മോനാച്ചന്റെ കാമദേവതകൾ 8 [ശിക്കാരി ശംഭു] 689

കുഞ്ഞിൻനാള് മുതൽ കാണുന്ന അവന്റെ നിഷ്കളങ്കമായ മുഖവും, ഓമനത്തം തുളുമ്പുന്ന ചിരിയും അവളെ മോനാച്ചനിലേക്ക് അത്രമേൽ ആകർഷിച്ചിരുന്നു. അതുപോലെ തന്നെ കാഴ്ച്ചയിൽ ചെറുതെങ്കിലും ബലിഷ്ടമായ അവന്റെ ശരീരവും അവൾ ശ്രെദ്ധിച്ചിരുന്നു.

വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റിയവൻ അതാണ് ഇതിലേറെ പ്രധാനം, മൂന്നാമതൊരാൾ അറിയില്ല മോനാച്ചൻ ആണെങ്കിൽ എന്നവൾ ഉറച്ചു വിശ്വസിച്ചിരുന്നു.

ചെറുപ്പത്തിൽ കഞ്ഞിയും കറിയും വെച്ചു കളിക്കുന്ന കാലം മുതലേ അവനെ അറിയാം. ഒരിക്കലും അവൻ ചതിക്കില്ല എന്നവൾക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. അവന്റൊപ്പം അമ്മ ആകാൻ വേണ്ടി മേരിയുമായി തല്ലുകൂടിയതൊക്കെ അവളിന്നലെ കഴിഞ്ഞപോലെ ഓർത്തെടുത്തു. പ്രായപൂർത്തി ആയതോടെ മമ്മി അവനുമായുള്ള കളിക്ക് വിരാമം വരുത്തി. പിന്നീട് അവനുമായുള്ള ചങ്ങാത്തം വളരെ കുറഞ്ഞു. നട വഴികളിലും പുലർച്ചെയും വല്ലപ്പോളും കാണുമ്പോൾ ഉള്ള ചിരിയിലും കുറഞ്ഞ സംസാരത്തിലും ഒതുങ്ങിപോയി ആ ബന്ധം.

എങ്കിലും….. നാളെ ആഗ്രഹങ്ങൾ സഫലമാകുമോ ??? മോനാച്ചൻ എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കും ???  അല്ലങ്കിൽ തന്നെ എങ്ങനെ ഒരു തുടക്കമിടും ??? അവളാകെ ചിന്താ കുഴപ്പത്തിലായി. ഞാനൊരു മോശം പെണ്ണാണോ അവളെ വിഷമിപ്പിക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങൾ അവളുടെ മനസ്സിൽ തുടരെ ഉയർന്നു കൊണ്ടിരുന്നു. അടക്കി വെക്കാനുള്ളതല്ല സെക്സ്, അതിനെ അണകെട്ടി നിർത്താതെ ഒഴുക്കി വിടണമെന്ന് അവളുടെ മനസ്സ് തന്നെ ഉത്തരം നൽകി.  ആലിസ് സമാധാനത്തോടെ കണ്ണുകൾ അടച്ചു…ഇനിയെല്ലാം വരുമ്പോലെ കാണാമെന്നു മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു, അവൾ ഉറക്കത്തിലേക്കു മയങ്ങി വീണു.

ഈ സമയം അടുത്ത മുറിയിൽ അവറാന്റെ പാതി ഉദ്ധരിച്ച ലിംഗം വായിൽ എടുത്തു നുണയുകയാണ് സൂസമ്മ. ഭാരം താങ്ങാനാവാത്തപോലെ അവളുടെ കൈകൾ അതിൽ ചുറ്റി പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്. അവറാൻ ആ കാഴ്ച ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് കയ്യിലിരുന്ന മദ്യം കുടിച്ചിറക്കി. അയാൾ തടിച്ച കിറി തുടച്ചുകൊണ്ട് കാലിയായ മദ്യഗ്ലാസ്‌ മേശയിൽ വെച്ചു. മദ്യത്തിന്റെ ലഹരിയിൽ അയാളുടെ കണ്ണുകൾ ചുവന്നു കിടന്നു. അയാൾ സൂസമ്മയുടെ തലയിൽ ഒരു കൈ ചേർത്തു അമർത്തി തലോടി. സൂസമ്മ കണ്ണുകൾ ഉയർത്തി അയാളെ നോക്കി. അവറാന് അതൊരു സുഖമുള്ള കാഴ്ച ആയിരുന്നു. സുരതത്തിന്റെ മർദ്ദത്തിൽ സൂസമ്മയുടെ മുഖം രക്തവർണ്ണമായിരുന്നു. അലസമായ മുടിയിഴകൾ തോളിലൂടെ അനുസരണയില്ലാതെ ചിതറി കിടന്നു. വിടർന്ന ലാസ്യം നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ അവളെയൊരു ദേവതയെ പോലെ തോന്നിച്ചയാൾക്ക്.