മരുമകൾ റിയ [ഏകലവ്യൻ] 822

നിർബന്ധിച്ച് പറഞ്ഞയക്കേണ്ട എന്ന് തോന്നി അയാൾ അങ്ങനെ പറഞ്ഞു. എന്നാലും വെട്ടുന്ന തുട മസിലുകളും കാണിച്ച് കയറ്റി മാടിക്കെട്ടിയ കൈലിയും മാത്രം ഉടുത്ത് മരുമകളുടെ മുന്നിൽ നിൽക്കാൻ അയാൾക്ക് ചമ്മലുണ്ടായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് അവളെ കുറച്ച് മാറി നില്കാൻ പറഞ്ഞത്. പോരാത്തതിന് ശ്രീധരൻ ഷഡിയും ഇട്ടിരുന്നില്ല. ഉണ്ടകളിലൂടെ വിയർപ്പു തുള്ളികൾ ഒലിച്ചിറങ്ങുന്നത് മനസ്സിലാക്കി കൈലി മാടിക്കെട്ടിയത് കുറച്ചു താഴ്ത്തി വച്ച് അയാൾ കുനിഞ്ഞു കൊണ്ട് ചാല് കീറാൻ തുടങ്ങി. ശ്രീധരൻ മനസ്സിൽ കണ്ടത് ശെരിയാക്കവണ്ണം റിയയുടെ കണ്ണുകൾ അയാളുടെ പുറത്തും പിൻ തുടകളിലും നീങ്ങിയിരുന്നു.
ആഹ് എന്താ ഒരു ഉറപ്പ്.. തന്റെ ഭർത്താവ് തല കുത്തി നിന്നാൽ കിട്ടുമോ ഇതുപോലെ ഉറച്ച ശരീരം.. അമ്പത് അമ്പത്രണ്ട് വയസ്സായി കാണും. രാത്രിയും പകലുമെന്നില്ലാതെ അദ്ധ്വാനം. ഈ കണ്ട പറമ്പ് മുഴുവൻ വാഴയും മറ്റു കൃഷിയും നടത്തി കൊണ്ടു പോകുന്ന അച്ഛൻ തന്നെയാണ് രതീഷേട്ടനെക്കാളും മുൻപിൽ. വെറുതെയല്ല എന്റെ അത്യാഗ്രഹിയായ അമ്മ പറന്നു നടന്നിരുന്ന എന്നെ നേരത്തെ പിടിച് കെട്ടിച്ച് ഈ കുടുംബത്തിൽ എത്തിച്ചത്.
ഇരു കൈത്തുടകളിലും കൈകൾ ഉരച്ചു കൊണ്ടവൾ അൽപ നേരം അച്ഛനെ ശ്രദ്ധിച്ചു നിന്നു.
“മോളേ നിലം ശ്രദ്ധിക്കണം കെട്ടോ..”
മരുമകളുടെ നിശബ്ദദ കണ്ട് ശ്രീധരൻ പണിക്കിടയിൽ പറഞ്ഞു.
“എന്തെ??”
“പറമ്പല്ലേ മോളേ.. എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടാകും..”
“അയ്യോ..”
“പേടിക്കേണ്ട.. ശ്രദ്ധിച്ചാൽ മതി..”
“പേടിയായി.. ഞാൻ അങ്ങോട്ട് വരട്ടെ??”
“എന്തെ??”
“അവിടെ വെളിച്ചം ഉണ്ടല്ലോ..”
“ചെളിയും ഉണ്ട്.. മോളുടെ കാലിൽ ചെളിയാകും..”
“അത് സാരമില്ല.. എനിക്ക് പേടിയായി..”
ഈശ്വരാ ഇവളിതെന്തു ഭാവിച്ചാണ്.
“മ്മ് നോക്കി വാ..”
അത് കേട്ട് റിയ മൺതിട്ട ഉയർന്ന ഭാഗത്തോടെ നടന്ന് അയാൾക്കരികിൽ എത്തി.
“കഴിയാനായില്ലേ??”
“ഇതാ ഈ വരമ്പ് അങ്ങോട്ടേക്ക് നീളത്തിൽ കീറിയാൽ തീർന്നു..”
“മ്മ്..”
ശ്രീധരൻ മുന്നോട്ട് നീങ്ങിയപ്പോൾ അവളും നീങ്ങി. ചെറുതായി മണ്ണ് പറ്റിയ അവളുടെ കൊലുസ്സിട്ട കാല്പാദങ്ങൾ അയാൾ കണ്ടു. നേർത്ത നീണ്ട വിരലുകൾ. ശ്രീധരൻ ഇതൊക്കെ കാണുന്നതും ശ്രദ്ധിക്കുന്നതും ഇപ്പോഴാണ്.