലോ… ഈ വീട് നമുക്ക് ആർക്കെങ്കിലും വാടകക്ക് കൊടുക്കാം..

നീ കൂടി വന്നാൽ റോയിച്ചന് ഒരു സഹായം ആകും..പറമ്പിൽ എന്തെല്ലാം കൃഷികളാ.. റബ്ബർ ആണെങ്കിൽ വെട്ടാൻ തുടങ്ങി.. നിനക്ക് ഒഴിവുള്ളപ്പോൾ അതൊക്കെ നോക്കിയാൽ റോയിച്ചന്റെ കഷ്ടപ്പാട് കുറച്ചു കുറയില്ലേ…

സാം കുട്ടീ.. നിനക്ക് കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ മനസിലായല്ലോ.. നിന്നെ പറ്റി എനിക്കും മനസിലായി.. നിനക്ക് ഇവളുടെ ഭർത്താവ് ആയിട്ട് ജീവിക്കണമെങ്കിൽ ഇന്നൊരു രാത്രി കൂടി ഇവിടെ കിടന്നിട്ട് രാവിലെ ഇവളെയും കൂട്ടി മണിമലക്ക് വാ..

ഇല്ലങ്കിൽ നീ വന്നാലും വന്നില്ലെങ്കിലും ഉച്ചയാകുമ്പോൾ ഞാൻ വന്ന് എന്റെ മോളേ കൂട്ടി കൊണ്ടു പോകും..