ഒളിച്ചുകളി [Achillies] 5567

 

“ഇല്ലെടി… ഞാൻ ഇത് ഓർത്തില്ലല്ലോ…ഞാൻ വീട്ടിൽ പോയി മാറിയിട്ട് വരാ…”

മൃദുല അഭിനയ സിംഹമായി മാറി.

“ഞാനും വരാടി…”

നിഷ ചോദിച്ചതോടെ കൂടുതൽ അഭിനയിച്ചാൽ അവളും ഒപ്പം കൂടുമെന്ന് മനസിലായതോടെ

മൃദുല തന്റെ മുഖത്തു വരുത്തിയ വേദനയുടെ കഠിന്യത്തിന് ഒരു കുറവ് കൊണ്ടു വന്നു.

“വേണ്ടടി…നീ പൊക്കോ ക്ലാസ്സിൽ ഞാൻ കുറച്ചു വൈകും എന്നു പറഞ്ഞാൽ മതി..ഞാൻ പോയി വേഗം വരാ…”

നിഷയുടെ മറുപടിക്ക് കാത്തുനിൽക്കാതെ മൃദുല കളിയുടെ ആദ്യം പോലും മിസ്സാകരുതെന്നു കരുതി കാലു വലിച്ചു നടന്നു.

തങ്ങളുടെ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയുടെ വളവ് തിരിഞ്ഞ മൃദുല നേരെ വഴി കേറാതെ തങ്ങളുടെ പറമ്പിലൂടെ കേറ്റം കയറി വീടിന്റെ വശത്തെത്തി. മുൻവശത്തെ വാതിൽ കൊട്ടിയടച്ചിരിക്കുന്നത് അവൾ ഒളിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടു. ഏട്ടനെത്തിയെന്നും അവരിപ്പോൾ അവരുടെ ലോകത്തായിരിക്കുമെന്നും അവൾ ഉറപ്പിച്ചു, നടുമുറിയിലെ ജനലിൽ നോക്കും മുന്നേ തന്റെ മുറി ഒന്നു നോക്കിയേക്കാം എന്നു കരുതി

ചെരുപ്പ് ഊരി കയ്യിൽ പിടിച്ചു പൂച്ച നടക്കുമ്പോലെ പമ്മി പമ്മി, തങ്ങളുടെ മുറിയുടെ ജനലിന്റെ അടുത്തെത്തി, അടഞ്ഞിരുന്ന ജനലിന്റെ പലക ചേരാതെ വിടർന്ന വിടവിലൂടെ ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കിയ അവൾക്ക് മുറിയിൽ അമ്മയേയും ഏട്ടനേയും കാണാൻ പറ്റി.

‘അമ്മ കറുത്ത നയ്റ്റിയും ഏട്ടൻ പതിവ് പോലെ മുണ്ടുമാണെന്നു അവൾ കണ്ടു, പക്‌ഷേ രണ്ടാളും ഒന്നും തുടങ്ങിയിട്ടില്ല എന്നു കണ്ട മൃദു, ഒന്നമ്പരന്നു.

“വേണോടാ…ഒന്നൂല്ലേലും ഞാൻ നിന്റെ അച്ഛന്റെ കൂടെ കിടന്നിട്ടുള്ളതല്ലേ, ഇതുവരെ നടന്ന പോലെ അല്ലല്ലോ, ഇതിനി തുടങ്ങിയാൽ ചിലപ്പോ അത് നമുക്ക് നിർത്താൻ പറ്റില്ല..എനിക്ക് എന്തോ പേടി പോലെ ആവുന്നെട..”

The Author

Achillies

നിള പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഒഴുകാനാവുന്നില്ല ആരോ എന്നെ കോരിയെടുക്കുന്നു... നിശ പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഉറങ്ങാനാവുന്നില്ല ഒരു നിലാവ് എന്റെ മിഴികളിൽ അണയാതെ നിൽക്കുന്നു.. ഹേ ബാംസുരി നിന്റെ ഇടറിയ ജപശ്രുതി ഇനിയുമെന്റെ കാതുകളിൽ പകരരുത്, വസന്തമിങ്ങനെയാണെങ്കിൽ പൂക്കളോട്പോലും ഞാൻ കലഹിച്ചു പോവും." ~ലൂയിസ് പീറ്റർ...

133 Comments

Add a Comment
  1. ആരാധകൻ

    കിടിലൻ 👌

  2. അടിപൊളി.നല്ലൊരു പരിസമാപ്തി ആയിരുന്നു

  3. റിപ്ലേ പ്ലസ് താങ്ക്സ്

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *