നീലത്താമര [Hudha] 170

“ഓഹ് ..ഡാർക്ക് “

“ഇവിടെ എല്ലാവരും അങ്ങനെ ആണ് വിശ്വസിക്കുന്നത് മോനെ..”

“അപ്പൊ വല്യമ്മ പുറത്തു ഇറങ്ങിയിട്ടെ ഇല്ല?”

” നീ കുളക്കടവ് കഴിഞ്ഞു ഊട്ട് പുര കണ്ടിരുന്നോ?

“ശ്രെദ്ധിച്ചില്ല..”

“അതിനടൂത്ത് ഒരു ചെറിയ നാലുകെട്ട് ഉണ്ട്.. അവിടെ ആണ് താമസിക്കുക .. പഠിപ്പിക്കാൻ അവിടെ ആള് വരും .. ഭക്ഷണം വെയ്ക്കാനും കുളിപ്പിക്കാനും അടിച്ചുവാരനും ഒക്കെ പ്രത്യേകം പരിചാരകർ ഉണ്ട്.അതിനകത്ത് ആയിരുന്നു മുപ്പതു വർഷം”

“മുപ്പതു വർഷമോ?”

“അതേ.. മുപ്പതു വർഷം.. ഓർക്കാൻ കൂടി വയ്യ പന്ത്രണ്ട് വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപ് ആണ് അന്ന് മേപ്പാടാൻ പറഞ്ഞത് അനുസരിച്ചു വല്യമ്മ പുറം ലോകം കാണുന്നത്.”

“അമിഷിന്റെ ഒക്കെ ഫിക്ഷൻ വായിക്കും പോലെ ഉണ്ട്”

“നീ ഇനിയും എന്തൊക്കെ അറിയാൻ കിടക്കുന്നു മനു..”

“ഇനിയും ഉണ്ടോ കഥകൾ?”

മനു കണിമംഗലതെക്കു കാർ ഓടിച്ചു കയറ്റി

വെയിൽ വീണു തിളങ്ങിയ തറവാട്ടു പേരു കൊത്തിയ കല്ലിലേക്ക് നോക്കി കല്യാണി ചിരിച്ചു

“ഒരുപാട്..രഹസ്യങ്ങളുടെ ഒരു കലവറ ആണ് കണിമംഗലം”

***********************************************************

“മനു…മനു.. എന്ത് ഉറക്കം ആ ഇതു എണീറ്റെ” പൂജ മനുവിനെ കുലുക്കി വിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു

ഇവൾക്ക് രാവിലെ വാഴ കുലുക്കും പോലെ കുലുക്കാൻ വല്ല നേർച്ചയും ഉണ്ടോ
ശല്യം

ഉറക്കച്ചടവിൽ കണ്ണു തുറന്ന് മനു കണ്ടത് തന്റെ ബോക്സർ മാത്രം ഇട്ട മേനി കണ്ടു തല താഴ്ത്തി ചിരിക്കുന്ന ഗായത്രിയെ ആണ്

മനു ഉടനെ പുതപ്പു വാരി ദേഹത്തേക്ക് ഇട്ടു ഇളിഭ്യനായി ചിരിച്ചു

അവൾക്കു കുറച്ചു വണ്ണം ഉണ്ടെന്നത് ഒഴിച്ചാൽ തരക്കേടില്ലാത്ത ഒരു ആനച്ഛന്ദം ഒക്കെ ഉണ്ട്