മഞ്ഞുരുകും കാലം 7 [വിശ്വാമിത്രൻ] 593

ചണ്ഡീഗറിലെ നേക് ചന്ദിന്റെ റോക്ക് ഗാർഡനിലെ വിജന മൂലകളിൽ സുൽഫത്തിന്റെ വിരിഞ്ഞ കുണ്ടികൾക്കും നിറഞ്ഞമാറുകൾക്കും മാറ്റവന്റെ കരലാളനങ്ങൾ ഏൽക്കുന്ന കാഴ്ചകൾ ഞാനും മറ്റുചിലരും കണ്ടില്ലന്നു നടിച്ചു.
അങ്ങനെ യാത്രയുടെ അവസാന ഭാഗമായ ഗോവയിലേക്ക് ഞങ്ങൾ ഡൽഹി ഹസ്‌റത് നിസാമുദ്ദീൻ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ നിന്ന് തീവണ്ടിയേറി. ടൂർ തുടങ്ങിയപ്പോൾ എല്ലാരും ഒരൊറ്റ കംപാർട്മെന്റിലായിരുന്നു യാത്ര. പക്ഷെ ഇപ്പ്രാവശ്യം അതിനു പറ്റിയില്ല. പലരും പലയിടങ്ങളിൽ.
ഉച്ചക്ക് യാത്ര തുടങ്ങിയ ഞങ്ങൾ സ്ത്രീജനങ്ങളെ സുരക്ഷിതമാക്കിയിട്ട് ഓരോരുത്തർക്കും കിട്ടിയ ബെർത്തിലോട്ട് യാത്രയായി. ഞാനും തോംസണും ബിബിനും ശിവൻകുട്ടിയും അടുത്തടുത്ത ബെർത്തുകളിൽ ആയിരുന്നു. രാത്രി ഒരു ഏഴെട്ടു മണിയായപ്പോൾ വണ്ടിയിൽ ഹിജഡകൾ കയറാൻ തുടങ്ങി. ദോഷം പറയരുതല്ലോ, ആന്ധ്രയിൽ നിന്നും കയറുന്ന ഒരുമാതിരി കാണാൻകൊള്ളാത്ത ഹിജഡകളല്ല മിക്കവരും. ഉടുത്തൊരുങ്ങി, മേക്കപ്പൊക്കെ ഇട്ട്, ശാന്തമായി കാശുചോദിക്കുന്ന “തരുണീമണികളായ” നപുംസകങ്ങൾ.
ഇതിനോടകം ഒരു ചെറിയ കാഞ്ചനായി മാറിയിരുന്ന ബിബിൻ, അവർ കംപാർട്മെന്റിന്റെ ഒരറ്റത്ത് നിന്നും കയറുമ്പോൾ, മറ്റേ അറ്റത് ഡോറിന്റടുത്തിരുന്നുകമ്പികുട്ടന്‍.നെറ്റ് ഒരു കഞ്ചാവ് ബീഡി വലിക്കുകയായിരുന്നു. ഞാൻ മുകളിലത്തെ ബെർത്തിൽ ചെറു മയക്കത്തിലും. അവരുടെ കൈകൊട്ടലും പാട്ടും കേട്ട് എഴുന്നേറ്റ് പൈസ കൊടുത്ത ഞാൻ പറഞ്ഞയച്ചു. എന്നിട്ട് വീണ്ടും കിടന്നു. എന്തായാലും ഉണർന്നു, എന്നാ പിന്നെ ഒന്ന് മൂത്രമൊഴിച്ചേക്കാം എന്ന് വെച്ചു ഞാൻ ടോയ്‌ലെറ്റിലേക്ക് നടന്നു.