നന്ദലീല 3 [Madanamohan] 173

“നന്ദൂ നീ എന്നാ വന്നേ?”. പുറകിന്നൊരു ചോദ്യം കേട്ടു നന്ദു തിരിഞ്ഞു നോക്കി.

“ഹാ ദിവ്യേച്ചി, ഇതെവിടെ, കാണാനേ ഇല്ലല്ലോ.. അല്ലെങ്കിൽ എപ്പോളും ചെറിയമ്മയുടെ കൂടെ കാണുന്നതാ. ഇന്ന് മനസ്സിൽ വിചാരിച്ചതാ കൂട്ടുകാരി എവിടെ എന്ന് ചെറിയമ്മയോട് ചോദിക്കണമെന്ന് “.

ദിവ്യ, ചെറിയമ്മയുടെ അടുത്ത കൂട്ടുകാരി ആണ്. ഒരു പ്രത്യേക ആകർഷണം തോന്നുന്ന ഒരു വ്യക്തിത്വം. ചിരിയും സംസാരവും കൊണ്ട് ആരെയും കയ്യിലെടുക്കാൻ കഴിവുണ്ട് അവർക്ക്. വെളുത്തു തുടുത്ത ശരീരവും, നീണ്ട മുഖവും പിന്നെ ഷേപ്പ് ഒത്ത അവരുടെ മാറിടവും നന്ദുവിനെ ഏറെ ഹരം പിടിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് അവർ. പക്ഷേ ഒരു പരിധി വിട്ടു അവർ ഇടപെടാൻ നിൽക്കാറില്ല.

നന്ദു അവരെ അടിമുടി ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചു. ചുവന്ന സാരിയിൽ ഇപ്പോളും ആളെ കൊല്ലുന്ന സൗന്ദര്യം ആണ് അവർക്കു. സാരിയിൽ അവരുടെ വെളുത്ത വയർ ചെറുതായൊന്നു കാണാം. നെഞ്ചിനുള്ളിലെ തുടിപ്പ് സാരിയുടെ ഞൊറിവിനുള്ളിൽ മറഞ്ഞു കിടക്കുന്നു. അവന്റെ നോട്ടം അവരും ശ്രദ്ധിച്ചു.

“ആൾക്കാരൊന്നും പണ്ടത്തെ പോലെ അല്ല നന്ദൂ. ഞാനിപ്പോ അങ്ങനെ അങ്ങോട്ടെങ്ങും പോകാറില്ല”

“ആഹാ ഒരേ കുഴിയിൽ ചാകാൻ ഇരുന്നവർക്ക് ഇതെന്തു പറ്റി.”

“ആൾക്കാരുടെ സ്വഭാവം എപ്പോ മാറുമെന്ന് നമുക്ക് അറിയില്ലല്ലോ. എന്തിനാ വെറുതെ അയല്പക്കത്തു കിടന്നു വഴക്ക് അടിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ട് ഇപ്പൊ ഞങ്ങളാ കൂട്ട് അങ്ങ് നിർത്തി.”

അവരുടെ മുഖത്ത് ആ വിഷയം പറയാൻ അല്പം ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളത് അവൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. പെട്ടന്ന് സജിത അവിടേക്കു വന്നു.

നന്ദൂ ചേച്ചി ദാ അവിടെ വിളിക്കുന്നു നിന്നെ, വീട്ടിൽ പോകാൻ.

“എന്നാ പിന്നെ കാണാം ദിവ്യേച്ചി.” നന്ദു അവരോട് യാത്രപറഞ്ഞു. തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോ നന്ദു സജിതയോട് അവരെ പറ്റി തിരക്കി.

“എനിക്കറിയില്ല നന്ദൂ, ചേച്ചിയുമായി ഭയങ്കര പിണക്കത്തിലാ, കാരണം ഒന്നും എനിക്കറിയില്ല”. അവളും ഒഴിഞ്ഞു മാറി.

“എന്നാ പിന്നെ നമുക്ക് പോകാം നന്ദൂ. പിള്ളേർക്ക് ഉറക്കം വന്നു തുടങ്ങി. ഇനി നിൽക്കില്ല.” നന്ദൂനെ കണ്ടതേ ചെറിയമ്മ പറഞ്ഞു.

“ഹാ പോകാം, ചെറിയച്ഛനോ?” നന്ദു തിരക്കി.

“ഹോ അതിനി ഇവിടുത്തെ മേളം കഴിഞ്ഞു രാത്രിയിലെ വരൂ. നമുക്ക് പോകാം.”