മിഴി 7 [രാമന്‍] 1848

എന്തായാലും പോസ്റ്റാണ്.
“നീ വീട്ടിലേക്കാണോ..?.”
“അതേല്ലോ…നീയുണ്ടോ.? ” അവന്റെ ചോദ്യം..എന്തായാലും ഇങ്ങനെ ഒറ്റപ്പെടുത്തുന്നയിവരുടെ കൂടെ നിൽക്കുന്നതിനേക്കാൾ നല്ലത് പോണതാ.
“എന്തേലും കിട്ടുവോ….”തലയിൽ കുടിയേറിയ ലഹരി എന്നെകൊണ്ട് ചോദിപ്പിച്ചു.. ഞാൻ കൈ കൊണ്ട് ആംഗ്യം കാട്ടി..
“നീ കുടിക്കോ??”
അവന് അത്ഭുതം.

അവന്റെ റൂമിൽ കിടന്നു ഉറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.സാധനമാണേൽ കിട്ടിയതുമില്ല.അവന്റെയമ്മ തന്ന.. ചൂട് കഞ്ഞിയും ചമ്മന്തിയും തട്ടി.ബെഡിയിൽ കേറി കിടന്നു.
എപ്പോഴോ അവനൊന്നു തട്ടിയെഴുന്നേൽപ്പിച്ചു.കയ്യിൽ ഏതോരു കുപ്പി.പറഞ്ഞേൽപ്പിച്ചവൻ ചെയ്ത ചതി,നട്ടപ്പാതിരക്ക് കൊണ്ടുവന്നു തന്നിരിക്കുന്നു.ഉറക്കത്തിൽ ഒന്നുള്ളിലാക്കി.സമയം നോക്കാൻ ഫോണെടുത്തപ്പോ അതിൽ കുറേ മിസ്സ്ഡ് കാളുകളുണ്ട്.
ഓ വീണ്ടും നാടും വിട്ടെന്ന് തോന്നിക്കാനും വീട്ടുകാർക്ക്.വിളിക്ക്,വിളിക്ക് നാളെ ചിലപ്പോ ചത്തെന്നും വരും. അവൾക്ക് സന്തോഷിക്കണം ഇങ്ങനെ ഈ നിശ്ചയങ്കിലും മുടങ്ങല്ലോ!!..കൂടെ ഞാൻ ചത്താലവൾക്ക് പിന്നെ ഉറങ്ങാൻ കഴിയോ??അമ്മയും തലതല്ലി കരയും.. മുന്നിൽ കണ്ടിട്ടും ഒന്ന് മിണ്ടിയത് പോലുമില്ലല്ലോന്നോർത്തു, ഒരു ചിരി തന്നില്ലല്ലോന്നോർത്ത്. അവസാനം സമയം വരെ ഒറ്റക്കാക്കിയതിന് എല്ലാരും വിഷമിക്കും. പാവം ഗൗരിയേച്ചി അതിനോട് എനിക്ക് സഹതാപമുണ്ട്.അതിന് ഇത്തിരിയെങ്കിലും സ്നേഹം എന്നോടുണ്ട്.ഓർത്തു ഉറക്കമെന്തിനാ കളയുന്നെ.
ഒന്നും നോക്കീല്ല.ഹരിക്ക് രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് അമ്പലത്തിൽ പോവണ്ടത്കൊണ്ട് അവനെ ശല്യം ചെയ്യാതെ കിടന്ന് ബോധം കെട്ടുറങ്ങി..
ഫോൺ നിർത്താതെ അടിക്കുന്നത് പതിയെ ആണ് ചെവിലേക്ക് തറച്ചു കേറിയത്. പാതി തുറന്ന കണ്ണൊന്ന്.ചുഴറ്റി നല്ല വെളിച്ചം.ബോധം വന്നപ്പോ. ചാടി എഴുന്നേറ്റു. ഫോൺ വീണ്ടും ഒച്ചയിടുന്നുണ്ട്. എടുത്തു നോക്കി. ഹരിയുടെ പത്തു മിസ്സ്ഡ് കാളുകൾ.. ഇവനെന്ത് പറ്റി എന്നാലോചിക്കുമ്പോ.. ഞാൻ വെറുതെ ആ സമയമൊന്ന് നോക്കി.. ഞെട്ടി!!!. പന്ത്രണ്ട് മണിയോ.?.. ചെറിയമ്മയുടെ നിശ്ചയം!!!കാറ്റ് പോയ ബലൂൺ പോലെയായി.. കഴിഞ്ഞു കാണുമല്ലോ. എല്ലാം വെറുതെയായോ.ഞാൻ ഒന്നുകൂടെ ആ സമയത്തിലേക്ക് കണ്ണ് നീട്ടി.ആറു മണി. ഏഹ് ഇതെന്ത് കോപ്പ്. കണ്ണ് നല്ലപോലെ അടച്ചു തുറന്നു
ഞെട്ടി എഴുന്നേറ്റു.കിണ്ടി ഇത് രാത്രി തന്നെയാണല്ലോ.വേഗം ഫോണെടുത്തു നോക്കി.സമയം