നീലത്താമര [Hudha] 171

മനു അവരെ കണ്ട അത്ഭുദം കൂറി നിന്നു പോയി എന്നതാണ് വാസ്തവം

ബാഹുബലിയിലെ രമ്യ കൃഷ്ണനെ പോലെ ഒരു ലക്ഷണമൊത്ത പെണ്ണ്

ഇവരെ എങ്ങനെ അനുസരിക്കാതെ ഇരിക്കും

മുഖത്തു തന്നെ ഉണ്ട് ആ ആജ്ഞാഭാവം

അവൻ അവരെ നോക്കി തലയാട്ടി

മനുവിനെയും കൂട്ടി കല്യാണിയെ അമ്പലത്തിലേക്ക് അയക്കാൻ ആയിരുന്നു നന്ദൻ അവരെ വിളിച്ചത്

ഉണ്ണിയെ മാല എടുക്കാനും മറ്റുമായി അയച്ചു

തമാസിക്കരുത് എന്നു പ്രത്യേകം പറയാനും അയാൾ മറന്നില്ല

ടാർ ചെയ്ത നാട്ടു വഴിയിലൂടെ സിറ്റി പൊടി പറത്തി പാഞ്ഞു

“ചേച്ചി …നമ്മുടെ വല്യമ്മ ഇല്ലേ പുള്ളി എന്താ കല്യാണം ഒന്നും കഴിക്കാഞ്ഞത്?”

“നീ ഇപ്പോഴാണോ അതൊക്കെ അന്വേഷിക്കുന്നെ?”

“അതല്ലന്നെ.. എനിക് ഓർമ ഇല്ല “

“പണ്ട് …വളരെ പണ്ട് ആണേ.. വല്യമ്മ കുട്ടി ആയിരിക്കുമ്പോ .. അച്ഛമ്മയെ പതായത്തിൽ വച്ചു പാമ്പു കൊത്തി..അതോടെ ആള് നീലിച്ചു ഒറ്റ വീഴ്ച..കൊത്തിയ പാമ്പിനെ വച്ചു മാത്രമേ വിഷം ഇറക്കാൻ പറ്റു എന്നു വൈദ്യർ പറഞ്ഞതോടെ എല്ലാവരും പത്തായം മുഴുവൻ അരിച്ചു പെറുക്കി ..ഏഹേ പാമ്പിന്റെ പൊടി പോലും ഇല്ല ..അന്ന് വല്യമ്മക്ക് എട്ടോ പത്തോ വയസ് ഉള്ളു .. അച്ഛച്ഛനോട് വല്യമ്മ പറഞ്ഞു നീലതതാമരയുടെ തണ്ടു പിഴിഞ്ഞു ഒഴിച്ചാൽ വിഷം ഇറങ്ങും എന്നു “

“ആണോ ” മനുവിന് അത്ഭുദം ആയി

“ഹാ നീ ഞാൻ പറയുന്നത് മുഴുവൻ കേൾക്ക് ..ഇടക്ക് കേറാതെ “

“എന്നിട്ട്?”

“വല്യമ്മ ചെറുത് അല്ലേ ..അച്ഛച്ഛൻ അതു കേട്ട ഭാവം നടിച്ചില്ല .. പുള്ളിക്കാരി എന്താ ചെയ്തത് അമ്പപകുളത്തിൽ ഇറങ്ങി താമര പറിച്ചുകൊണ്ട് തറവാട്ടിലേക്ക് വന്നു..”

“ആണോ”

“അതല്ല രസം..വല്യമ്മ താമര ആയി വന്നതിനു പുറകെ അത്രെയും നേരം തപ്പിയിട്ടു കിട്ടാത്ത ആ പാമ്പും ഇറങ്ങി വന്നു.. നല്ല ഒന്നാംതരം മൂർഖൻ .. പാമ്പ് കൊത്തിയ വിഷം തിരിച്ചു എടുത്തു പോയതിനു പിന്നാലെ വല്യമ്മ താമരതണ്ടു മുറിച്ചിട്ടപ്പോൾ ഉടനെ അച്ചമ്മ കണ്ണു തുറന്നുവത്രെ”

“അതുകൊണ്ടാണോ കല്യാണം കഴിക്കാഞ്ഞത്?”