പാത്തൂന്റെ പുന്നാര കാക്കു 8 [അഫ്സൽ അലി] 272

“എപ്പോഴാ ഇനി രണ്ടു മക്കളും കൂടെ അമ്മയെ കാണാൻ വരുന്നേ?”

 

“അതിപ്പോ വേണേലും കാണാലോ… അല്ലേടാ അഫ്സലെ”

 

“പിന്നല്ലാതെ… ഞങ്ങൾ വേണേൽ ഇപ്പോ അമ്മയെ പൊക്കിയെടുത്തു കൊണ്ട് പോവും”

 

“അയ്യടാ… പിള്ളേരുണ്ട് ഇവിടെ…”

 

നിയാസിന്റെയും അഫ്സലിന്റെയും കൈകൾ രഞ്ജിതയുടെ നെഞ്ചിലെ കൊഴുത്ത മുലകളിൽ പതിഞ്ഞു.

 

“ആഹ്ഹസ്… വേണ്ടടാ മക്കളെ… പിള്ളേർ കാണും”

 

രണ്ട് പേരുടെയും കൈത്തണ്ടയിൽ അടിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ അവരെ വിലക്കി.

 

“ഞാൻ കുടിക്കാൻ എടുക്കാം.. ഇവിടെ ഇരുന്നാൽ ശെരിയാവില്ല”

 

ജ്യൂസുമായി വന്ന രഞ്ജിത അവർക്ക് കുടിക്കാൻ കൊടുത്ത ശേഷം മുകളിലേക്ക് കയറിപോയ പടയെ താഴേക്ക് വിളിച്ചു വരുത്തി.

 

“അമ്മാ… അഫ്സി ഇത്ത എന്റെ റൂമിലാ കിടക്കുന്നെ. ഇത്തക്ക് വേറെ റൂം വേണ്ട ട്ടാ”

 

താഴേക്ക് ഇറങ്ങി വരുന്നതിനിടയിൽ അഭിന രഞ്ജിതയോട് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

 

“ആദ്യം നിങ്ങൾ വന്നിദ് കുടിക്ക്. എന്നിട്ടല്ലേ കിടത്തമൊക്കെ”

 

അഫ്സിലയുടെ ഫോണിലേക്ക് മേടിച്ച സിം അവളുടെ സിമ്മിന് പകരം ഇട്ടു കൊടുത്തിട്ടാണ് അഫ്സലും നിയാസും അവിടെ നിന്ന് ഇറങ്ങിയത്.

 

“ഇക്കാക്കാ… സൂക്ഷിക്കണേ… എന്നെ രക്ഷിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ഇക്കാക്ക ആയിരിക്കും അയാളുടെ മുഖ്യ ശത്രു.”

 

ഇറങ്ങുമ്പോൾ അഫ്സില ഒരിക്കൽ കൂടെ അവനെ ഓർമിപ്പിച്ചു.

 

“മോള് പേടിക്കണ്ട. നിന്നെ ഞാനിനി അയാൾക്ക് വിട്ട് കൊടുക്കില്ല. അതിനിപ്പോ എന്റെ ജീവൻ പോയാലും ശെരി…”

 

അവളുടെ തലയിൽ തലോടിക്കൊണ്ട് അവനതു പറയുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു.