നീലത്താമര [Hudha] 170

“അല്ല കുളക്കടവിലക്ക്..കുളത്തിൽ ഒക്കെ കുളിച്ച ഓർമ പോലും ഇല്ല”

ആ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യ് എന്നു പറഞ്ഞു പൂജ പുറത്തേക്കു പോയി

മനു വാച്ച് എടുത്തു നോക്കി

സമയം ആറാവുന്നെ ഉള്ളു

പൊരിഞ്ഞ തണുപ്പും

മനു കൈകൾ കൂട്ടി തിരുമ്മി കുളക്കടവിലേക്കു നടന്നു

ഊട്ടുപുരയ്ക്കു അടുത്ത ആണ് വിശാലമായ കുളക്കടവ്

കടവ് മാത്രം അല്ല കുളവും വിശാലമാണ്

നാലു മൂലയിലും കരിങ്കല്ല് കെട്ടി ഉയർത്തിയ കുളം

നാലെ ഉള്ളോ

അഞ്ചേന്ന് ആണ് ഓർമ

മനു ഷർട്ട് അഴിച്ചു നിലത്തേക്കിട്ടു

കുളത്തിലേക്കു ചാടാൻ ആയുംമുൻപ് കൂടിവരുന്ന കൊലുസ്സിന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് അവൻ കാതോർത്തു

ഈ നേരത്തു ആരാ കൊലുസ്സിട്ടു നടക്കാൻ

ഇനി വല്ല യക്ഷിയും ആയിരിക്കുമോ

മനു പടവുകൾ കയറി മുകളിലേക്ക് നടന്നു

വെയിൽ വീണു തുടങ്ങിയതെ ഉള്ളു

മഞ്ഞു മാഞ്ഞിട്ടും ഉണ്ടായില്ല

തെളിഞ്ഞു വന്ന ആ രൂപം കണ്ട മനു വാ പൊളിച്ചു പോയി

പനങ്കുല പോലെ വിടർത്തിയിട്ട നനഞ്ഞ മുടി നെറ്റിയിലേക്കു വീണുകിടക്കുന്നു അതിനിടയിൽ വീതിയിൽ വരച്ച കുറി

വിടർന്ന കണ്ണുകൾ ചിമ്മി അവൾ ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി ചിരിക്കുമ്പോൾ കവിളിൽ നുണക്കുഴി വിടർന്നു

വെയിൽ തട്ടുമ്പോൾ തിളങ്ങുന്ന പച്ച കല്ലുള്ള മൂക്കുത്തി

ഓറഞ്ച് നിറത്തിൽ ഉള്ള വലിയ ചുണ്ടുകൾക്കു ഭംഗി കൂട്ടുന്ന ഇടം പല്ല്

നീണ്ട കഴുത്തിലും ഉണ്ട് ചന്ദനം

ഒതുങ്ങിയ മാറിടത്തിനു മുകളിൽ അവയിലേക് ഇറങ്ങുന്ന ചാലിന് തൊട്ടു മുന്നിൽ മുറുക്കി കെട്ടിയ മുലക്കച്ച മുട്ടിനു താഴേക്ക് ഇറങ്ങി കിടക്കുന്നു

ഗോതമ്പിന്റെ നിറം ഉള്ള കാലിൽ ചേർന്നു കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞു മണികൾ ഉള്ള സ്വർണ കൊലുസ്സ

മനു ഇമചിമ്മാൻ ആവാതെ അവളെ നോക്കി നിന്നു

“നീ എന്താ ഇവിടെ”