മഞ്ഞുരുകും കാലം 7 [വിശ്വാമിത്രൻ] 591

മറുപടി പറയാതെ ഞാനവളെ വലിച്ചുകൊണ്ടു പാൻട്രി റൂമിലേക്ക് നടന്നു. എന്റെ ത്വര മനസ്സിലാക്കിയ അവൾ എതിർപ്പുകളൊന്നും കൂടാതെ എന്നോടൊപ്പം വന്നു.
പത്തു ഫർലോങ് ഓടിയതിന്റെ ദാഹമുള്ളത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി. പാൻട്രിയുടെ കതക് അടച്ചിട്ട് അവളെ ഞാൻ ആ ഡോറിന്റെ എതിരായി ചാരിനിർത്തി. എന്റെ പരുക്കൻ സ്വഭാവം കണ്ടിട്ടാണോ എന്തോ,കമ്പികുട്ടന്‍.നെറ്റ് അവൾ വല്യ താല്പര്യം ഒന്നും കാണിച്ചില്ല. അവളുടെ ചെറിയ കൈകൾ എന്റെ ഇരു കൈകളിലും ആക്കി ഞാൻ മുകളിലോട്ടുയർത്തി. അവളുടെ മുലയെന്നു വിളിക്കാവുന്ന ചെറിയ തട്ടിപ്പുകളിൽ ഒരെണ്ണത്തെ ഞാൻ പൂർണമായി ചുരിദാറിന്റെ പുറത്തൂടെ വായിലാക്കി ഒരു കടി കൊടുത്തു.
“ഹൌ”
“അടങ്ങി നിക്ക് പെണ്ണെ!”
അവൾക്ക് പരിചയമില്ലാത്ത സ്വരത്തിലുള്ള പ്രതിലേഖനം കേട്ടപ്പോൾ അവളൊന്നു ഒതുങ്ങി. പാവം. പെണ്ണ് പേടിച്ചു കാണും, ഞാൻ വിചാരിച്ചു. അവളുടെ കൈകളെ ഞാൻ വിട്ടു, മുട്ടുകുത്തിയിരുന്നു. അവൾ കൈകൾ മുകളിൽ തന്നെ പൊക്കി നിർത്തി. ആ അയഞ്ഞ ടോപ്പിനുള്ളിൽ ഞാൻ തലയിട്ടു, ആ ചെറിയ പൊക്കിളിൽ നാവിട്ടുരച്ചു.
ആ കുഞ്ഞിടുപ്പിൽ എന്റെ പല്ലുകൾ കൊണ്ട് പോറി. അവളുടെ കൈകൾ എന്റെ ചുമലിൽ പിടി ഇട്ടു. ഞാൻ ചുരിദാറിൽ നിന്നും മുഖം പുറത്തെടുത്ത് ആ നീണ്ട കഴുത്തിൽ ഉമ്മവെച്ചുതുടങ്ങി.
പ്രാവുകൾ കുറുകുന്നതുപോലുള്ളൊരു ശബ്ദം അവളിൽ നിന്നുണ്ടായി. ടോപ്പിനുള്ളിലൂടെ കൈകടത്തി ഞാൻ ആ നീളൻ ഞെട്ടുകള് ഞെരടി, അവളുടെ വിലാപങ്ങൾക്ക് തടയിട്ട് എന്റെ വായ്കൊണ്ടി അവളുടേതിനെ മൂടി.
അവളുടെ കൈകൾ എന്റെ അരക്കുചുറ്റി അവളിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു. അവളുടെ സിരകളിലും ചൂടുപിടിച്ചതായി ഞാൻ അറിഞ്ഞു. അവളുടെ നാവ് എന്റെതിനെ വിട്ട് എന്റെ പുരികങ്ങളെയും കാതുകളെയും പ്രണയിക്കാൻ തുടങ്ങി. എന്റെ ചെവിയുടെ മൃദുവായ കീഴ്ഭാഗത്തെ കടിച്ചുകൊണ്ട് അവളെന്നോട് മധുരപ്രതികാരം ചെയ്തു.