മഞ്ഞ് മൂടിയ കനൽ വഴികൾ 2 [Sawyer] 132

അഞ്ചരക്കു വെച്ച അലാറം രണ്ടു തവണ മാറ്റി എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ 6 മണിയായി. ഇന്നലത്തെ കാഴ്ച ഉയർത്തിയ അദ്ഭുതവും ലഹരിയും ഇതുവരെ മാറിയിട്ടില്ല. എൽസിയുടെ മുറിയിൽ എന്തോ ശബ്ദം കേട്ട പോലെ തോന്നിയിട്ടാണ് അങ്ങോടു പോയി നോക്കിയത്. നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടതോ . എൽസി ചാരി ഇരുന്നു കൊണ്ട് സാറിന്റെ അത് നക്കുന്നു ഊമ്പുന്നു. ഹോ … അതിലും അദ്‌ഭുതം തോന്നിയത് സാറ് ഒരു അറപ്പുമില്ലാതെ എൽസിക്കു ചെയ്തു കൊടുക്കുന്നത് കണ്ടാണ്. ജോസച്ചായൻ ഇതുവരെ അങ്ങനെ ചെയ്തു തന്നിട്ടില്ല. എന്തു സുഖമായിരിക്കും അങ്ങനെ ചെയ്യുമ്പോൾ.

” ദൈവമെ ആറരക്കു പോകാം എന്നല്ലേ സാറു പറഞ്ഞെ . ചാക്കോചേട്ടൻ അവിടെ എവിടെ കാണും എന്തോ ?. ”

എന്തായിരിക്കും പറയാൻ പോകുന്നത്. എന്റെ കൂടെ കാണണെ കർത്താവെ. എന്നോട് ക്ഷമിക്കണെ. വേറൊരു മാർഗ്ഗവും ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ടാണ് ഇതിനു ഇറങ്ങിത്തിരിച്ചത്.

സാറിന്റെ കൂടെ പള്ളിയിലേക്ക് പോകാൻ ഇറങ്ങിയപ്പോഴും എൽസി നല്ല ഉറക്കമായിരുന്നു. എട്ടര ആകുമ്പോളേക്കും തിരിച്ചു വരണം . ചേട്ടത്തി ഉള്ളതു കൊണ്ട് പേടിക്കേണ്ട . എൽസി എഴുന്നേൽക്കുമ്പോളേക്കും മടങ്ങിവരാൻ നോക്കണം. പോകുന്ന വഴി സാറ് തോട്ടം കാണിച്ചു തന്നു . അവിടെ നിന്നു കഷ്ടിച്ചു ഒരു പത്തു മിനിറ്റേ നടക്കാനുള്ളു. എന്നെ പള്ളിയിലിറക്കിയിട്ടു പോകുമ്പോൾ പറഞ്ഞു.

“എൽസി പള്ളിയിൽ നിന്നു ഇറങ്ങുമ്പോൾ തോട്ടത്തിന്റെ അങ്ങോട്ട് വരണം . ഒന്നിച്ചു പോകാം . നടക്കണം. ജീപ്പ് ജോമോൻ സർവ്വീസിനു കൊണ്ടുപോകും.

പള്ളിയിൽ ചെന്നിട്ടും ചാക്കോചേട്ടനെ കണ്ടില്ല. പള്ളിക്കകത്തു കയറി പ്രാർത്ഥിച്ചിട്ടു സൈഡിലൂടെ ഇറങ്ങി വരുമ്പോൾ പള്ളിമുറ്റത്ത് നിരനിരയായി നിൽക്കുന്ന വാകമരങ്ങളുടെ ചുവട്ടിൽ ചാക്കോചേട്ടനെ കണ്ടു. അങ്ങോട്ടു ചെന്നപ്പോൾ എപ്പോഴും കാണാറുള്ള പുഞ്ചിരി മുഖത്ത് കണ്ടില്ല.

” ഒറ്റക്കാണോടി കൊച്ചേ വന്നത്?”

“സാറെന്നെ ഇവിടെ ഇറക്കിയിട്ടു പോയി.”

” നന്നായി പിന്നെ ഇവിടെയെങ്ങനെയുണ്ട്?. എല്ലാം നന്നായി പോകുന്നണ്ടേല്ലോ അല്ലേ”

“നല്ല ആൾകാരാണ് ചേട്ടാ. കിടപ്പു രോഗി അല്ലാത്തതു കൊണ്ട് പണിയും കുറവാണ്.”

“പിന്നെ അന്നു പറഞ്ഞ പ്ലാനിൽ ചെറിയ മാറ്റമുണ്ട്. ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞു മതി എല്ലാം . നിന്റെ കൊച്ചിനു ഓപ്പറേഷനുള്ള പൈസ അടുത്തയാഴ്ച ഞാൻ കൊണ്ടുപോയി കൊടുക്കാം”