മിഴി 7 [രാമന്‍] 1848

അതുപോലുമില്ലടാ മോനു..” അവൾ വല്ലാതെ ചിരിച്ചു. .” നിന്നെ ഞാനെത്ര പറ്റിച്ചു അതിന്റെ വിഷമമെങ്കിലും, കുറ്റബോധമെങ്കിലും.എവിടെ വരുന്നു.നിന്നെ ഞാനെത്രതല്ലി.എത്ര ചീത്ത പറഞ്ഞു.
അഭിനയിച്ചു തകർത്തില്ലെടാ ഞാൻ. നിന്നെ സ്നേഹിക്കുമ്പോലെ കാട്ടി എത്ര പെട്ടന്നാ വിശ്വസിപ്പിച്ചേ ഞാൻ. നീ പൊട്ടൻ!! എല്ലാം വിശ്വസിച്ചു, പട്ടിയെ പോലെ പിറകെ വന്നില്ലേ?? എടാ വളർത്തുന്ന പട്ടികൾ പോലും വരില്ലെടായിങ്ങനെ.കേട്ടില്ലേ നീ..?? “”പട്ടി “” അല്ലേൽ “”നായ്യ”” “-അവൾ അതു രണ്ടും ഉറക്കെയും കട്ടിയിലും പറഞ്ഞാക്കിയ ചിരി ചിരിച്ചു. എന്ത്‌ നല്ല വാക്കുകൾ “എന്നെയിത്ര സ്നേഹിച്ചില്ലേ.. ഇല്ലന്നൊക്കെ നീ പറയും.നിനക്ക് ജയിക്കണല്ലോ .എന്റെ മുന്നിൽ പറഞ്ഞു നിക്കാൻ വേണ്ടി.നീയൊക്കെ വെറും വേസ്റ്റ് ആണെടാ..ഒരുത്തി നിന്നെ ഇട്ട് പോയില്ലേ.??ഇപ്പൊ ഞാനും. ഞാൻ പിന്നേ നിന്നെയങ്ങനെ ആക്കിയതാണല്ലോ ല്ലേ.അപ്പൊ മനസിലായില്ലേ അഭി നിനക്ക പ്രേശ്നമെന്ന്.
ഇനിയൊരപേക്ഷയെ ഉള്ളൂ.. എന്നേ ന്റെ പാട്ടിന് വിട്ടേക്ക്. ഇത്തിരി സന്തോഷം മതി.വരുന്നവനു കഴുത്ത് കാണിച്ചു ഞാനങ്ങ് പോയിക്കോളാം. മൊടക്കരുത് പ്ലീസ്. നിനക്ക് പറ്റിയ വല്ല.. ആളെയും കണ്ടു പിടിക്ക്. ഈ പത്തും,ഇരുപതും കൊടുത്താൽ കിട്ടുന്നവർ ആണെങ്കിൽ ബെസ്റ്റ്.. പക്കാ.. നമുക്ക് ആലോചിക്കാം അക്ഷയ് വിശ്വനാഥ്..” നീണ്ട പ്രസംഗം നിന്നു.. ഇനിയും എന്തോ പറയാൻ ചികഞ്ഞെടുക്കുന്നുണ്ടെന്ന് തോന്നി.
“അതെ…” വിചാരിച്ചപ്പോലെ വീണ്ടും.
“അച്ഛനോടും അമ്മയോടും ഒന്ന് ശെരിക്ക് ചോദിക്ക് ട്ടോ… മോൻ തന്നെ ആണോന്ന്.. ചിലപ്പോ അല്ലാന്നെങ്ങാനും പറഞ്ഞാലോ…” അവളുറക്കെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് വാതിൽ തുറന്നിറങ്ങി. ഇത്രനേരം പറഞ്ഞതൊന്നും എന്റെ രോമത്തിൽ പോലും തൊട്ടിട്ടില്ല.പക്ഷെ അവസാനം പറഞ്ഞത്.ആ വാതിലും തുറന്നില്ലായിരുന്നേൽ ആ മോന്ത പൊളിഞ്ഞേനെ.അരിശം വന്നു പോയി.നടന്നു നീങ്ങി റൂമിന്റെ അറ്റത്തു പോയി നിൽക്കുന്നുണ്ട്.ഇവിടേക്ക് കേറാനാവും.
വെറുതെ വന്നു അവളുടെ വായിൽ നിന്ന് കുറേ വാങ്ങിയല്ലോ.. അവളാകെ മാറിപ്പോയെന്ന് തോന്നി.എനിക്ക് വേശ്യയെ ആണ് മാച്ച് എന്നാലേ അവൾ പറഞ്ഞത്. അവളെ വെറുതെ വിടണം പോലും.. ഇത്തിരി സന്തോഷം മതിയെന്ന്. കൊടുക്കാം സന്തോഷം. ഇവളിവിടെ എന്റെ കീഴിൽ കിടന്നു ചാവണം.അങ്ങനെ മതി. അവൾക് കല്യാണം വേണം പോലും ‘ഭൂ……’ ഞാൻ ആട്ടി തുപ്പി..
“അനുവേച്ചി…. താഴെ വിളിക്കുന്നുണ്ട്..” ഗായത്രിയുടെ സംസാരം..അനുവിനോടാണ്..തുറന്ന ഡോറിലൂടെ നോക്കുമ്പോ അവൾ താഴേക്ക് ഇറങ്ങി പോവുന്നുണ്ട്.കൂട്ടുകാരികൾ എന്റെ നേരെ വരുന്നുമുണ്ട്. അവർക്ക് മറി കൊടുത്തു. സ്റ്റെപ്പിറങ്ങി മെല്ലെ താഴോട്ടിറങ്ങി.
കണ്ട കാഴ്ച്ചയിൽ മനസ്സിൽ എന്തോരു വിങ്ങൽ. എല്ലാവരും കൂടിയിരുന്നു എന്തോ ചർച്ചയാണ്.ചിരിക്കുന്നുണ്ട്,കുശലം പറയുന്നുണ്ട്. ഞാനും ഇവിടുത്തെ ഒരാളല്ലേ? ഇവിടെയുണ്ടെന്ന് ഇവർക്കറിയുന്നതല്ലേ?. എന്നേ വിളിച്ചില്ലല്ലോ??. ഇത്തിരി സങ്കടം വന്നു. ആ മുഴങ്ങുന്ന ശബ്ദമെല്ലാം വകവെക്കാതെ ഞാൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി.
“അഭീ ഞാൻ പോട്ടെ…??” ഹരി സൈഡിൽ അവന്റെ ബൈക്കിൽ കേറി വിളിച്ചു ചോദിച്ചു.ഇവിടെ