മഞ്ഞു പെയ്യുന്ന കാലം [അമയ] 159

റൂമിനടുത്തുത്തനെ വലിയ വലിയ ഹോട്ടലുകളും വിനോദസഞ്ചരികൾക്കുള്ള റൂമുകളും എല്ലാ സൗകര്യങ്ങളും അവിടെ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു. പിറ്റേ ദിവസം മുതൽ ഞാൻ ജോലിക്കു കയറി. ആദ്യദിവസമായതിനാൽ ഞാൻ നേരത്തെ എണീറ്റു കുളിച്ചു ഫ്രഷ് ആയി ജോലിക്ക് പോയി. അന്നത്തെ ദിവസം അവിടുത്തെ ജോലിക്കാരെയെല്ലാം പരിചയപെട്ടു. ആദ്യദിനം ആയതുകൊണ്ട് ദിവസം എങ്ങനെയോ തള്ളി നീക്കി. പിന്നെ പിന്നെ എന്റെ ജീവിതരീതികളിൽ മാറ്റങ്ങൾ വന്നു തുടങ്ങി. ക്രമം തെറ്റിയ ഉറക്കത്തിലും ഭക്ഷണരീതികളിലും നിന്നു മാറി ജീവിതത്തിൽ അടുക്കും ചിട്ടയും വന്നു.

എന്നും രാവിലെ നടക്കാനായി ഇറങ്ങും. അങ്ങനെ എന്നത്തെയും പോലെ നടക്കാനിറങ്ങിയപ്പോൾ ദൂരെ മഞ്ഞുപാളികൾക്കിടയിലൂടെ ഒരാൾ ഓടി വരുന്നതു കണ്ടു. അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ അതൊരു പെൺകുട്ടിയാണെന്ന് മനസിലായി. കണ്ടാൽ 23 വയസു പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന നല്ല സ്ത്രീത്വം തിളങ്ങുന്ന ഒരു നാടൻ പെൺകുട്ടി. ജോഗിങ് ഡ്രെസ്സും ധരിച്ചു മഞ്ഞുപാളികളിൽകൂടി മന്ദം മന്ദം ഓടിവരുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ മുൻജന്മത്തിൽ എവിടെയോ വച്ചു കണ്ടതുപോലെ തോന്നി. പതിയെ അവൾ എന്റെയടുക്കൽ നിന്നും മറഞ്ഞു പോയി. അന്ന് മുഴുവൻ ഞാൻ അവളെകുറിച്ചായിരുന്നു ചിന്ത.

അവളുടെ വീടോ നാടോ ഒന്നും അറിയില്ല. എങ്കിലും അവൾ എന്റെ ആരെല്ലാമോ ഒക്കെ ആയിപോയി. ഒരു ദിവസം എണീക്കാൻ വൈകി തിരക്കുപിടിച്ചു ജോലിക്കു പോകുമ്പോൾ ആ കുട്ടിയെ പിന്നെയും കണ്ടു. ഒരു പട്ടു പാവാടയും ബ്ലൗസും ഉടുത്തു നെറ്റിയിൽ ചന്ദനകുറിയുമണിഞ്ഞു കൂട്ടുകാരികളുടെ കൂടെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് സംസാരിച്ചു വരുന്നു. അന്ന് എനിക്ക് ഒരു പോസിറ്റീവ് എനർജി കിട്ടിയപോലെ തോന്നി. അവളോട് എനിക്ക് വീടെവിടെയാണെന്നു ചോദിക്കണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ എനിക്ക് അതിനുള്ള ധൈര്യം കിട്ടിയില്ല്യ. ജോലി ചെയുന്ന സ്ഥലത്തെ മാനേജർ എന്റെ ഇവിടുത്തെ സുഹൃത്തും നല്ല കമ്പനിയും ആയതിനാൽ അവളുടെ കാര്യം ഞാൻ ആന്റണിച്ചേട്ടനോട് പറയാമെന്നു വിചാരിച്ചു.

അങ്ങനെ ഞാൻ ജോലിസ്ഥലത്തു എത്തി ആദ്യം അനേഷിച്ചത് ആന്റണിച്ചേട്ടനെ ആയിരുന്നു. പക്ഷെ എത്ര തിരഞ്ഞിട്ടും ആളെ കണ്ടില്ല്യ. പിന്നെയാണറിഞ്ഞത് ആള് ഇന്ന് ലീവ് ആണെന്ന്. അന്ന് വൈകുന്നേരം ഞാൻ ജോലി അവസാനിപ്പിച്ചു നേരത്തെ റൂമിലേക്കു പൊന്നു.എന്നിട്ട് രാവിലെ കണ്ട കുട്ടിയെ കുറിച്ചോർത്തു റൂമിൽ കിടന്നുറങ്ങിപ്പോയി.കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അന്റണിച്ചേട്ടൻ എന്റെ റൂമിലേക്ക്‌ ഒരു പൊതിയുമായി വന്നു. ഞാൻ സംസാരിക്കുന്നതിനു മുന്നേ ആള് ഇങ്ങോട്ട് കയറി സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി.