മിന്നാമിനുങ്ങ് [ആശാൻ] 240

അവൻ ആ ഇരുമ്പു ഗ്രില്ലിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അപ്പോഴാണ് അത് പൂട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്ന കാര്യം അവൾ ഓർത്തത്.

“അതേ ഞാൻ തുറക്കൂല! എന്നേ കാണണമെന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്. ഇപ്പോ കണ്ടില്ലേ! ഇനി എൻ്റെ കുട്ടൻ വന്ന വഴിക്കു തന്നേ വിട്ടോ!

“എൻ്റെ പൊന്നുമോളേ ചതിക്കല്ലേ! എൻ്റെ ദേഹം മുഴുവൻ നീറാണ്. അവിടേം ഇവിടേം ഒക്കെ കടിക്കുന്നു. എൻ്റെ ചക്കരയല്ലേ ഇത് തുറക്കു.”

“ഞാൻ തുറക്കാം പക്ഷേ എന്നേ ഒന്നും ചെയ്യരുത്!”

“എൻ്റെ പൊന്നോ! ഞാൻ നിന്നെ പീഡിപ്പിക്കാനൊന്നും വരുന്നില്ല! നീ ഇപ്പോൾ ഈ ഗേറ്റ് തുറക്ക് വേഗം. ഉറുമ്പ് കടിച്ചിട്ടു മേല!”

അവൾ ആ ഡോർ തുറന്നു. അവൻ നേരെ അവളുടെ റൂമിലോട്ടു ഓടി. അവൾ പതിയെ ഒച്ചയുണ്ടാക്കാതെ ഗ്രില്ലിൻ്റെ ഗേറ്റ് അടച്ചു റൂമിലോട്ട് ചെന്നു. അവൻ അവിടെ അവൻ്റെ ടി-ഷർട്ട് ഊരി ദേഹത്തു കടിച്ചു തൂങ്ങിയ നീറിനെ പിടിച്ചു കളയുണ്ടായിരുന്നു. അവൾ മുറിയുടെ കതകിനു കുറ്റിയിട്ടു അവൻ്റെ അടുത്തോണ്ടു നീങ്ങി.

“മയിരു! എന്തൊരു ഉറുമ്പാ ആ മാവേൽ മുഴുവൻ! വല്ലോ ഉറുമ്പുപൊടിയിടാൻ മേലേ?”

“എന്തിനു? അതിനു ആരാ മാവിൽ കയറുന്നതു?”

അവൾ അവനോടൊപ്പംകൂടി അവൻ്റെ പുറത്തു കടിച്ചു തൂങ്ങിയ ഉറുമ്പുകളെ എടുത്തു കളഞ്ഞു. അവൻ്റെ വിയർപ്പിൻ്റെ മണം അവളെ വല്ലാതെ മത്തുപിടിപ്പിച്ചിരുന്നു. ഉറുമ്പുകളെ എടുത്തുകളഞ്ഞിട്ടും അവളുടെ വിരലുകൾ അവൻ്റെ പുറം മുഴുവൻ തലോടുണ്ടായിരുന്നു. അവൾ അറിയാതെ ഏതോ മായികലോകത്തെന്ന പോലെ അവനെ പുറകിൽ കൂടി വരിഞ്ഞു മുറുക്കി കെട്ടിപ്പിടിച്ചു നിന്നു. അവളുടെ മുലഞെട്ടുകൾ അവൻ്റെ പുറത്തു കുത്തികൊള്ളൂണ്ടായിരുന്നു. അവളുടെ കൈകൾ അവൻ്റെ നെഞ്ചിലും വയറിലുമെല്ലാം ഒഴുകിനടന്നു.

“എന്തായിരുന്നു പെണ്ണിൻ്റെ ജാഡ! ഗേറ്റ് തുറക്കില്ല, ഞാൻ പാവമാണേ, എന്നെ ഒന്നും ചെയ്യരുത് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ടു ഇപ്പോ നീ ആണല്ലോ എന്നേ പീഡിപ്പിക്കുന്നത്?”

അവൻ്റെ നെഞ്ചിലെ ഞെട്ടിൽ തഴുകിയിരുന്ന അവളുടെ കയ്യിൽ തലോടിക്കൊണ്ട് അവൻ തല ചെരിച്ചു അവളോട് ചോദിച്ചു. അവൾ മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.