നാലുമണിപ്പൂക്കൾ 305

“ന്നിട്ട് ഇയ്യെന്താ തീര്മാനിച്ചേ?” സംഗീത അവനഭിമുഖമായി ചെരിഞ്ഞ് നടന്ന് ചോദിച്ചു. കൂട്ടികളെല്ലാവരും അവരെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നതൊന്നും സംഗീത കാര്യമാക്കിയില്ല.

“എന്ത്?”

“ഇവൾടെ കാര്യത്തിൽ” സംഗീത ഷാനിബയെ ചൂണ്ടി ചോദിച്ചു. നടന്നടുത്തിരുന്ന ഷാനിബയ്ക്ക് നെഞ്ചിടിപ്പ് കൂടി.

“അതൊന്നും ശര്യാവുല്ല” ഇതൊക്കെ പറയുമ്പോഴും അവന്റെ കണ്ണുകൾ അറിയാതെ പാളി ഷാനിയുടെ കണ്ണിൽ തറച്ചു. അവനറിയാതെ തിരിഞ്ഞു നോക്കാൻ തുടങ്ങി. ശരിക്കും ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടില്ലാത്ത മുഖം ശരിക്ക് മനസ്സിലാക്കാൻ ഇടം കണ്ണിട്ട് നോക്കുമ്പോളൊക്കെ അവൾ തന്നെ നോക്കുന്നതറിഞ്ഞ് അവന്റെ മനസ്സിലെവിടെയോ ഒരു സുഖം തോന്നി. അവൾ നടന്നടുക്കാനായി അവന്റെ നടത്തം സാവധാനത്തിലായത് കണ്ട് സംഗീതയവളെ കണ്ണിറുക്കിക്കാണിച്ച് എല്ലാം ശരിയാവുമെന്നൊരു സൂചന നൽകി.

കുട്ടികളെല്ലാം സൈക്കിളിലും ബസ്സിലും കയറിപ്പോയി. അടുത്തുള്ള കുട്ടികൾ അവരെ കടന്ന് പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു. പ്രധാന നിരത്ത് വിട്ട് ആലിൻചുവട്ടിലൂടെ ഇടവഴിയിലേയ്ക്ക് കടന്ന മൂവരും നടത്തം സാവധാനത്തിലാക്കി.

“ന്നാ ശരിട്ടാ നാളെക്കാണാ” സംഗീതയോടാണിതൊക്കെ പറഞ്ഞതെങ്കിലും ശരീരഭാഷയിൽ അവനോടും യാത്ര പറഞ്ഞ് ഷാനിബ തന്റെ കൊട്ടാരസമാനമായ വീട്ടിലേയ്ക്ക് നടന്ന് കയറുമ്പോൾ സംഗീതയെയൊന്നുകൂടി നോക്കി സന്ധിചെയ്ത് യാത്രയാക്കി.

“ന്റെ വീടെത്താനായി ഇങ്ങ്ട്ടൊന്ന് വന്നേ ഒര് കാര്യം പറയാന്ണ്ട്” അവൾ പാടത്തേയ്ക്കുള്ള ഇടുങ്ങിയ വഴിയിലേയ്ക്ക് നടന്നവനെ ക്ഷണിച്ചു.

അവൻ മടിച്ചാണെങ്കിലും അവൾക്കെന്താണ് പറയാനുള്ളതെന്ന ആകാംക്ഷയിൽ ഇറങ്ങിച്ചെന്നു.

അവനടുത്തതും അവൾ ബാഗ് ഊരി താഴെയിട്ടു.

“എന്താച്ചാ പറയ്” ഷാനിബയെക്കുറിച്ചെന്തെങ്കിലും കേൾക്കാനുള്ള കൊതിയിൽ അവൻ കാതോർത്തു.

“അനക്കറിയോ ഞാനെത്ര ഇഷ്ടപ്പെട്ടൂന്ന്?” അവളുടെ കണ്ണുകൾ‌ നിറഞ്ഞു..

‘അനക്കറിയോടാ നിക്കെത്ര വേദനണ്ട്ന്ന്?” അവളുടെ ചുണ്ടുതുളുമ്പി…

“പിന്നനക്ക് വെറ്പ്പില്ലാന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് ഒന്നുങ്കൂടി ചോയ്ക്ക്യാ അതൊന്നും നോക്കണ്ടടാ…സ്നേഹത്തേക്കാൾ വല്ത് മതാണെങ്കി അത് നമ്മ്ക്ക് വേണ്ടടാ…വലിച്ചെറിയാടാ.” അവളവന്റെ കോളറിൽ പിടിച്ചുവലിച്ച് വിങ്ങിപ്പൊട്ടി.

“സംഗീതേച്ച്യേ അതോണ്ടൊന്ന്വല്ല..ഉപ്പാനെ ഇക്ക് പേട്യാ..ചേച്ചിനെയ്റ്റ് എന്തെങ്കിലും ഇണ്ട്ന്നർഞ്ഞാ ഇന്നെ കൊല്ലും…പിന്നെ..”
അവൻ പൂർത്തിയാക്കാതെ നിർത്തി. അവൾക്ക്‌ അത്രയും കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ വല്ലാത്തൊരാശ്വാസം തോന്നി.