നന്ദലീല 3 [Madanamohan] 176

“എനിക്ക് നാളത്തെ ദിവസം ഓർത്തിട്ടു ആകെ പരവേശം ”

“അതെന്താ?”

“എങ്ങനെ എങ്കിലും ഒന്ന് നാളെ വൈകുന്നേരം ആയി കിട്ടിയാൽ മതിയാരുന്നു.”

“ദേ നന്ദു, അതും പ്രതീക്ഷിച്ചിരിക്കണ്ട. ഞാൻ പറഞ്ഞുന്നെ ഉള്ളു. നാളെ ആരെങ്കിലും അവിടെ ഉണ്ടായാൽ പിന്നെ നടക്കില്ല കേട്ടോ. ഞാൻ ഓടിപ്പോരും ”

“ആരും ഉണ്ടാവില്ല നോക്കിക്കോ. ആരേലും ഉണ്ടെങ്കിലും ഞാൻ ഓടിച്ചു വിട്ടോളാം എന്റെ മുത്തേ…”

“നടന്നത് തന്നെ, ചേച്ചിയോട് എന്ത് പറഞ്ഞിട്ട് ഇറങ്ങും നന്ദൂ നീ..”

“അത് സാരമില്ല, ചെറിയമ്മയോട് ഞാനെന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞോളാം ”

“ചേച്ചിയെ പേടിക്കണം, അവള് കയ്യോടെ പോകുമേ നന്ദൂ..”

“ഹേയ് എന്നെ അങ്ങനെ സംശയമൊന്നുമില്ല, ഉണ്ടാരുന്നേൽ ഇപ്പൊ നിന്റെ കൂടെ ഇപ്പൊ എന്നെ വിടുമോ?. എന്നാലും ചെറിയമ്മയും ദിവ്യയേച്ചിയും തമ്മിലെന്താടി ഇത്ര പ്രശ്നം.”

“ആ, എനിക്കറിയില്ല നന്ദൂ, നീ ചേച്ചിയോട് തന്നെ ചോദിക്ക് ”

“നിനക്കറിയാം, നീ പറയാത്തതാ. ഞാൻ ചെറിയമ്മയോട് ചോദിച്ചതാ. ചെറിയമ്മയും ഒഴിഞ്ഞു മാറി. നീ പറ എന്താ ഇത്ര പ്രശ്നം ”

“ഞാൻ പറയില്ല നന്ദൂ. ഞാനിനി പറഞ്ഞിട്ട് അതിനി ഒരു കുടുംബ പ്രശ്നം ആകണ്ട.” അവൾ ഒഴിഞ്ഞു മാറാൻ ശ്രമിച്ചു.

“നീ അതിന് പുറത്തുള്ള ആരോടും അല്ലല്ലോ പറയുന്നത്. എന്നോടല്ലേ.”

“എന്നാലും വേണ്ട നന്ദൂ, ശരിയാവില്ല ”

“നിനക്കെന്നെ വിശ്വാസമില്ലേ?” അവനവളെ ഒന്നുകൂടി തന്നോട് അടുപ്പിച്ചു പിടിച്ചു. ആ ചോദ്യത്തിൽ അവളൊന്നു ചഞ്ചലപ്പെട്ടു എന്ന് നന്ദുന് മനസ്സിലായി.

“നീ എന്നോട് പറ മുത്തേ ”

അവളവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി.

“നിന്നെ വിശ്വാസം ഇല്ലാഞ്ഞിട്ടല്ല. നീ അറിയണ്ടാന്ന് വച്ചിട്ടാ.”

“എന്താടി, അതിനും മാത്രം എന്താ ഇത്രയ്ക്കു പ്രശ്നം?”

“നന്ദൂ നീ അറിഞ്ഞതായിട്ട് ഭവിക്കരുത്. ഞാൻ പറഞ്ഞാൽ ഒരു തരത്തിലും ബാക്കിയുള്ളവരുടെ റിലേഷനെ ബാധിക്കുകയും ചെയ്യരുത് ”

“ഒരിക്കലും ഇല്ല, നീ പറഞ്ഞോ ” നന്ദു അവൾക്കു ഉറപ്പു കൊടുത്തു.

“നന്ദൂ നിനക്കറിയാമല്ലോ, ചേച്ചിയുടെ എത്ര അടുത്ത കൂട്ടുകാരിയായിരുന്നു ദിവ്യയേച്ചിയെന്നുള്ളത്. അത്രയ്ക്ക് അടുപ്പം രണ്ടു വീട്ടുകാരും തമ്മിലുണ്ടായിരുന്നു. ഒരേ വീടുപോലെ ആണല്ലോ അവര് കഴിഞ്ഞിരുന്നത്.”