മരുമകൾ റിയ [ഏകലവ്യൻ] 624

“നനയും..”
ശ്രീധരന് നനയുന്നതിൽ കുഴപ്പമില്ലായിരുന്നു. എന്നാൽ മരുമകളെ ആലോചിച് അയാൾ ശങ്കിച്ചു പോയി. വാ എന്നും പറഞ് അയാൾ പുറകിൽ വാഴത്തോപ്പിൽ കയറി. പുറകിൽ തലയിൽ കയ്യും വച്ച് അവളും അനുഗമിച്ചു. വലിയ വീതിയുള്ള ഇലകളുടെ താഴെ ശ്രീധരൻ നിന്നു. പുറകെ അവളും വന്നു നിന്നു. അവളുടെ നൈറ്റി അവിടെ ഇവിടെയായി കാൽ ഭാഗത്തോളം നനഞ്ഞിരുന്നു. വളരെ അടുത്തായി നിൽക്കുന്ന മരുമകളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന അവളുടെ മുഖത്തെ നെറ്റിയിൽ നിന്നു വെള്ള തുള്ളികൾ ചുണ്ടുകളിലേക്ക് ഊറുന്നത് കണ്ട് അയാൾ വേഗം തന്നെ മുഖം മാറ്റി.
ഇതെന്തു പരീക്ഷണമാണ് ഈശ്വര. ഇത്ര വരെ മകളെ പോലെ കണ്ട പെണ്ണിനെ ഇപ്പൊ നോക്കാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥയോ..?
“മോളേ പണി പാളിയല്ലോ..”
“മ്മ്..”
“ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ പൊയ്ക്കോളാൻ..”
“അത് കുഴപ്പമില്ലച്ച.. വല്ലപ്പോഴുമല്ലേ..”
“നിനക്ക് പനി പിടിച്ചാലോ..?”
“പനിയൊന്നും പിടിക്കില്ല.. അതിനു മഴ നനയുന്നില്ലലോ. അച്ഛൻ നനയുന്നുണ്ടോ?..”
“എനിക്ക് കുഴപ്പമില്ല..”
“എനിക്കും കുഴപ്പമില്ല..”
“ഈ പെണ്ണ്..”
അയാൾ തലയിൽ കൈവച്ചു..
“അച്ഛാ ടോർച് ഓഫ്‌ ആക്കി വെക്ക്..”
അപ്പോഴാണ് അയാൾ അതോർത്തത്.. വേഗം തന്നെ തലയിലെ ടോർച് ഓഫ്‌ ചെയ്ത് കയ്യിൽ പിടിച്ചു.
“തലയിലെ വെട്ടം കണ്ട് ആരെങ്കിലും തെറ്റി ധരിക്കേണ്ട..”
“ആര്??”
“അമ്മയെങ്ങാനും വന്നലോ??”
“ ആ ശെരിയാ. ഞാൻ മാത്രമാണെകിൽ കുഴപ്പമില്ലായിരുന്നു..”
“ഹ ഹ…”
“ചിരിക്കാതെടി പെണ്ണേ..”
അവർ നിന്നിരുന്ന സ്ഥലത്തേക്ക് വെള്ളം നിറയാൻ തുടങ്ങി. കീറിയിട്ട ചാലിലൂടെ വെള്ളം ഒലിച്ചു തുടങ്ങി. റിയയുടെ അരക്കു താഴേക്ക് നന്നായി നനഞു. നൈറ്റി തുടകളിൽ ഒട്ടി പിടിച്ചു.
“നല്ല തണുപ്പുണ്ടല്ലേ??”