Nilamazhayathe avivekam 165

‘ഏയ് ഒട്ടുമില്ല. തുടർന്നോളു. ” തുടർന്നവൾ തന്നെപ്പറ്റിയായി സംസാരം. കേട്ടുകഴിഞ്ഞപ്പോൾ അനിലിനാകെ ഒരു പ്രയാസം പോലെ തോന്നി. കാരണം കാമുകനാൽ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട ഒരുദ്യോഗസ്ഥ, ജോലി അഹമ്മദാബാദിൽ, നാട്ടിലുള്ള കാമുകനെ കാണാനായി പോയിട്ട് നിരാശയായി മടങ്ങുകയായിരുന്നു അവൾ,
‘അവനെന്തെടുക്കുന്നു? അനിൽ ചോദിച്ചു. ‘കശുവണ്ടി വ്യാപാരിയാ. പക്ഷേ അടുത്ത കാലത്തായി സ്വഭാവം അപ്പാടെയങ്ങ മാറി.”
‘മനസ്സിലായില്ല’ ‘അവൻ മറ്റൊരു പെണ്ണുമായാ ഇപ്പോൾ കൂട്ട’ അൽപ്പം ആലോചിച്ചതിനു ശേഷം അനിൽ പറഞ്ഞു. “അതിന് അനിത എന്തിനിത്ര ബേജാറാവണം. മറ്റൊരാളെ കണ്ടെത്തണം. ”
‘ആശ്രമത്തിലാ ഞാനിപ്പോൾ. പക്ഷേ.’
‘എന്താ സാർ നിർത്തിയത്?
‘പറ്റിയ ഒരാളെ കണ്ടെത്താൻ എളുപ്പമല്ല.”
“ശരി, സീറ്റിലേക്കു പോയിരിക്ക്’
അനിത സ്വന്തം സീറ്റിലേക്ക് മടങ്ങുകയും ചെയ്തു. അനിൽ ചിന്തയിലാണ്ടു. ജഗന്ധിയായിലുള്ളോരു കമ്പനിയിലേക്കാണയാൾക്ക് പോവേണ്ടിയിരുന്നത്. അവിടെ ഉടനെ നിർമ്മാണമാരംഭിക്കാനിരിക്കുന്ന ഒരു വലിയ ഗ്രൂപ്പ് കമ്പനിക്ക് ക്വട്ടേഷൻ കൊടുക്കാനായിരുന്നു അയാളുടെ ആ യാത്രയുടെ ഉദ്ദേശം. പേപ്പറുകളെല്ലാം ബാഗിലുണ്ടായിരുന്നു.
അവയിൽ ചെലവ അയാളുടെ കൈയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. അനിൽ തുടർച്ചയായി പേപ്പറുകൾ മറിച്ചു നോക്കി വായിക്കുന്നത് അനിത ശ്രദ്ധിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ മുരടനക്കി. അനിലതാദ്യം ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. അവൾ വീണ്ടും മുരടനക്കിയപ്പോൾ അയാൾ തലവെട്ടിച്ചവളെ നോക്കുകയും ചെയ്തു. ആംഗ്യം കണ്ണുകൾ കൊണ്ടാണവൾ കാട്ടിയത്. ‘വരൂ എന്റെ പിന്നാലെ’ എന്നതായിരുന്നു ആ ആംഗ്യ ഭാഷയിലൂടെ അവൾ അനിലിനോട് പറഞ്ഞത്. അനിലിനത് മനസിലാവുകയു് ചെയ്തു. (രാത്രി ഊണു കഴിഞ്ഞ് മറ്റ് കുടുംബാംഗങ്ങളോട് സംസാരിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ കാമാതുരയായ സ്വന്തം ഭാര്യ തനിക്കു നേരെ കണ്ണുകൾ കൊണ്ടുള്ള ആംഗ്യ ഭാഷ – വാ ചേട്ടാ. നമുക്ക് രാത്രി അടിച്ചുപൊളിയാക്കണ്ടെ- അതെ ആംഗ്യ ഭാഷ പോലെ) ആരെങ്കിലുമതോർക്കുന്നുണ്ടോ?
കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് ആംഗ്യഭാഷയിൽ തന്റെ പിന്നാലെ വരൂ എന്നു പറഞ്ഞു കൊണ്ടവൾ ബാത്ത് റൂമിനു നേരെയാണ് നിതംബം കുലുക്കിക്കൊണ്ട് നടന്നു നീങ്ങുന്നതെന്നയാൾ പെട്ടെന്ന് മനസിലാക്കുകയും ചെയ്തു. അനിൽ ചുറ്റിനും നോക്കി. ആരും ആരെയും ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല. ഒകെ…